9-19 Als je nu eens die overdonderende ervaring werkelijk door laat gaan ...

Jaargang 9 nr.19 (15 december 2008)

Langzamerhand komen de activiteiten op het Advaita Centrum tot hun einde. Afgelopen weekend waren er de laatste dagen van 'Non-dualiteit in de praktijk' waarin het non-duale spreken, bewegen, etc. werd onderzocht en beoefend. Het was boeiend om te zien hoezeer dat door velen werd herkend.

Op 28 december is er de Retraitedag, weer een bijzondere bijeenkomst aan het einde van het kalenderjaar.

In het komende kalenderjaar zijn er nog enkele open plaatsen op de cursussen Hathayoga 1 en Meditatie 1 en 2 (een les per maand voor gevorderden) - zie de website yoga en meditatie.

Van de Uitgeverij Advaita Centrum: per 1 januari 2009 worden de prijzen van een aantal boeken iets verhoogd. Deze prijzen komen op de website te staan - Uitgeverij Advaita Centrum

Het nieuwe boek Non-dualiteit - de grondeloze openheid wordt goed ontvangen. De toegankelijkheid en de helderheid van de uitleg van 'Wat is non-dualiteit?' worden op prijs gesteld.

Tekst

Uit een inleiding en gesprek te Gouda 14 mei 2008 - Non-dualiteit van de ervaring Deel 5: Overweldiging en overgave

Door een bloem kan ik overdonderd worden ...

Als er maar één moment is van bewust overdonderd worden. Dan is er de kennis waar het om gaat. Is dat er honderd procent?

Als dat met die bloem gebeurt, is er iets van aanwezig, maar dat wordt wel afgekapt.

Blijkbaar stel je je snel weer op de alledaagse persoonlijke manier op. Er is de onherleidbare schitterende ervaring 'bloem' en dan is het weer afgelopen. Jammer, want het is een schitterende kans. Als je nu eens die overdonderende ervaring werkelijk door laat gaan ...

Hoe doe je dat?

Door heel alert en uiterst passief te blijven kijken. Dan zie je wat er gebeurt als zo'n bloem op grootse wijze naar voren komt. Prachtig, al is het maar een gewone paardenbloem, wat op je afkomt heeft de neiging om je te overweldigen. Die oersituatie waarin je je bevindt kun je van binnenuit herkennen. Dan weet je wat het betekent, je niet meer te gaan opstellen als een persoon die het verschijnsel op afstand gaat beoordelen. Nee, je laat het de bloem volledig komen en in dat doorgaande proces vindt de bewustwording plaats.

Dus je laat je, je laat je...

Je laat je overdonderen, terwijl je intern bewust bent. Je kunt zelfs flauwvallen van de schoonheid en toch bewust blijven.

Op het moment dat er een neiging ontstaat om het te gaan beoordelen … Wat doe je dan?

Als het goed is, zeg je: 'Ik blijf alert bij die pracht en ik laat me verder ontspannen'. Dan is er de interne helderheid, waardoor de ontspanning en het verdere proces door kan gaan. Daarom praten we er nog over, zo ver als dat gaat, zodat je steeds duidelijker al die verschillende aspecten leert kennen. Je leert dat gebied beter kennen en weet dan welke mogelijkheden er zijn. Je trapt honderd of duizend keer in de val van de beoordelaar, maar langzamerhand constateer je dat het ook anders kan.

Je stopt op dat moment bewust de activiteit van de mind?

Als je bewust het denken wilt stoppen, zit je al weer in het 'ik doe' en 'ik wil'. Het gaat om een veel oorspronkelijker sfeer waarin toch nog een oriëntatie mogelijk is. Het heeft iets vergelijkbaars met het aanleren van een vaardigheid, bijvoorbeeld in een sport. Als je verder gaat in een sport, ervaar je dat je dat je op een gegeven ogenblik veel perfecter dingen gaat doen dan je ooit hebt kunnen doen vanuit een verstandelijk bewustzijn. Die perfectie komt voort uit een interne helderheid waarin de kennis zit 'laat het zomaar gebeuren'. Dan ervaar je dat het zich nog verder ontwikkelt. Dus dat is veel meer een 'weten hoe' op lichamelijk niveau dan een 'weten dat' op mentaal niveau. Dat 'weten hoe' zit impliciet in het gebeuren. Het is een bewust weten, maar er is geen 'ik moet' en 'ik doe' bij betrokken. Het is een bewust gebeuren dat vanzelf gaat. Het is niet te analyseren tot elementaire opdrachten die je als een programma in een computer zou kunnen zetten.

Dus dat is totale overgave.

Het gaat om een volledige overgave, jazeker, met intern bewustzijn. Voor zover er eerst een afgesloten ik is, geeft dat ik over aan iets dat veel groter is. En dan zie je dat dit veel grotere zich overal manifesteert, zelfs in het gewone genieten van een ijsje en het zien van een bloem. Dus in elke ervaring kan het herkend worden. Dat gebeurt in een situatie waarin er geen afweer is. Dus gevoelsmatig betekent het, nogmaals: ga meer ervaren vanuit het hart. De liefde erin laat de grenzen verdwijnen.

Ik was op een vipassana meditatieretraite, en mijn aandacht werd naar een prachtige rode bloem gezogen. Maar we hadden instructies gekregen dat we nergens naar mochten kijken. Ik merkte dat ik aan die bloem wilde ruiken, dus'ik keek om me heen om te kijken of er wachters waren. Ik zag niemand, maar toen ik naar die bloem boog, kwam daar ineens een wachter opduiken: 'Don't touch the flower.' Ik was erg geschokt, maar kennelijk heeft dat te maken met het feit dat ik met mijn mind was meegegaan.

De vipassanameditatie is een apart soort beoefening. Het is een meditatie die erop is gericht om afstand te bewaren. Dus je blijft voortdurend alle verschijnselen op een afstand bekijken en eventueel benoemen. Het is in een bepaalde fase nuttig om minder geïdentificeerd te raken met allerlei zaken, om standaardpatronen te doorbreken en de 'leegte' te gaan ervaren. Als dat het enige blijft, blijf je dus altijd in de dualiteit zitten. Te lang zo bezig blijven met vipassana is niet aan te raden. Dat er een afstandelijk bewustzijn komt van de verschijnselen is erg goed, maar het proces zal wel verder moeten gaan in de richting van non-dualiteit. Dat betekent dat je weer opnieuw bewust gaat worden van jezelf als waarnemer. Dan komt alles open, zodat alle verschijnselen terug mogen komen in een non-dualiteit. In die openheid is er geen scheiding meer tussen jezelf en de bloem die verschijnt.

Hoe zit het dan met verbazing en verwondering?

Dan is er een eerste opening vanuit een tamelijk gesloten ik-situatie. In die ik-situatie staat de ervaringswerkelijkheid aardig vast rond het ik met zijn belangen. Als dan ineens iets komt wat de grenzen van die wereld doorbreekt, is er een verwondering omdat er iets nieuws, of zelfs iets mysterieus verschijnt. Waar ik het nu over heb is de mogelijkheid dat die situatie zich verder gaat ontplooien. Wat betekent dat die grootsheid, dat mysterie, zich helemaal kan manifesteren? Dat betekent toch dat het ik wordt weggevaagd?

Je zei al vaker tegen ons:: 'Wat houdt je tegen om die ontwikkeling in zijn volheid door te laten gaan?'

Ja, blijf maar bij die vraag. Blijf daarbij centraal bij je besef van het oneindig laten doorgaan van het proces. Daarbij kun je je dan bewust worden van weerstanden voor zover die er zitten. In je sfeer van je ruime bewustzijn en ontspanning zullen ze verdwijnen. Dat betekent dus dat de situatie van een 'ik' tegenover de dingen die het ik mooi rondom zich heeft geordend, verdwijnt.

Dus ga mee met de ontspanning en blijf helder. Als je steeds weer merkt dat je je wereld afsluit, is het nodig om dat mechanisme beter te leren kennen, ja. Blijkbaar. Dus dat geldt ook voor de wijze waarop je alles ervaart. Dan ga je zien dat in de ervaring de afstand tot het ervarene verdwijnt, dat de ervaring zich ontplooit tot voorbij elke scheiding tussen jezelf en wat je ervaart. In die ontplooiing valt de dualiteit weg. Dan stel je vast dat die grondeloze non-dualiteit in elke ervaring aanwezig is, het grondeloze mysterie in elk ervaren verschijnsel. Dan stel je vast dat je Dat ook zelf bent.

Opgroeien in verbondenheid

De website opgroeien in www.opgroeieninverbondenheid.nl is voor ouders en anderen die met kinderen hebben te maken de moeite waard. Er staan tips voor aandacht en activiteiten die de verbondenheid (met jezelf, de ander, de materie, de maatschappij en de natuur) versterken. Eén zo'n tip is de volgende.

'Als het kind je iets vertelt, probeer dan eens naar de klank te luisteren. Luister heel goed naar wat het zegt en naar de melodie in zijn verhaal. Laat dit tot je doordringen ZONDER erop te reageren vanuit je eigen overtuigingen. In plaats daarvan antwoord je het kind met spontane klanken: klanken die opwellen uit je binnenste en die meestal betekenisloos zijn.

Het kind herkent deze 'taal' waarschijnlijk direct: zo heeft het immers jouw taal geleerd! En waarschijnlijk krijg je een klinkend antwoord terug! Het werkt ontspannend waardoor je heerlijk lachen kunt samen.'


Een lichtgroet,
Douwe Tiemersma