04 - september 2005 - Stilte en zelf-zijn


Douwe,
de Stilte-meditatie ... het verwart me enorm ... er is iets helemaal niet meer duidelijk .... 
Eerst was er het kennen van de Stilte ... daar bleef ik me op richten.... totdat ik merkte dat ik er dan toch eigenlijk een object van maakte .... dus tracht ik steeds meer de Stilte te zijn ... dus mezelf ermee te identificeren ... Maar om te kunnen zeggen 'Ik ben de Stilte' ... wat identificeren toch letterlijk inhoudt ... moet er wel iets van een zelf-gevoel blijven ... anders kan ik het zo niet noemen. Dat maakt dat ik tijdens de meditatie dat zelf-gevoel er steeds tracht bij te houden. ... Daar is een soort oplettendheid bij die dat heel erg in de gaten houdt en opmerkt als ik het kwijt ben ... komt dit opmerken van het 'ego'?.
Zeg je nu ....'blijf daar maar bij .... want tenslotte valt het "ik ben" wel weg ... of moet ik niet steeds het zelf-gevoel terughalen ... nu heb ik eigenlijk het idee van ... dit laatste ... niet steeds naar het zelfgevoel teurg?


Uit het antwoord

Je hebt het goed begrepen: blijf zo lang mogelijk bij je zelfgevoel in de Stilte. Dan ervaar je, als je je maar ontspant, dat je Zelf Stilte bent. De helderheid of oplettendheid die daar nog in zit is geen ego (beperkt zelf), maar uiteindelijk het onbeperkte Zelf-zijn dat ook het karakter heeft van (intern) bewust-zijn. Dat is de sfeer van het kosmische sat-cit-ananda of 'Ik ben'.
Daarnaast is er ook iets anders. In het begin richt je je op de stilte. Net zoals het zelf-zijn zich ontpooit in de loop van de ervaren ontwikkeling van ego naar Zelf-zijn, ontwikkelt zich ook de stilte van een object van het ik tot de absolute Stilte. Op het kosmische niveau van 'Ik ben Stilte' gaat zich de absolute Stilte manifesteren. Daarin gaat ook het kosmische zelf-zijn zich oplossen. Die uiteindelijke Stilte is dus niet afhankelijk van het Zelf-zijn en toch is het niet verschillend van jeZelf. Dat wil de formule 'Atman is Brahman' zeggen.
Het enige wat je kunt doen is zo lang mogelijk intern oplettend jezelf blijven, maar dit geheel steeds meer ontspannen laten en zo laten zuiveren. Uiteindelijk is het dus de volledige overgave waar het om gaat.
Douwe

Er is geen tweeheid

als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.

  • De bron van het zijn

    ‘Wat was mijn toestand, voordat er ervaring was? Wie was er om op deze vraag te antwoorden? … dat Ik dat geen vorm heeft en zichzelf niet kent als ik ben.’

    Lees meer

  • Management en non-dualiteit

    In bedrijven en organisaties is meer aandacht gekomen voor de oriëntatie op samenhang, eenheid, heelheid, ongescheidenheid, kortom: non-dualiteit. Wat betekent deze ‘niet-tweeheid’ en op welke wijze kan zij in het eigen werk en in de organisatie doorwerken? Deze vragen staan in dit boek centraal.

    Lees meer

  • De ander en ik

    Dit boek bevat de lezingen en enkele andere teksten van het 2e Advaita Symposium over de relatie van 'de ander en ik'. De vragen kwamen aan de orde: Wat is de aard van de ander; in hoeverre of in welke zin verschilt de ander van mij en in hoeverre vormen wij een eenheid? De bespreking van deze vragen kon een verheldering geven van problematieken als ‘de aard van het zelf’, ‘de mogelijkheid van communicatie’ (in hoeverre kunnen wij elkaar begrijpen?), ‘de grondslagen van ons morele gedrag’ en ‘de ander als leraar’.

    Lees meer

  • De elf grote Upanishaden


    De Upanishaden vormen de grondslag van een groot gedeelte van de Indiase filosofie. Ze worden ‘Vedânta’ genoemd, dat is het einde en de culminatie van de Veda’s. De wijsheid die in de teksten naar voren komt is nog steeds een onschatbare bron, zowel in India als daarbuiten. Centraal staat daarin de visie en zijnservaring dat de kern van zelf-zijn identiek is aan de grondslag van wereld en universum.
    In dit boek is een groot gedeelte van de belangrijkste Upanishaden (8e-6e eeuw v.Chr.) opgenomen.

    Lees meer

Boeken

Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.

Bekijk het aanbod