6-18Het verlangen naar beperkte dingen gaat door, totdat je gaat inzien dat er maar één verlangen is

Jaargang 6 nr. 18 (18 oktober 2005)

Mededelingen

Het was een intensieve weekend-retraite op de Hoorneboeg. Het thema was Licht. Geluidsopnames van de inleidingen en gesprekken zijn te krijgen op de woensdagavonden en te bestellen bij Gisela (010-4220865, gidsela.feld@12move.nl).
Na twee weken pauze is er volgende week weer een woensdagavond bijeenkomst / satsang.
De rubriek op de website www.advaitacentrum.nl ‘Proza en Poëzie’ (onder ‘Advaita Studiecentrum’) is weer uitgebreid met drie stukken. Het lag voor de hand om gedichten van Ida Gerhardt op te nemen - ... besef ik bij dit wijlen aan de grens / het raadsel van de hoge ouderdom: / het prijsgegeven zijn en alreeds vrij. / Het raken aan de zomen van het licht. Jacques Perk, die tot de Tachtigers wordt gerekend, schreef mooie gedichten voor Mathilde, maar ook het gedicht Hemelvaart: ... De hemel is mijn hart, en met den voet / druk ik loodzwaar den schemel mijner aard’ .... Als derde tekst is er een stuk van een gesprek tussen Godfried Bomans en zijn zus Wally toegevoegd over woorden en spirituele ervaring: ‘Ik heb dan het gevoel: we praten over de lijst en over het schilderij zegt niemand wat. ...’ Uitingen van echte advaita-ervaringen blijken in de literatuur zeldzaam te zijn, maar er zijn genoeg stukken waarin iets in die richting wordt uitgedrukt. Voor een directe toegang tot de stukken: klik hier: 1 Ida Gerhardt  2 Jacques Perk  3 Wally en Godfried Bomans

Ook aan de Brieven op de website zijn nieuwe toegevoegd. Over lichamelijke overgevoeligheid en ziekte zijn er twee stukken. Opmerkelijk is de overeenkomst tussen de overgevoeligheid in verband met spiritualiteit en die bij autisme. Bepaalde vormen van spiritualiteit of van bepaalde fasen in de spirituele ontwikkeling kunnen inderdaad vrij autistisch zijn. Het is de moeite waard daar eens nader naar te kijken. De oproep om ervaringen en inzichten door te sturen naar brieven, blijft voorlopig staan. Verder is er nog een uitgebreide reactie op het Balsekar-stuk in InZicht, dat iets meer duidelijk maakt van de leraar-leerling relatie.
Klik hier voor de Brieven: Over Inzicht en bevrijding (Brief 7) Over heling (Brief 8) Spiritualiteit, ziekte en autisme (Brief 9) Reactie op het Balsekar-stuk (Brief 10)

Tekst

Uit een gesprek op 10 juni 2005 op Schiermonnikoog (5)

Is het een keuze om voor de bevrijding te gaan? Wie maakt deze keuze?
De keuze ligt op een veel fundamenteler niveau dan dat van de persoonlijke keuze.

Maar de keuze of je wel of niet naar Schiermonnikoog gaat, of je wel of niet satsangs volgt ... is dat geen besluit van de persoon dan?
Nee, het is iets dat veel fundamenteler ligt. Het is niet het ik van de gewone rationele keuzes. Het gebeurt op een veel dieper niveau. De gevolgen merk je pas op als ze zich uitwerken in je leven. Maar, als je er een onderzoek naar doet, komt er wel degelijk een direct inzicht in. Dan zie je onmiddellijk wat werkelijk van belang voor je is. Je zit dan op het niveau van zelf-zijn als inzicht. Je herkent dan je diepere motivatie. Als je terugkeert naar jezelf, zie je steeds duidelijker wat echt is en wat onecht is bij je. Je ziet dan de verlangens naar dit en dat, en bij een verdere terugkeer naar jezelf, ontdek je steeds fundamentelere verlangens, ten slotte dat wat je altijd al werkelijk verlangt. De rationele beoordelingen en keuzes, zijn dus heel anders. Het gaat werkelijk om de veel dieper zittende situatie, die je herkent wanneer je er meer op richt. Als je die herkent zeg ik, vervolgens: ‘Neem dan ook de consequenties!’

(iemand anders)
Maar toch heb ik het gevoel dat ik als persoon de beslissing heb genomen om naar Schiermonnikoog te komen.
Het lijkt een eigen persoonlijke keuze te zijn: ‘ik besluit om naar Schiermonnikoog te gaan’. Kijk nog eens terug op dit besluit en zie wat er allemaal is voorafgegaan aan die beslissing. Je zegt niet, vrij van alles, van het ene ogenblik op het andere: ik kan thuis blijven, maar ik ga naar Schiermonnikoog. Moet je eens kijken wat er omheen allemaal al vastzit, wat eronder ligt. Dat is altijd zo, hoor. Zelfs de mensen die steeds weer de rationele keuze benadrukken, worden slechts voor een fractie geleid door de ratio.
Hier gaat het om het zicht op de hele context en op de eerste diepe structurering van de dingen die later pas op een persoonlijk vlak duidelijk worden. Vaak willen mensen rationeel het ene, terwijl ze gevoelsmatig heel iets anders willen. Ja, die krijgen moeilijkheden. Dat blijft zo, totdat er weer een integratie is, of het rationele wordt doorbroken door een ziekte of zo. Als het diepere gevoelsmatige meer aan bod mag komen voelen mensen zich veel beter. Dat gebeurt als je terugkeert naar jezelf. Hoe meer dat gebeurt, des te duidelijker zie je wat voor jou goed is en wat voor jou slecht is, wat een echt verlangen is en wat een fake verlangen is. Dat gaat heel diep door, want het zelf-zijn heeft vele lagen. Bij het inzicht zie je dat de gevoelens, de verlangens, gemanipuleerd, kunstmatig, beperkt zijn. Als ze wat dieper zitten, denk je al snel dat het gaat om een authentiek verlangen. Nu, dan ga je dat volgen, maar bij het bereiken van het object van het verlangen blijkt je verlangen niet volledig vervuld te worden. Zo zet zich de hechting aan beperkte dingen door, totdat je gaat inzien dat er maar één verlangen is, dat naar eenheid. Dan vallen de specifieke objecten van verlangen weg en gebeuren de dingen in het leven vanzelf, inclusief de zogenaamde persoonlijke beslissingen, zoals ‘ik ga naar Schiermonnikoog’. Als je nog verder terugkeert vallen alle scheidingen en elk verlangen weg, omdat alles bereikt is.