8-9 De gevoelsmatige ontgrenzing is de opening van een sfeer van liefde

Jaargang 8 nr. 9 (7 mei 2007)

Tekst

Uit een inleiding en gesprek op de Hoorneboeg, 7 oktober 2006
4) Gevoelsmatig bewust-zijn

Als je werkelijk zou beseffen wat ‘God is liefde’ betekent, zouden anderen zeggen dat je dronken bent. Als je daarin werkelijk wordt opgenomen ...

Is het dan niet moeilijk om dan nog te functioneren?
Daar zullen we nog over spreken. Maar herken dat gevoelselement. Dat zal vrij moeten komen tot in het oneindige.

Gaat dat zover dat je ook gevoelens van anderen voelt?
Dat kan, want je ruimte komt veel meer open. Daarin dienen ze zich aan. Primair blijft de oneindigheid van die liefdevolle energie en daarbinnen kunnen die verschijnselen komen.

Hoe besmettelijk is die sfeer voor andere mensen?
Heel besmettelijk. Het is een vuur dat zich verbreidt. Maar, je weet dat vuur gevaarlijk is. Enthousiasme heeft een blindheid in zich. Blijf helder in je bewust-zijn.

Ik kan me niet voorstellen dat er een scheiding is tussen je bewustzijn en je gevoelsmatige sfeer.
Dat is er ook niet. Je bent open bewust-zijn en je bent open gevoelsmatig-zijn. Het is goed dat je het gevoelsmatige van je herkent en dit herkennen vindt intern plaats in jezelf als bewust-zijn. Je bent gevoelsmatig bewust-zijn.

Als je zit te denken, zit je meer in je bewustzijn.
Ga eens na bij jezelf voor zover je iets herkent van non-dualiteit. Dan zijn er beide aspecten: bewustzijn – je stelt alles bewust vast - en aan de andere kant gevoel. Dit gevoelsaspect is liefde, want het is je eigen gevoel dat zich uitbreidt. Het is het vrijkomen van bewust-gevoel-zijn. In die ontwikkeling blijkt dan een oneindige non-dualiteit te zijn. Liefde is het energieaspect, bewustzijn het heldere doorzien zodat alles duidelijk is. Daarom kan het loslaten van de energieën ook doorgaan, van de energieën die nog worden vastgehouden in een ik-centrum. De gevoelsmatige ontgrenzing is de opening van een sfeer van liefde.

Ik heb tevergeefs lange tijd geprobeerd mijn diepe verkrampingen kwijt te raken door me ervan bewust te worden.
Veel spanningen verdwijnen als je deze krachten herkent vanuit de ruimte van je bewust-zijn. Daarin kunnen de emotionele brokken oplossen. Als deze erg zwaar zijn, blijkt dit niet zo gemakkelijk te gaan. Het gaat veel gemakkelijker als je in die oneindige gevoelssfeer van liefde kunt blijven. Dan heb je een veel grotere kans dat de verkramping zich loslaat. Laat die gevoelssfeer open komen en blijf daarin.
Bij het daarin blijven of daarnaar terugkeren speelt bewustzijn een grote rol. Als die oceaan van liefde duidelijk is, ken je die van binnenuit. Vanuit die kennis kun je er altijd weer op richten en naar teruggaan, wanneer je weer vast zit. Met helderheid kun je in dat grote vertrouwen en die ontzettende liefde blijven, ook al is er plaatselijk nog een verkramping. Westerse volwassenen moeten kennelijk die gevoelsmatigheid weer vanuit hun bewustzijn opnieuw leren.
Natuurlijk is er ook het spontane gevoelsmatige, maar dat is dan vaak weer blind in de zin dat het zomaar kan verdwijnen onder nieuwe omstandigheden. Jongeren gaan naar de disco, bijvoorbeeld, om uit hun dak te gaan, maar de volgende dag is er weer de oude toestand. Middelen als alcohol of pilletjes moeten steeds dan tijdelijk een euforie oproepen. Dat ze hiervan leren zie je niet zoveel. Door bewustwording kun je direct die gevoelsmatige oneindigheid van jezelf blijvend ervaren en herkennen.

In hoeverre is die gevoelsmatigheid zintuiglijk en lichamelijk?
In het begin van de uitbreiding is dat heel duidelijk. Je gehoorssfeer is een gevoelsmatige energie waarin je je kunt uitbreiden. Al horend verruimt het zelf-zijn zich. Als dit gehoorsveld zich uitbreidt tot het oneindige, ben je al horend bij alles wat er is tot in het oneindige. Dan zijn er vaak heel ijle, fijne klanken. Visueel kun je je ook uitbreiden door in je zien al tastend bij de zichtbare dingen te zijn, steeds verder, tot in het oneindige. Dan ben je een gevoelsmatig zien dat zich uitbreidt. Heel duidelijk is dit in het lichamelijke gevoel. Dat is een zelf-gevoel. Als je daartoe terugkeert, gaat ga je je heel gemakkelijk openen. Dat is liefde, het zich uitbreidende lichamelijke gevoelsmatige zelf-zijn. Bij de uitbreiding wordt het steeds ijler, maar het zelf-zijn heeft nog steeds dat lichamelijke karakter. In de grote open sfeer, ook in de concrete ervaring van een landschap bijvoorbeeld, is er nog steeds dat lichamelijke zelf-zijn. Je kunt je bewust worden van je eigen bewuste zijnssfeer, maar tot het laatst heeft dat een zekere gevoelsmatige lichamelijkheid in zich van ‘ik ben’.
Dat lichamelijke wil ik altijd weg hebben; exclusief het lichaam dus.
Bij jou zou het goed zijn om dat nu eens inclusief te houden.

Hartelijke groet,
Douwe Tiemersma