3-1 Wat blijft er over als de tijd stilstaat?

Het jaar 2002 is al weer even op gang en wij ook. Toch nog: allen een jaar vol licht en vrede gewenst!
Met Advaita Post gaan we de derde jaargang in. Dit eerste nummer heeft op zich laten wachten, totdat een boekje over meditatie klaar was. Daarover komt meer informatie in de volgende Post.

Tja, een nieuw jaar. De betrekkelijkheid van de tijd kwam vorige woensdagavond aan de orde. Na het wegtikken van laatste seconden van 2001, van de klok nu, blijft het stil ... Niets volgt. Over en uit. Er is geen tijd meer. Ook als er nog iets volgt, blijft er de sfeer van geen-tijd, volstrekte stilte. Dat is het 'nu'. In het nu is geen tijd, is niets. In het nu is alles, ook verleden en toekomst, voor zover die verschijnen. Ze denken is een projectie. Erin geloven is een illusie. Tijd is een projectie, een illusie. In ieder geval is zij betrokken op een standpunt dat zo verschrikkelijk kunstmatig is, dat ze nooit verabsoluteerd zou mogen worden. De mensen die dit doen, onderwerpen zich er aan op absolute wijze. De tijd wordt een afgod die mensen verslindt. In het bewust-zijn is alleen opeenvolging van verschijnselen die zich daar voordoen. Die opeenvolging kan gemakkelijk stoppen. Wat blijft er dan over?

Stichting Openheid organiseert langzamerhand heel wat. Het is mooi dat er donateurs zijn om dat mogelijk te maken. Geinteresseerden kunnen in de bijlage informatie vinden over de activiteiten en over donaties, onder andere iets over de belastingtechnische aspecten (met dank aan Marco).

Licht en vrede is het niet overal in de wereld. Ook in de V.S. en in Europa is er minder onbezorgdheid gekomen, sinds terroristen zich ook hier roeren. De acute angst is weer gaan liggen, maar de fundamentele onzekerheid blijft er bij velen. In december verscheen er een culumn in het Tijdschrift voor Yoga over zekerheid en onzekerheid.

(On)zekerheid

In Nederland valt het nog wel mee, maar het onzekerheidsvirus heeft ook hier toegeslagen. Dit virus komt meer voor dan de miltvuurbacterie en daarmee is het, meer dan de bacterie, een effectief wapen van de terroristen gebleken. Velen zijn er door besmet en sommigen hebben er weinig weerstand tegen. De torens, als pijlers van ons westerse bestaan, zakten in elkaar, op allerlei plaatsen zijn aanslagen, de terroristen zijn niet te pakken, overal is onrust, de toekomst is onzeker.

De doorbreking van het genoegzame bestaan met de vanzelfsprekendheden van welvaart, rust, TV en gezondheid kan ook een positief effect hebben, als daardoor opnieuw wezenlijke vragen worden gesteld. In tegenstelling tot de gesloten leefwereld en het wereldbeeld waarin wij, in het Westen, goed voor onszelf kunnen zorgen, geeft de open ruimte aanleiding om diepgaand over onszelf na te denken: wie of wat zijn we eigenlijk, wat willen we eigenlijk? Juist het wegvallen van de zekerheid werpt ons weer op onszelf terug en brengt ons bij belangrijke zaken.
Op die plaats van kwetsbaarheid in de open ruimte komt angst voor het eigen bestaan op en is er de neiging het bastion te restaureren en te verdedigen: oorlog aan de terroristen. Maar, ook zou er een acceptatie kunnen zijn van de open toestand, een ontspanning daarin vanuit het inzicht dat alles wat verdedigd zou moeten worden erg betrekkelijk is, en dat er een grootsere vrijheid mogelijk is. De basale angst krijgt dan de ruimte en lost op. Wat er in de praktijk verder ook gedaan wordt, principieel blijft er dan een openheid die als enige de scheidingen in de wereld kan overbruggen.
Yoga [voor Yoga mag je Advaita invullen] is ontspanning, het steeds meer loslaten van spanningen waardoor een schijnzekerheid wordt nagestreefd. Yoga is het bevorderen van een helderheid en acceptatie die niet stopt bij de grenzen van onze cultuur. Yoga is de herkenning van de zekerheid van een-zijn zonder centrum en houvast.