47. Opvoeden

Een reactie op het stukje over opvoeden

Vanuit de ervaring in het project Jongeren en zelf moeder van twee kinderen dit:
Het jonge kind staat nog open voor alle dingen. Vanaf het begin zou hem geleerd kunnen worden bij zichzelf te blijven. Dat is hoofdzaak. Laten zien dat de dingen zich afspelen vóór zijn oogjes. Dat hij dat allemaal zelf niet specifiek is wat hij allemaal ziet. Dat hijzelf van binnen stilte is, ontspanning. En dat daarin, in die stilte, zich alles voordoet. Maar, ja, hoe doe je dat.
Wij, opvoeders, hebben overal voor geleerd. Hoe ze te voeden, hoe ze te kleden, hoe psychologisch met ze om te gaan, etc. Maar hoe wijs je ze op de stilte, de ontspannen rust die overal de bron van is, op dat wat ze wezenlijk zijn? Ze zijn niet alleen maar al die afleidingen die door de Markt, Mode en Media aangeboden worden. Hoe leren we ze in deze drukke maatschappij met al die verlokkingen bij zichzelf te blijven en (en dat is net zo belangrijk) tegelijkertijd in de maatschappij te zijn, om ze later een vol-ledig mens te kunnen laten worden?
Door ze te wijzen op stilte en op zelf-ontspanning.
Er zijn vrijwel geen boeken over. Eén goed boek is van  Gerda en Rüdiger Maschwitz, Met kinderen stilte ontdekken. En een ander van Marijke Sluijter, Aanraken: een levensbehoefte.
Zie ook de Boekbesprekingen bij Project Jongeren.

Pia de Blok