2009/10 Het is je eigen interne bevestiging, terwijl de stille openheid aanwezig is, die die openheid stabiel maakt

Jaargang 10 nr. 17 (26 oktober 2009)

Mededelingen

Komende tijd zijn er weer de speciale satsang-bijeenkomsten in Groningen en in Brugge.

Op 6 november is de avond over de psychiatrie ‘Het kan anders ….’ – Op deze avond geeft Pieter-Geert Runia een andere kijk op de behandeling van ‘zogenaamde’ psychiatrische ziektebeelden, een kijk waarbij spiritualiteit uitdrukkelijk een rol speelt. De avond (met video) wordt georganiseerd door de thema-werkgroep GGZ en non-dualiteit (zie Uitnodiging 6 november 2009).

Op vrijdag 28 november 2009 is er in samenwerking met het tijdschrift Koorddanser een ‘Kennismaking met non-dualiteit’. De Koorddanser wil zo bij meer mensen interesse en inzicht opwekken in a-dvaita. Er verschenen al verschillende teksten van Douwe in het blad. De eerste ging over spiritualiteit als bewuste verruiming en transformatie die tot op zekere hoogte in alle spirituele stromingen is te vinden, maar haar hoogste verwerkelijking bereikt in de non-dualiteit (zie AP 10-9 Spiritualiteit: bewuste verruiming en transformatie).

Volgend voorjaar gaat Pia voor de vijfde keer de cursus ‘Onbeperkt ontspannen’ geven; zie Bijscholing Onbeperkt Ontspannen Najaar 2009. De data zijn 21 februari, 13 maart en 17 april 2010.

Tekst

Uit een gesprek te Gouda 27 mei 2009 - ‘Gevoelsmatige energieën als hulp bij bevrijding’

Je houd een grens in stand en daarmee de structuur van gerichtheid op andere dingen. Er is een verlangen en een afweren. Je weet het zelf. Bij dat verlangen en afweren is er geen volledigheid. Zo lang als je die structuur van het verlangen houdt, wordt je ervaring van zelf-zijn nooit compleet. Klopt dat?

De structuur van het verlangen naar iets is dualistisch: ik heb hier mijn eigen zijnssfeer en ik wil iets anders erbij hebben, mijn territorium uitbreiden. Dat is niet zo gek, want je hebt terecht een besef van heel-zijn. Zolang er een gescheidenheid blijft, is dus het missen van de rest gegeven en blijft er een verlangen. Dat gaat oneindig door. Als je er dan iets bij krijgt, wordt je wereld ietsje groter; je hebt meer bezit, meer macht; je kunt meer jezelf zijn. Maar als je in de sfeer blijft van de dualiteit, gaat het proces door en blijf je steeds naar het volgende verlangen. Als het al lukt om het verlangde te krijgen, gaat dat vaak ten koste van anderen. En vaak lukt het niet en dan ben je gefrustreerd. Het hele proces van missen en verlangen, dus de dualiteit, betekent lijden.

Er is één manier waarop het verlangen op een goede manier kan werken. Als je het verlangen oneindig laat worden. In het verlangen zit al oneindigheid, het verlangen is oneindig. ‘Ik verlang alles.’ Dan ben je eerlijk. Je hebt er een besef van alles te zijn en dat is de grondslag van alle verlangens. Als dat duidelijk wordt en je gaat echt in die gerichtheid op de oneindigheid van het verlangen mee – ‘Ik verlang alles, alles; ik stop niet, nee: oneindig, alles’ … Kijk maar wat er gebeurt. Dat is de enige manier waarop het verlangen nuttig kan zijn.

Blijf je dan toch niet in het verlangen zitten?

Je kunt overal in je verlangen blijven vastzitten. Het gaat om het opheffen van de hele duale structuur die in het verlangen zit. Dat vindt plaats als het verlangen honderd procent wordt. Wanneer het oneindig wordt, wat betekent dat? Dan lost toch het verlangen op in het oneindige?

Hoe kun je dat nou sturen?

Je hoeft dat niet te sturen. Je richt je op je verlangen voor zover dat een oneindigheid in zich heeft. Dan ga je verder dan de objecten van het verlangen, laat je het verlangen gewoon openbreken in alle richtingen, oneindig. In de Tantra gaat het stap voor stap, via verschillende godenwerelden en zo, met behulp van allerlei middelen. Als je werkelijk meegaat in de oneindigheid, verdwijnen die misschien als tijdelijk nuttige middelen. Alle beperkingen lossen zich vanzelf op, wanneer de energie van het verlangen zich oneindig kan ontplooien. Als die energie van het verlangen - maar hetzelfde geldt voor die van de afkeer - zich in alle richtingen oneindig mag ontplooien, blijft er toch niets over van die energie? Ga dus zelf werkelijk mee met wat je echt belangrijk vindt. Doe het totaal, honderd procent, oneindig. Dan lost elke dualiteit op.

Hoe zit het dan met jezelf en het handelen?

Als je daarin oneindig meegaat, lossen al je eigen structuren toch op? Dan is er geen ego meer als bron van verlangen. Alles is open. Als je van een specifiek iemand houdt … moet je kijken wat er voor oorlogen door ontstaan zijn. Maar als je dat houden van helemaal open laat komen, oneindig, dan blijft er alleen maar liefde over.

Ik snap het.

Laat het dan maar gebeuren.

Als er een emotie is die niet zomaar verdwijnt en waarvan je je niet zomaar kunt losmaken, geeft die emotie je dus een goede kans. Wil het oneindig open komen, dan is het meegaan met die emotionele energie waarmee je bent geïdentificeerd een goede mogelijkheid. De emotie kan gemakkelijk oneindig worden en juist omdat je ermee bent geïdentificeerd, ervaar je dat je zelf oneindig wordt. Daarbij lossen de energie en jezelf op.

Iedereen heeft dat wel meegemaakt. Toen je werkelijk kwaad op iemand was en met die emotie bent meegegaan zodat die emotie zich helemaal mocht uitwerken ..., toen je authentiek was in je verdriet, honderd procent verdriet …, hoe ging dat verder? Je hele situatie werd universeel. Op een gegeven ogenblik lossen de energieën zich op en er is een grote stilte, een blanco situatie.
Het punt is dat wanneer je dat niet bewust herkent, dat je dan weer heel gemakkelijk terugkeert naar de dualiteit door opnieuw een lichamelijk persoon te gaan scheppen en daarin te duiken. Dan begint alles weer opnieuw, gaat de kringloop door. Als je dat eenmaal herkent, waarbij dan ook, is de cirkel doorbroken.

Neem maar de slaap. Je gaat slapen en dat doe je op een volledige wijze. Je gooit je er honderd procent in. Als je dat niet doet, dan slaap je niet. Voor zover je wel slaapt, betekent dat dat je er honderd procent in bent betrokken. En als dat zo is, is er al gauw die blanco sfeer, want de ontspanning laat je oneindig doorgaan.

Het belangrijke punt is dus dat je je ervan bewust wordt. Als iets in je situatie honderd procent wordt, ontstaat er gemakkelijk een verenging van het bewustzijn. Zie maar de woede, de liefde, of wat dan ook maar. ‘Ik was mezelf niet meer’, wordt achteraf gezegd. ‘Ik moet me weer even herstellen.’ Wat bedoel je daarmee? Dat de eigen persoonlijkheid met zijn controle en beperkingen weer hersteld wordt. ‘Ik was buiten mijn zinnen.’ Maar daarin zit het hem nu: als je op dat moment ‘buiten je zinnen’ intern heel bewust bent, stel je vast dat de structuren die er eerst waren, er niet meer zijn, dat alles is opengebroken, dat er stilte is. Dat heb je ook in de droomloze situatie en in de meditatie. Je gaat mediteren. Als je op mentaal niveau wat aan het dromen bent of aan het vechten om je denken te stoppen, blijft de beperking. Als de meditatie door kan gaan, krijg je een ontgrenzing.

Maar je moet het je wel bewust zijn, intern vaststellen, want anders heb je het vaak niet door wat er aan de hand is. ‘Ik was weg’, ‘ik had een black-out’, zeg je dan achteraf en dan wil je de eindjes weer aan elkaar samenknopen. De oude constructies komen terug, want dat zijn de patronen die in het gewone leven onbewust heersen. ‘s Morgens vroeg, wanneer je wakker wordt, is het meeste constructiewerk al weer gedaan. Er is een persoon gevormd, voordat je je er bewust van wordt. Maar als je je bewust blijft van die blanco sfeer, is het duidelijk dat je niet meer in die patronen mee hoeft te gaan. Nee, als het bewust is, is er honderd procent zelfzijn-openzijn. Het is, terwijl het aanwezig is, de interne bevestiging die het stabiel maakt.

Is hier nog iets moeilijks aan?

Nieuw op www.advaitacentrum.nl

Vlaanderen
- Teksten Advaitagroep Brugge 1 november 2009?
- Advaitadag te Brugge met Douwe Tiemersma, zondag 15 november 2009, Begijnhof 22, 9.00 uur Meditatie, 10.30 uur eerste gesprek

Kennis non-dualiteit - Samenvattingen – Artikelen Advaita:?
Ian Kesarcodi-Watson, Hindoe metafysica en de filosofische scholen: shruti en darsana

GGZ en non-dualiteit – Activiteiten
- Uitnodiging 6 november 2009 ‘Het kan anders ….’ – over de psychiatrie - Pieter-Geert Runia.

Jongeren - Activiteiten
Aankondiging Bijscholing Jongeren Voorjaar 2010

Een hartelijke groet,?
Douwe Tiemersma