2012/11 Maak geen vaste beelden

Jaargang 13 nr. 19 (6 november 2012)

 
--- Maak geen vaste beelden ---
 

 
 
 
De vele vormen van de schepping zijn een rijkdom, geen probleem.
Problemen ontstaan als de vormen worden vastgehouden,
Want dat wordt gedaan door een beperkt zelf.
Dat zet met vormen energie vast, ook die van zichzelf.
In non-dualiteit blijft er een veranderlijke vormenrijkdom
totdat deze oplost.
 
 
 

Positieve geluiden

Nog maar even een paar andere stukjes tekst.
 
“Ik ben vanavond weer naar mijn advaitaleraar Douwe geweest en opnieuw  de diepte en de AAAAW gevoeld van het Ene ..... en al het relatieve van de rest.
Zo diep weer in die stilte gevallen, die we zijn,
Maya trekt op  magische wijze aan
en neemt alle sufferds (sufferers) in haar armen.”
 
“Wat ik heb gehoord is van grote schoonheid. Mooier dan schilderijen, gedichten of muziek. Volgende keer hoop ik te  kunnen komen alleen om te luisteren, van deze schoonheid te genieten en je meditatie delen.”
 
“… heb zelf niet veel woorden meer. Sinds ik jou ontmoet heb en je helderheid, is het niet eens nodig om naar satsang te gaan. Meer is het niet. Nog steeds dank hiervoor;wat een rust!”
 
“… Er kwam volledige overgave. Het duurde even, en tijdens die periode was het gevoel dat in mijn voorhoofd zat zo vol kracht, plots ging het dak van mijn hoofd en spoot alles (?) als een fontein naar buiten. Dit duurde ook weer een tijd. ‘Dit is voor eeuwig’ ging er door me heen. Goed dat het in de groep gebeurde, kon gelijk acclimatiseren. Het zou erg verleidelijk kunnen zijn om er in te blijven.”
 

Tekst Satsang

De basale eenheid in iedere situatie
Uit een Advaita gesprek met Douwe Tiemersma op Schiermonnikoog, 6 februari 2005
 
Bij de meeste spirituele tradities gaat het erom bepaalde dingen te leren zien en ervaren. Dat kunnen mooie ervaringen zijn of grote waarheden. Maar wanneer de persoon die deze ervaringen heeft min of meer dezelfde blijft, wat verandert er dan werkelijk? De ervaringen kunnen voor de persoon belangrijk zijn, de persoon blijft. In de advaita gaat het om een realisatie die zo radicaal is dat alles verandert. Het inzicht dat doorbreekt betekent dat er een totaal andere situatie ontstaat. Er is een zich realiseren van hoe het zit en tegelijkertijd is het de verwerkelijking van dat nieuwe. Beide gaat samen. Wanneer je op een bepaalde plaats wilt blijven zitten en van daaruit een en ander wilt begrijpen, kan het mentaal een beetje duidelijker worden, maar daar blijft het dan bij. Je kunt van alles aan wijsheden opdoen, maar als dat blijft bij: ‘ik weet dit’, ‘ik vind dat belangrijk’, ‘ik ken nu deze wijsheid’, dan krijg je een hoofd vol wijsheden terwijl de oude situatie blijft. Zo kun je hele boekenkasten in je hoofd stoppen, maar daarmee schiet je niet veel op. Het gaat om de totale realisatie van de afwezigheid van de oude ik-persoon, dus de afwezigheid van de ik-persoon die zegt: ‘ik denk’, ‘ik weet’, ‘ik ken’. Het gaat erom dat dat ik verdwijnt. Het ik is een geheel van zelfbeelden, verhalen, krampen. Het zijn maar verhalen, het is maar een stukje verkramping. Wanneer je ontspant is er helemaal niets meer. Je loopt op het strand, de zee, een blauwe lucht en er is geen persoon te bekennen. Eigenlijk is die situatie er altijd al. Alleen wanneer je allerlei dingen in je hoofd haalt, ontstaat er weer een ik. Als die foutieve beelden wegvallen, als die verkramping wegvalt, is het helder. Zie hoe gemakkelijk die helderheid weer verstoord wordt wanneer je bepaalde beelden creëert. Zo vertroebelt het de blik en vernauwt zich het bewustzijn. Als het grijpen naar die beelden ophoudt, is het allemaal weer helder. Zo eenvoudig is het. Dat grijpen heeft te maken met het maken van grenzen. Dat is de basis van alle ellende. Wanneer het grijpen verdwijnt, is alles open en helder, er is geen grens te bekennen. Voor zover de dingen doorgaan, gebeuren de dingen vanzelf. Er is geen ik dat iets zou moeten doen.
 
Je kunt dat toch niet afdwingen? Het overkomt je toch?
 
Het is een kwestie van kijken. Je kijkt en ziet: er is helemaal geen ik. Het is kunstmatig om er allerlei ideeën bij te halen. Als je dat kunstmatige loslaat is er geen persoon meer te vinden. Je moet nadenken om weer een persoon te creëren met allerlei ideeën over eigenschappen, functies, locaties, enzovoort. Als je dat even loslaat is het weg. Dan zijn het hooguit verschijnselen die opkomen en weer verdwijnen. Ze blijven licht en doorzichtig. Er is geen verklontering van iets dat zich wil handhaven. Als die klonters oplossen, wat blijft er over? Tijdelijke energetische verschijnselen in de grote ruimte. Het is een spel. Dus ook onderling: ga elkaar niet vastzetten. Want juist dat vastzetten doe je niet alleen intern, in jezelf, maar ook in relaties. Allerlei beelden worden geprojecteerd op een bepaalde plaats met een naam. Gedeeltelijk neem je dat zelf over. Gedeeltelijk ook niet en dan ga je uitstralen: ik zal wel even laten zien wie ik ben. Je krijgt dan de situatie van relaties en individuen die zichzelf en elkaar op een bepaalde plaats vast proberen te houden. Als je scheidingen maakt moeten er allerlei externe regels zijn om de boel wat op orde te houden. Er kunnen dan wel allerlei idealen zijn, maar als het uitgangspunt al verkeerd is, blijft de ellende. Het is veel meer een zee met golven. Er ontstaat een golfje en even later is het golfje weer weg en komen er weer andere golfjes. Er is één oceaan en er komen wat golfjes op, maar die basale eenheid blijft.
 
Je zou dan toch helemaal niet meer met elkaar kunnen communiceren? Als je woorden gebruikt zijn er direct weer allerlei beelden.
 
Natuurlijk, zo gaat dat, maar het zijn allemaal dingen die ook weer verdwijnen. Dat gepraat over koetjes en kalfjes is natuurlijk allemaal onzin. Dat moet je niet belangrijker maken dan het is. Maar waar gaat het om? We vinden het leuk om bij elkaar te zijn en dan zeggen we af en toe wat. Wat we zeggen maakt niet zo veel uit. De onderlinge verbinding hangt niet af van het praten. Het zou niet best zijn als dat het geval was. Dus wanneer je praat, zet de ander dan niet vast in woorden en beelden. Als het een relatie is die rust op die diepere verbondenheid, kan er af en toe wat gezegd worden en dan is het goed. Je kan stil zijn en dan is het ook goed. Maak geen vaste beelden.
 
Dus het is het beste om bij je eigen openheid te blijven.
 
Dat is het allerbelangrijkste. Dat moet heel duidelijk zijn, in iedere situatie. Want elke situatie heeft de neiging om te verharden. Juist in onderlinge gesprekken, in communicatie, in relaties, gaat dat heel gemakkelijk en heel subtiel. Het is niet alleen op het niveau van de zinnen die je uitspreekt. Het gaat ook heel direct op gevoelsniveau, op het energetische vlak. Wanneer je bij jezelf blijft, wanneer je helemaal open blijft, dan zie je in je omgeving een verandering. Er is dan niet alleen bij jezelf iets veranderd ten opzichte van die verkramping, maar je ziet dat de hele situatie door die openheid gaat veranderen. De oude zaken spelen dan geen rol meer. Wanneer je open bent is die basale eenheid er. Zelf heb je geen duidelijk centrum meer. Het maakt dan niet meer uit wanneer er een bepaalde energie op een bepaald lichaam afkomt, want je zit daar niet meer in opgesloten, je voelt je er niet meer door aangevallen. Als er dan bijvoorbeeld agressie op je af komt en je begint vanuit die openheid te lachen, is die agressie meteen weg.
 

Mededelingen

De eerste uitslagen van het lichamelijk onderzoek bij Douwe gaven een rooskleurig beeld, maar de pet-san en de ct-scan lieten zien dat er op verschillende plaatsen uitzaaiingen van tumor zijn. Dat betekent dat er geen therapie meer mogelijk is. De specialisten geven nog een levensduur van circa 6 maanden (met een ruime marge). Een chemokuur levert misschien 1 à 2 maanden verlenging op, maar gezien de bijwerkingen is dit geen optie.
Zo zit het dus. Voor zover het gaat, gaan de activiteiten door. Allerlei dingen worden nu afgerond en afgesloten.
 
Per keer kunnen we beslissen of een satsang al of niet doorgaat. Kijk voor een bijeenkomst dus altijd even op de website voor de laatste informatie.
Op termijn zal dus het Advaita Centrum sluiten en de Stichting Openheid worden opgeheven. Het bestuur ziet wel wanneer er daar de tijd voor is.
Het is mooi dat verschillende activiteiten langzamerhand verzelfstandigd zijn: Stichting Jongeren Ontspanning en Inzicht, Stichting AdvaitaYogaleraren Opleiding en de diverse zelfstandige advaitagroepen. Daarin gaat het goed. Omdat de essentie centraal blijft staan, zullen zij ook in de toekomst een goede rol voor velen kunnen spelen.
Ruim twee jaar is nu het wegvallen van mijn vorm actueel. De noodzaak voor iedereen om de totale zelfstandigheid te realiseren is in deze periode vaker aan de orde gekomen. Nu wordt het echt menens. Die zelfstandigheid is openheid van vrijzijn, van bewustzijn, van liefde, van een-zijn. Daarin kan alles geaccepteerd worden als het eigene en worden vrijgelaten.
 
De satsang van 7 november is vervallen.

 

Nieuw op de website

Downloads
2012-10-24 Niets en alles zijn
 

Kalender

Tenzij anders aangegeven vinden bovenstaande bijeenkomsten plaats in het Advaitacentrum, Fluwelensingel 53, 2806 CC in Gouda.

Bijeenkomst advaitagroepen