2 - maart 2003 Blue Sky

Nummer 2, maart 2003

In deze tweede aflevering van de Blue Sky hebben we een aantal bijdragen die goed passen bij de beginnende lente en het mooie weer van de laatste tijd.

Zo is er een gedicht van Harry geschreven in de vorige zomer waarin alleen al woorden als zee, wind, horizon ons meteen in de sfeer brengen van de zonnige ruimte van de grote blauwe hemelkoepel, zowel binnen als buiten.

Van Robert Linschoten kregen we een reisverslag dat hij een jaar geleden schreef. Hij vertelt daarin over bijzondere ontmoetingen in India. In deze aflevering van de Blue Sky hebben we het eerste gedeelte opgenomen waarin hij een ontmoeting beschrijft met Nisargadatta. De volgende maand het vervolg.

Vervolgens een bijdrage van Odile. Het zweven van de zeemeeuw ( en ongetwijfeld ook de vlieglessen van Douwe op Schiermonnikoog …) hebben haar geïnspireerd om een cursus vrij dansen te geven. Na een citaat uit het boek: ' Jonathan Livingston Zeemeeuw’ vertelt ze over hoe ze dat wil opzetten.

Deetje gaf ons een heel korte samenvatting van ' Naar de Openheid’ gemaakt door de Openbare Bibliotheek, die een aantal exemplaren heeft aangeschaft.

Tenslotte een oproep aan allen die boeken lenen uit onze groeiende bibliotheek om-als ze daar voor voelen natuurlijk-een boekbespreking te maken.

Heel hartelijke groet en veel leesplezier,

Odile en Patricia

*

Transparant

Aan zee drijven lotusvormen.

Opstijgende transparante windstromen.

Spontaan spelenderwijs aanraken en los laten.

Evenwicht tussen lotusgewicht en opwaartse winddruk.

Boven de horizon uitgetild in lotus transparanties.

Zuiver witte mogelijkheden openen vanzelf.

Laat je aanraken door die witheid.

Aanvoelen haar innig wezen,

Vervloeien doorzichtig wit.

Zijn’s aanwezigheid,

Tegenwoordigheid,

Is Vol-ledig,

transparant

Harry van Zomeren

Augustus 2002

*

Ontmoetingen in India

Door Robert Linschoten

INDIA. Sinds 1978 bezoek ik regelmatig India, al weer meer dan 10 maal. Iedere keer dat ik er kom valt me op dat het verkeer nog drukker is, er zijn meer en grotere auto’s en kleine scooters die veel lawaai en uitlaatstoffen produceren, meer mensen maar wat minder bedelaars en leprapatiënten, meer stank van riksha 2takt motoren en van zwavelwaterstof (H2S) van rottend afval en water. OSHO merkte eens op: “All India is covered with shit”. Deze reis was de stank in Bombay zo sterk dat mijn broer Otto er maagklachten van kreeg. Toen ik voor het eerst in India was viel het mij op dat ’s morgens in Bombay lijken met een vrachtauto van de straat werden opgehaald om te worden verbrand. Iemand zei mij toen dat ouderen die nog niet helemaal dood waren werden meegenomen om dezelfde behandeling te ondergaan. Desondanks presteert het land om de snelst groeiende economie van Azië te worden en de beste programmeurs af te leveren, veel bewoners werken hard zonder sociale voorzieningen. Wat is het dat India zo aantrekkelijk maakt? Voor mij: de veelzijdigheid en verscheidenheid van mensen en problemen, de uitgesproken religieuze instelling en sfeer (bakermat van niet monotheistische godsdiensten Hinduisme, Boeddhisme, Jainisme), de vaak wonderlijk goede communicatieve eigenschappen van veel bewoners, de penetrante muziek met de altijd op de achtergrond aanwezige tabla die het ego vertolkt dat zich maar niet wil opgeven en tenslotte het altijd aangename weer, wat een zegen is voor bewoners van ons land waar het poldermodel nog altijd heerst. Om genoemde klimatologische reden bezocht ik de laatste 6 jaar in Jan/Febr steeds Maui/Hawai, maar sinds mijn tweede zoon dit paradijs verlaten heeft om in Edmonton/Canada te gaan wonen bij zijn spirituele leraar (John de Ruiter), bezoek ik liever andere warme gebieden.

Otto is mijn enig overgebleven broer; twee andere broers en een zuster zijn ons voor gegaan naar het Hiernamaals. Otto en ik zijn dus op elkaar aangewezen als wij met familie van onze leeftijd willen praten en reizen. Dat is gemakkelijk omdat je niet veel hoeft uit te leggen. Ook als Otto niet mijn broer was geweest zou ik graag met hem op stap gaan. Ik kan dat niet precies uitleggen zonder heel persoonlijk te worden. Wel kan ik zeggen dat hij na een vastenweek bij mij te hebben gedaan (1984) mijn voorbeeld heeft gevolgd en sannyasin van Osho is geworden. Dat heeft veel in ons leven veranderd. Daarom verheugt het mij zo bijzonder dat Otto mij de laatste tijd stimuleert om weer meer aandacht aan ADVAITA te schenken. Ik hoop dat je inmiddels hebt begrepen dat e.e.a. een inleiding is voor een verslag dat hier volgt betreffende een uitzonderlijk bezoek dat wij in Bombay brachten. Overigens werd ik eerder door Advaita Vedanta beroerd. In feite was de eerste wonderlijke (non)persoon die ik in India bezocht:

Nisargadatta Maharaj. (door Osho als de “biddhi-Guru” van Bombay betitelt). Ik was in 1978 op weg naar Goa om mijn in moeilijkheden verkerende (tweede) zoon te zoeken. Wolter Keers die ik kende van lessen die hij aan mijn yoga-onderwijzende echtgenote gaf, had mij gevraagd om Nisargadatta te bezoeken om een vertaling van een boek te brengen. Ik prijs mij nog altijd gelukkig dat ik die eerste dag reeds een ontmoeting kon hebben met een dermate wijs en groot man die ik later pas goed leerde waarderen. Wolter had mij uitgelegd hoe ik hem kon vinden. Hij woonde in een wijk genaamd Kentwaddi, daar moest ik bij de Rex bioskoop uit de taxi stappen en kijken naar een biddhi shop, waar ik een zoon van Nisargadatta zou aantreffen. Dat lukte en voor ik de weg verder had kunnen vragen aan de zoon had hij mij reeds verwezen naar een weg die ik moest lopen en een trap opklimmen. Het koste me toch moeite om de goede trap te vinden maar toen dat ook was gelukt kwam bevond ik mij plotseling op een L-vormige zolder van ongeveer 40 vierkante meter. Ik herkende de Meester en gastheer direct ook al omdat hij inderdaad een Indiase sigaret rookte. Na een onhandige begroeting mijnerzijds overhandigde ik Wolters’ papieren en ging net als Nisargadatta zelf op de grond zitten. Hij had een vertaler naast zich (drukte zich altijd in de lokale taal Maharathi uit), de vertaling ging dermate snel dat het was alsof je met Hem zelf sprak. Er bevonden zich ongeveer 30 personen in de kamer waarvan de helft Westerlingen.Maharaj ging direct een erg confronterende discussie met mij aan, ongeveer zo:

-Wat kom je hier doen?

-Ik kom papieren van Wolter Keers brengen en wil graag blijven zitten luisteren.

-Waarom?

-Ik heb gehoord dat de gesprekken hier interessant zijn.

-En is dat zo?

-Weet ik niet maar ik denk van wel.

-Je gebruikt steeds het woord “ik”, wat is dat?

-Dat is de resultante van alles wat ik geleerd heb en weet.

-Hoe kom je daar bij?

-Ik heb dat zo geleerd en het lijkt me logisch.

-Je weet er niets van (Hij schudde druk met zijn vingers) Je moet hier maar een aantal keren komen.

…….Ik mocht blij zijn dat Maharaj mij niet wegstuurde, iets wat regelmatig gebeurde, wat ook een vriend van mij overkwam en zelfs Alexander Smit gebeurde. Later op de avond stond iedereen op en begon men op van het plafond hangende ijzeren staven te slaan. Dit gaf een doordringend, hard doch niet onaangenaam lawaai. Toen ik vroeg wat de betekenis ervan was, werd mij gezegd: “zuivering”. Nog twee maal ging ik naar Nisargadatta terug, stelde geen vragen, maar luisterde en probeerde te leren.

Als vertaler functioneerde onder meer Ramesh Balsekar.

(in de volgende Blue Sky het tweede deel over de ontmoetingen met Ramesh Balsekar)

*

De zeemeeuw!

“Tsjang…” zei Jonathan een beetje zenuwachtig.

De oude zeemeeuw keek hem vriendelijk aan. ´Ja, mijn zoon?’ In plaats van zwakker te worden van ouderdom, was de Oudste er juist krachtiger door geworden; hij had meer uithoudingsvermogen dan enige andere meeuw in deze Vlucht, en hij kende technieken waar de anderen nog nauwelijks aan konden tippen.

“Tsjang, dit is de Hemel helemaal niet, hè?”

De Oudste glimlachte in het maanlicht. “Al weer wat geleerd, Jonathan Zeemeeuw,” zei hij.

“En wat gebeurt er dan verder? Waar gaan we heen? Is er dan geen Hemel?”.

“Nee, Jonathan, die is er niet. De Hemel is geen plaats, en geen tijd. De Hemel is volmaakt zijn.”

Hij zweeg even. “Jij vliegt heel snel, nietwaar?”

“Ik houd wel van snelheid,”zei Jonathan verlegen. {..}

“Je zult in de buurt van de Hemel komen, Jonathan, op het moment dat je de volmaakte snelheid bereikt hebt. En dat is niet tweeduizend per uur of een miljoen, of zo snel als het licht. Want ieder getal betekent een grens, en volmaaktheid heeft geen grenzen. De volmaakte snelheid, mijn zoon, dat is er zijn.”

Jonathan Livingston Zeemeeuw

Richard Bach

(het boek is nu aanwezig in de bibliotheek)

Wie kent niet het verhaal van Jonathan Livingston Zeemeeuw van Richard Bach uit de jaren zeventig!

Het is een tijdloos verhaal, het verhaal van een meeuw die beseft dat ze meer is dan een lichaam dat om brood schreeuwt, die haar grenzen verlegt, alle kunstjes van het vliegen leert en oneindig hoog leert vliegen. Waarom? In die dimensie ervaart ze werkelijke vrijheid en geluk.

“We zijn vrij, onbegrensd vrij. Precisievliegen brengen ons een stap dichter bij onze werkelijke natuur. Alles wat ons beperkingen oplegt moeten we overwinnen. Daarvoor dienen al deze oefeningen in snel vliegen, langzaam vliegen, al die luchtacrobatiek…”.

En zo zijn er meer situaties waarin wij ons kunnen herkennen. Het 'leren vliegen' kan op allerlei niveaus. Bijvoorbeeld als we dansen: het vrij zijn in onze bewegingen, de bewegingen spontaan laten gebeuren en laten vloeien met de muziek die we horen, alle mogelijkheden van ons lichaam leren kennen, de energieën laten vrij stromen in harmonie met de muziek. Het zijn ook oefeningen om vanuit je ware zelf alles te laten gebeuren.

Dit is een uitnodiging aan allen die graag mee willen doen aan een cursus ‘vrij dansen’ die ik elke maand zal gaan geven in de grote zaal van het Advaita Centrum in Gouda.

De les omvat allerlei oefeningen, van korte geleide meditatie tot het bewegen van alle delen van het lichaam met muziek en het dansen zoals het zich volgens onze eigen impulsen voltrekt. We eindigen met een evaluatie. Dus geen pasjes of zo maar expressie vanuit ons innerlijke zelf.

Deze eerste keer is, geïnspireerd op de film over Jonathan Livingston Zeemeeuw uit 1973 het thema de zeemeeuw, waarbij we de filmmuziek zullen gebruiken van Neil Diamond. Wij zullen ons proberen te vereenzelvigen met de meeuw en op onze manier ook leren vliegen door te dansen.

Datum: vrijdag 25 april 2003 van 10.00 uur / 11.15 uur

Advaita Centrum, Crabethstraat 38a, Gouda.

Kosten: EUR 5, -

Inschrijving per e-mail of telefoon; bbr@kabelfoon.nl, 0182-373427.

Elastische kleding gewenst!

Odile

*

Naar de Openheid in de Openbare Bibliotheek

De Nederlandse Bibliotheek Dienst heeft een aantal exemplaren aangeschaft van de herdruk van ' Naar de Openheid’. Zoals zij altijd doen hebben een ze een beschrijving gemaakt van het boekje. Het is aardig en in zeker zin ook wel leerzaam om te zien hoe iemand van ' buiten’ het boek samenvat.

'Bundel voordrachten, teksten, gedichten met realistische kleine inkttekeningen over de yogaweg naar inzicht en verlossing. Een weg naar Openheid volgens de leringen van de Vedanta. Vedanta is een klassieke filosofische school die de Veda en in het bijzonder de Upanishaden beschouwt als eeuwige openbaring van Brahman (het Al, God). De hoogste waarheid is Advaita, niet-tweeheid. Kennis en inzicht van Atman (individuele ziel) dat opgaat in Brahman leidt tot Zelfverwerkelijking of Openheid. In de gedichten komt dit niet bespreekbare het beste naar voren. De voordrachten zijn geen filosofische uiteenzettingen van deze erkende yogaleraar en docent oosterse filosofie, maar gesprekken die hij hield in de periode van 1977-1980 te Gouda.

Het gaat om een herkenbaar pad van inzicht dat loopt via verwondering, intuïtie, aandacht, verlangen en willen. Het laatste wat er is, is het IK-BEN, maar uiteindelijk kan ook dat zich oplossen in de Openheid.

Jammer dat een inleiding in de filosofische richting ontbreekt, voor insiders de jnana-yoga, de yoga van de kennis.

(geschreven door Marion van den Akker-Gerretsen)

*

Wie wil er een boekbespreking maken?

De Werkgroep Bibliotheek is erg dankbaar dat er zoveel en zulke goede boeken worden gedoneerd! De collectie groeit gestaag, zodat er steeds meer planken in gebruik worden genomen. De overdag zonnige en 's avonds gezellige kamer wordt zo een heerlijke plaats om te toeven en een kijkje te nemen in de verscheidenheid aan werelden die de schrijvers ons in hun boeken voortoveren.

Het zou erg leuk zijn als er mensen zijn die een bespreking willen maken van een boek dat ze hebben gelezen. Het maakt de bibliotheek toegankelijk en het kiezen van een boek gemakkelijker. Deze besprekingen kunnen wellicht gepubliceerd worden in de Advaita Post en zullen vervolgens in de bibliotheek ter inzage liggen.

Als je een boekbespreking wilt maken, geef dat even door aan Douwe of aan een van de leden van de Werkgroep Bibliotheek (Patricia, Odile, Agnes)

*

Nogmaals een oproep

Wie wil helpen met het verzenden van de volgende nummers van de BLUE SKY?

Neem contact op met Odile, Patricia of Pia.