2014/06 De basale eenheid in iedere situatie

 Jaargang 15 nr. 5 (1 juni 2014)

Tekst Satsang

Uit een Advaita gesprek met Douwe Tiemersma op Schiermonnikoog, 6 februari 2005
 
De basale eenheid in iedere situatie
 
Bij de meeste spirituele tradities gaat het erom bepaalde dingen te leren zien en ervaren. Dat kunnen mooie ervaringen zijn of grote waarheden. Maar wanneer de persoon die deze ervaringen heeft min of meer dezelfde blijft, wat verandert er dan werkelijk? De ervaringen kunnen voor de persoon belangrijk zijn, de persoon blijft. In de advaita gaat het om een realisatie die zo radicaal is dat alles verandert. Het inzicht dat doorbreekt betekent dat er een totaal andere situatie ontstaat. Er is een zich realiseren van hoe het zit en tegelijkertijd is het de verwerkelijking van dat nieuwe. Beide gaat samen. Wanneer je op een bepaalde plaats wilt blijven zitten en van daaruit een en ander wilt begrijpen, kan het mentaal een beetje duidelijker worden, maar daar blijft het dan bij. Je kunt van alles aan wijsheden opdoen, maar als dat blijft bij: ‘ik weet dit’, ‘ik vind dat belangrijk’, ‘ik ken nu deze wijsheid’, dan krijg je een hoofd vol wijsheden terwijl de oude situatie blijft. Zo kun je hele boekenkasten in je hoofd stoppen, maar daarmee schiet je niet veel op. Het gaat om de totale realisatie van de afwezigheid van de oude ik-persoon, dus de afwezigheid van de ik-persoon die zegt: ‘ik denk’, ‘ik weet’, ‘ik ken’. Het gaat erom dat dat ik verdwijnt. Het ik is een geheel van zelfbeelden, verhalen, krampen. Het zijn maar verhalen, het is maar een stukje verkramping. Wanneer je ontspant is er helemaal niets meer. Je loopt op het strand, de zee, een blauwe lucht en er is geen persoon te bekennen. Eigenlijk is die situatie er altijd al. Alleen wanneer je allerlei dingen in je hoofd haalt, ontstaat er weer een ik. Als die foutieve beelden wegvallen, als die verkramping wegvalt, is het helder. Zie hoe gemakkelijk die helderheid weer verstoord wordt wanneer je bepaalde beelden creëert. Zo vertroebelt het de blik en vernauwt zich het bewustzijn. Als het grijpen naar die beelden ophoudt, is het allemaal weer helder. Zo eenvoudig is het. Dat grijpen heeft te maken met het maken van grenzen. Dat is de basis van alle ellende. Wanneer het grijpen verdwijnt, is alles open en helder, er is geen grens te bekennen. Voor zover de dingen doorgaan, gebeuren de dingen vanzelf. Er is geen ik dat iets zou moeten doen.
 
Je kunt dat toch niet afdwingen? Het overkomt je toch?
 
Het is een kwestie van kijken. Je kijkt en ziet: er is helemaal geen ik. Het is kunstmatig om er allerlei ideeën bij te halen. Als je dat kunstmatige loslaat is er geen persoon meer te vinden. Je moet nadenken om weer een persoon te creëren met allerlei ideeën over eigenschappen, functies, locaties, enzovoort. Als je dat even loslaat is het weg. Dan zijn het hooguit verschijnselen die opkomen en weer verdwijnen. Ze blijven licht en doorzichtig. Er is geen verklontering van iets dat zich wil handhaven. Als die klonters oplossen, wat blijft er over? Tijdelijke energetische verschijnselen in de grote ruimte. Het is een spel. Dus ook onderling: ga elkaar niet vastzetten. Want juist dat vastzetten doe je niet alleen intern, in jezelf, maar ook in relaties. Allerlei beelden worden geprojecteerd op een bepaalde plaats met een naam. Gedeeltelijk neem je dat zelf over. Gedeeltelijk ook niet en dan ga je uitstralen: ik zal wel even laten zien wie ik ben. Je krijgt dan de situatie van relaties en individuen die zichzelf en elkaar op een bepaalde plaats vast proberen te houden. Als je scheidingen maakt moeten er allerlei externe regels zijn om de boel wat op orde te houden. Er kunnen dan wel allerlei idealen zijn, maar als het uitgangspunt al verkeerd is, blijft de ellende. Het is veel meer een zee met golven. Er ontstaat een golfje en even later is het golfje weer weg en komen er weer andere golfjes. Er is één oceaan en er komen wat golfjes op, maar die basale eenheid blijft.
 
Je zou dan toch helemaal niet meer met elkaar kunnen communiceren? Als je woorden gebruikt zijn er direct weer allerlei beelden.
 
Natuurlijk, zo gaat dat, maar het zijn allemaal dingen die ook weer verdwijnen. Dat gepraat over koetjes en kalfjes is natuurlijk allemaal onzin. Dat moet je niet belangrijker maken dan het is. Maar waar gaat het om? We vinden het leuk om bij elkaar te zijn en dan zeggen we af en toe wat. Wat we zeggen maakt niet zo veel uit. De onderlinge verbinding hangt niet af van het praten. Het zou niet best zijn als dat het geval was. Dus wanneer je praat, zet de ander dan niet vast in beelden. Als het een relatie is die rust op die diepere verbondenheid, kan er af en toe wat gezegd worden en dan is het goed. Je kan stil zijn en dan is het ook goed.
 
Dus het is het beste om bij je eigen openheid te blijven.
 
Dat is het allerbelangrijkste. Dat moet heel duidelijk zijn, in iedere situatie. Want elke situatie heeft de neiging om te verharden. Juist in onderlinge gesprekken, in communicatie, in relaties, gaat dat heel gemakkelijk en heel subtiel. Het is niet alleen op het niveau van de zinnen die je uitspreekt. Het gaat ook heel direct op gevoelsniveau, op het energetische vlak. Wanneer je bij jezelf blijft, wanneer je helemaal open blijft, dan zie je in je omgeving een verandering. Er is dan niet alleen bij jezelf iets veranderd ten opzichte van die verkramping, maar je ziet dat de hele situatie door die openheid gaat veranderen. De oude zaken spelen dan geen rol meer. Wanneer je open bent is die basale eenheid er. Zelf heb je geen duidelijk centrum meer. Het maakt dan niet meer uit wanneer er een bepaalde energie op een bepaald lichaam afkomt, want je zit daar niet meer in opgesloten, je voelt je er niet meer door aangevallen. Als er dan bijvoorbeeld agressie op je af komt en je begint vanuit die openheid te lachen, is die agressie meteen weg.

Boekbespreking

Tiemersma, Douwe / Blok, Pia de
Stiltewandelingen
naar eenheid
 
Wandelen in stilte is terugkeren tot de rust die in de drukte van het leven vaak wordt gemist. Veel mensen zoeken die rust en vinden die in de natuur. Vooral de ervaring van de open ruimte en de eenvoud van planten en dieren werkt terug op degene die daarvoor open staat.
Dit boek geeft 40 korte oefeningetjes voor ontspanning, stilte en openkomen, maar vooral voor de zijnservaring van eenheid.
Douwe Tiemersma heeft vanuit de advaitabenadering landschapsmeditaties ingebracht die hij met groepen deed. Pia de Blok heeft aanwijzingen en oefeningen aangedragen vanuit haar werk met jongeren en non-dualiteit en vanuit haar ervaring met groepen tijdens stiltewandelingen. Ze zijn zorgvuldig door hen bijeengebracht. De oefeningen kunnen zowel individueel als in groepen worden gedaan.

1e Druk | 2013 | Hardcover | 96 Pagina's | Uitgeverij Advaita
Genre(s): Meditatie
ISBN: 9789077194096
€ 14,95  
 

 

 
 
 
Bestellen: klik hier
 
 
Alle 15 boeken van Douwe zijn te bestellen via Uitgeverij Advaita

Vermelding zelfstandige projecten

Projecten die zelfstandig zijn doorgegaan volgens de visie en met goedkeuring van Douwe Tiemersma zijn:

- St. AYO : Advaita Yoga Leraren Opleiding.
Het doel van yoga is de realisatie van non-dualiteit, de open heelheid en eenheid, het vrij-zijn van de scheidingen en spanningen die conflicten en lijden veroorzaken.
De AYO heeft als doel studenten een gedegen en ruime yogalerarenopleiding te geven waarin de bevordering van deze realisatie (inzicht en verwerkelijking) centraal staat en die voldoet aan de eisen van de Europese Yoga Unie en de Vereniging Yogadocenten Nederland. Hierin onderscheidt zij zich van andere yogalerarenopleidingen.
Website: www.ayo.nu  Zie ook: open-dag.

- St. JOI : Opleiding  ‘Onbeperkt ontspannen & Inzicht aan jongeren’.
2 x per jaar een korte opleiding. Als Bijscholing erkend door de Vereniging Yogadocenten Nederland.
Zie bij Opleiding op: www.onbeperkt-ontspannen.nl

- AdvaitaStiltegroepen; stiltedagen, -ochtenden, -avonden en -weken.
Voor meer informatie kijk op: www.advaitastiltegroepen.net

- Werkgroep Advaita en Meditatie; maandelijkse bijeenkomsten.
Info:  Yoga-werkgroep  of stuur een email aan Marco Flipse info@bm-welzijn.nl

Het bestuur van Stichting Openheid ondersteunt het voortbestaan van deze initiatieven van harte en benadrukt dat deze geheel zelfstandig en onder eigen verantwoordelijkheid bestaan. Het bestuur draagt dan ook geen enkele verantwoordelijkheid voor de verschillende projecten en wat er uit voortvloeit.