Overgang van dualiteit naar non-dualiteit bij kinderen

oktober 2011

… vanavond jammert Arthur dat ik al een paar keer eerst bij Annabelle geweest ben, en dus niet eerst bij hem, en dat ik reeds een paar keren korter bij hem geweest ben, en dus langer bij Annabelle. De jaloezie is aanstekelijk, want ook Annabelle rolt haast op de grond van venijn.  Dan begin ik te repliceren; ik zeg hen dat ik zo trots op hen ben, dat ze zo lief voor elkaar zijn, het voor elkaar opnemen, elkaar zo snel vergeven, en ik haal allerlei voorbeeldjes van vandaag aan; Annabelle gaf haar lollie aan Arthur, opdat hij ermee in zijn warme melk kon roeren en hij het pure genot kon  ervaren van een lollie die naar room smaakt, Arthur die Annabelle hielp met het knutselen van het 3Dhartje … Plots gooit Annabelle zich over me heen, en omarmt Arthur; “Het is nog leuker om Arthur en mama tegelijk te knuffelen, dan heb ik aan twee kanten warm.” Arthur beaamt en valt in. Het wordt een groepsknuffel. …
Arthur zegt: “Ja, samen knuffelen is leuk. Ja, eigenlijk knuffelen we ook het bed en het huis en de grond. Ja, en eigenlijk ook de andere huizen en de mensen erin.”
 Annabelle: “Ja zo knuffelen we de grond helemaal tot aan het strand en de zee. En zo knuffelen we tot aan het andere einde van de wereld, waar de mensen met de Chinese namen wonen. En we knuffelen alle dieren, ook de zeedieren, ook de onbekende zeedieren in de diepe onbekende zee, zoals de oranje kikker met de pukkels. …
Vlak voor Arthur in slaap valt, zegt hij nog, dat we via de wereld, de lucht, ook het heelal, de sterren, de andere planeten en hun bewoners knuffelen.