2018/04 Advaita Post april 2018

ap2018-04.jpg

Nieuw op de site

Er is een grote hoeveelheid opnames aan de site toegevoegd die nog niet eerder te beluisteren waren.
Op deze pagina vind u een lijst met geluidopnames van gesprekken (satsangs), yogalessen en Meditatie lessen.
De downloads zijn gratis, maar voor het werk van St. Openheid zijn donaties altijd welkom. De geluidsopnames zijn niet bewerkt, met uitzondering van het weghalen van langere stiltes.
 
Uit een gesprek op 17 januari 2007, Gouda

Het binnenste buiten

Als je steeds verder naar binnen keert, kan er lange tijd nog een ik-bewustzijn zijn. Als de ontspanning in de eigen diepte doorgaat en als je helder blijft, komt dat ik-bewustzijn vrij en wordt universeel. Eerst is er een bewustzijn van de buitenwereld. Zelf, als ik-bewustzijn, zit je ergens in het lichaam, binnen, en de rest is buiten. Als je verder naar binnen gaat met een steeds verdergaande ontspanning, ontspant het ik-bewustzijn zich en opent zich volledig, oneindig. Zo komt wat buiten was samen met het ‘binnen’. Aan de ene kant komt het buiten in het binnen, de wereld in de bewustzijnssfeer, aan de andere kant komt het binnenste buiten, zelf overal in de kosmos.
Is dat duidelijk? Kan dat ook in jouw zijnservaring plaatsvinden? Als je punt van aandacht buiten op de dingen voldoende ver naar binnen gaat, verder teruggaat naar de kern van jezelf, klapt alles vanzelf binnenste buiten. Je eigen binnenste, dat ben je zelf, keert zich helemaal om en is dan overal aanwezig, ook daar waar eerst buiten was.
In de klassieke teksten wordt dit op allerlei plaatsen aangegeven. In de Upanishaden wordt vele malen gezegd: Ga terug naar je hart; daar zit een kleine vlam of een kleine lotus; die is ontzettend klein; maar als je daarin binnengaat, merk je dat het alles omvat. Ook Pascal zei hetzelfde: de mens is een ontzettend kwetsbaar stofje in het heelal. Wat is hij op de schaal van de kosmos? Bijna niets. En toch omvat de mens als geest alles: het binnenste is buiten.
Iedereen kent die omkering in de relatie met anderen. Als je door iemand wordt geobjectiveerd – ‘Jij bent ....’ –  heb je vanzelf de neiging onder die aanval uit te komen door terug naar binnen te gaan. Dan klapt de relatiestructuur gemakkelijk om: het binnenste is groter dan buiten. Ook al heb je niets te vertellen tegenover die ander, toch kunnen alle uiterlijkheden door jezelf worden omvat door terug te keren naar jezelf. Iedereen kent het. Het is heel simpel.
Een andere illustratie: iemand heeft het gepresteerd om een theepot binnenste buiten te keren ... Kijk maar [staat op het Centrum]. Eerst zat er thee in, dan wordt de pot binnenste buiten gekeerd en zzzzzt de thee is overal. Er is altijd genoeg thee.
Dit kun je doortrekken. Als je iets verlangt, heb je je verlangen in dat verlangde zitten. Bij de gerichtheid van dat verlangen zit je aandachtspunt  daar, in dat wat je wilt hebben. Als je dat nu allemaal naar binnen haalt en als het innerlijke dáár uitstulpt om het verlangde buiten, dan is er toch een universeel samengaan van jou en wat je verlangt? Het verlangde én jezelf zijn universeel aanwezig. Zo zijn alle verlangens vervuld. De hele structuur van de gerichtheid op iets anders is verdwenen. Er zijn geen verlangen meer ...
Zie dat heel duidelijk!
 
Als je je verplaatst naar binnen toe, is er een vrijkomen, een openbreken.
Eerst heb je het idee dat je zit opgesloten in de vorm van je lichaam en dat dit lichaam in de ruimte is. Als je werkelijk naar binnen gaat, draait deze structuur zich binnenste buiten, letterlijk! Je zelf-zijn blijkt buiten te zijn als universele ruimte.
Zie het theepotje met het binnenste buiten. De thee die eerst in het theepotje zat, zit nu buiten. Die thee is universeel. Zo blijkt jezelf universeel te zijn.
 
Dan is er geen theepot meer.

Misschien is er nog een tijdje zo'n vormpje binnenstebuiten, maar dat lost dan gauw op. Je ziet het lichaam, de aarde, het heelal omkeren, inkrimpen en in de grote ruimte van jezelf vallen. Dus alles wat er nog is, ben je zelf ook. Je eigen innerlijke ruimte, dat zelf-zijn, dat wordt letterlijk universeel.
Die ruimte ben je ook als bewust-zijn. Daarin is dus geen geconcentreerde aandacht meer voor een bepaald object. Het bewust-zijn is helemaal open gekomen. Het heeft zelfs geen centrum meer. Er is niet meer de structuur ‘ik zie dit; ik ben me bewust van dat’. Het beginpunt en eindpunt, de oorsprong van bewustzijn van een object en het object als doel bestaan niet meer. Ze zijn bij elkaar gekomen en zijn uit elkaar gespat tot oneindigheid.
 
Dan maakt het niet meer uit waar je zit.

Dan is er geen lokalisatie meer van jezelf. Er is een totaal open gevoelsmatig bewustzijn.
 
Maar er is toch nog wel een vorm die in de weer is?

Voor zover er vormen zijn, zijn er vormen. Jij bent het zelf van al die vormen én je bent veel meer.

Boeken van Douwe

Douwe Tiemersma heeft een groot aantal boeken geschreven gerelateerd aan thema’s rondom non-dualiteit. Het Advaitacentrum heeft deze boeken uitgegeven. Deze zijn nog steeds hedendaags, relevant en via de link hieronder te bestellen.