19 - de boom

In de tuin van het centrum staat een boom, een sierkers.
Nooit heb ik zo lang stil gestaan bij een boom,
Bij de ontwikkeling van een boom.
Het was een volledige verrassing.
Wat zou het worden?
Ik had geen idee.
Wel waren zijn taken al mooi en grillig in de winter.
Ineens werd het lente.
Ik zag iets rozigs in de boom,
Maar dacht: het is illusie of het spel van het licht.
Maar nee,
Het waren hele kleine knoppen,
Heel klein maar wel van een prachtige mooie frisse licht roze kleur.
Ik was heel benieuwd
En elke dag keek ik naar de boom.
De knoppen werden steeds groter en groter.
Ineens werd het heel warm en ...
Knal
Alle knopen gingen ineens helemaal open.
En wat een prachtige bloemen!
Oh, zo sierlijk en mooi als de jurk van een prachtige bruid.
Oh, zo uitbundig in hun volle kracht en schoonheid!
De boom was omgetoverd in een sprookje,
Zo mooi dat het bijna niet werkelijk kon zijn!
En de neiging was groot om dit plaatje voor goed vast te houden
In een foto of in mijn geheugen.
Eigenlijk moest het zo blijven, zo mooi! Pure schoonheid!
De volgende dag, zag ik ineens een heel bruidstapijt liggen,
Verspreid over de hele tuin allemaal roze bloemetjes,
Een zachte regen van bloemen
Die bij het minst zuchtje wind neerfladderden
Weer zo mooi,
Met een vleugje vergankelijkheid.
Ja, die schoonheid van die boom kun je niet vasthouden.
Die zal ook vergaan en straks zullen de plavuizen weer grijs zijn.
De vormen kunnen niet blijven staan, maar de sfeer van schoonheid,
Die is onvergetelijk, die blijft er altijd,
Die is niet onderhevig aan tijd en ruimte.
Diep in ons Zelf,
Diep in het Zelf:
Eeuwige Schoonheid.


Odile