3-18 Liefde wordt nooit gefrustreerd, omdat in haar geen verlangens zijn

Nu de zomer nadert, lopen de reguliere cursussen en bijeenkomsten langzamerhand af. Vanavond is er de laatste open advaita-avond in Gouda, morgen (donderdag) de laatste in Rotterdam met het gesprek over verlichting met Jan Bor.
Het is goed dat er een zomerreces komt. Iedereen zal steeds zelfstandiger moeten worden vanuit het eigen Inzicht.

Als Tekst staat hieronder een tweede gedeelte van het stuk dat in ‘InZicht’ 2002 nr.2 is verschenen; voor degenen die het blad niet hebben.
Verder zijn er twee bijlagen. Eén met een reactie van Jac Zitman op het interview dat in vorige nummers van AP verscheen, en de ander met de aankondiging van een college ‘Virtualiteit en werkelijkheid van het lichaam’ dat in september op de EUR begint. Daarin worden de Indiase ideeën over het lichaam besproken, tezamen met die van Merleau-Ponty en mijn eigen uitwerking, uitgaande van de actuele vraagstelling over de virtuele werkelijkheid die door de computertechnologie voor velen steeds reëler wordt. Denk maar aan de realistische computerspelen en films als ‘The Matrix’.

Tekst

Seksueel verlangen en verlichting (deel 2)
Uit een inleiding en gesprek 20 februari 2002
Advaita-inzicht en seksualiteit

Het inzicht in advaita kan neutraal blijven, maar dan blijft de non-dualiteit gemakkelijk ook neutraal, weinig zeggend en mentaal. Het levende inzicht heeft een duidelijk energetisch karakter. De sterke getransformeerde energie zorgt ervoor dat de zijnservaring helder is en concreet, dat de non-dualiteit als een werkelijke zijnssfeer wordt ervaren. Het strikt biologische gaat ervan af, maar het blijft een sterke energie die gericht is op eenheid, die zich nu op alle niveaus laat gelden. De eenheidzoekende impuls naar ‘boven’ kan zo sterk worden dat ook op kosmisch niveau de eenheid wordt gerealiseerd, van Shiva en Shakti. Herkend wordt dat er nooit een gescheidenheid is geweest.
Bewustzijn is energetisch nooit neutraal. Het heeft altijd nog een ijle energie in zich. Dat is duidelijk, wanneer het bewustzijn zich ergens op richt. Dan is het een aandacht die als energie erg veel mogelijk maakt. Ook als bewustzijn open komt tot een ruim zijn-bewustzijn-gelukzalig-zijn is er energie. Deze komt voor een deel vanuit de ‘lagere’ niveaus. De levensenergieën, de seksuele energieën, ontwikkelen en transformeren zich. Daardoor wordt op alle niveaus de advaita tot een levende werkelijkheid.
Net als bij de ontwikkeling van het inzicht in de tijd en in de ruimte, komt er een moment waarop alles wordt losgelaten. Dan verdwijnt ook het specifiek seksuele, niet omdat het onderdrukt wordt, omdat het er niet zou mogen zijn, maar omdat alle scheidingen gaan verdwijnen. Dan blijft de non-dualiteit duidelijk, ook al keren de vormen terug. Zij blijven betrekkelijk. De scheiding tussen de verlanger en het verlangde keert niet terug, want heelheid is er en blijft er. Alles wordt een spel, waarin Liefde zich uitdrukt. Deze Liefde wordt nooit gefrustreerd, omdat er geen verlangens zijn. Alles blijft spontaan, alles gaat zonder wrijving, omdat de uitingen er mogen zijn, maar niet moeten zijn. Er is dus geen afhankelijkheid, want fundamenteel is alles vervuld. Er blijft een staat van fundamentele compleetheid.

Het orgasme en verlichting
Als er seksueel een eenwording is, verdwijnen de laatste resten van de persoon. Men spreekt daarom over die vereniging als ‘de kleine dood’. Het afgescheiden ik verdwijnt in de eenheid van het orgasme. De laatste resten van gescheidenheid worden overgegeven, losgelaten. Er is dan geen man, vrouw of mens meer. Daarom kan het orgasme een ‘kleine verlichting’ worden genoemd. Het zou een breuk kunnen betekenen in de gesloten ruimte van het ego naar de werkelijke verlichting. Bekeken vanuit de seksuele energie, is de verlichting een oneindig en altijd blijvend orgasme. De oneindige non-dualiteit openbaart zich ook energetisch, waarbij de grens van dood en leven is verdwenen. Alleen in het Uiteindelijke Oplossen verdwijnt ook de laatste kosmische energie.

Alle mensen zoeken naar eenheid, ook in de seksualiteit. Als het beperkt blijft tot het organische seksuele niveau, blijft er dualiteit. Als het zich werkelijk mag ontplooien op alle niveaus en de energie zich kan transformeren en ontplooien, blijkt dat de eenheid, die zo werd nagestreefd, nooit afwezig was.

In sommige tradities wordt aangespoord tot seksuele onthouding. Wat is daarvan de reden?
Wat in die visie juist is, is het inzicht dat mensen gemakkelijk vast blijven zitten op het seksuele vlak en in cirkels blijven ronddraaien. Dan ziet men in het celibaat een mogelijkheid zich te richten op het spirituele. Wat niet juist is, is dat men een tegenstelling maakt en het ene afwijst ten gunste van het andere. Dan ontstaan problemen door onderdrukking. Moet je eens kijken wat dat voor gevolgen heeft. Door de scheiding en verdringing verdwijnt de non-dualiteit verder uit het zicht.
Bij een juist inzicht kan acceptatie van het seksuele een krachtige energie zijn die de eenheid bevordert. Op elk niveau, of je die nu psychologisch of in termen van chakra’s bespreekt, is een sterk verlangen naar eenheid. Dat is toch mooi? Het enige is, dat er de openheid komt waarbij niets wordt weggestopt. Anders blijf je in fracties denken. Als het werkelijk op alle niveaus open mag komen, merk je dat ook in verticale zin alles open komt. Dan komt het ene niet ten koste van het andere, maar dan versterkt het ene het andere. De zijnservaring van non-dualiteit kan dan heel sterk en concreet worden.

Waarom zijn ideeën die met seksualiteit hebben te maken, zo hardnekkig?
De seksuele energieën zijn erg basaal. Ze komen op uit de diepte van het voor-persoonlijke, biologische domein. Verder zijn er de sociale vereisten voor een geordende samenleving. Juist de sterke seksuele aandriften worden gemakkelijk een gevaar voor deze ordening. Daarom zijn zware taboes en regels op het terrein van het seksuele ontwikkeld. Er zijn experimenten van seksuele vrijheid geweest, maar dit heeft alleen tot op beperkte hoogte iets opgeleverd. Waarom? Omdat de vrijheid beperkt bleef tot de ‘ik-jes’ en dan gaat het juist in seksuele relaties fout. De een wil er nog een groter slaatje uit slaan dan de ander. Dat gaat mis. Alleen wanneer er een volledige openheid komt, wanneer de ‘ik-jes’ volledig zijn verdwenen, zouden er geen regels meer hoeven te zijn. Dan is er een volledige liefde, een volledige overgave.

Het is moeilijk de maatschappelijke normen van de eigen cultuur los te laten.
Ga na wat de essentie is van die normen. Als je naar die essentie gaat, blijkt deze in de verschillende culturen dezelfde te zijn: zo met elkaar om te gaan, dat er een mooie sfeer van samenleven in liefde ontstaat. Alleen de vormen waarin dit wordt gezocht zijn verschillend. Als de liefde wordt bevorderd, wordt dit overal als positief ervaren. In liefde en openheid is de seksualiteit een sterke scheppende energie, zolang ze niet door een persoontje wordt gemanipuleerd. In liefde worden de specifieke eigenschappen van een cultuur overschreden en komt de essentie van liefde in het licht. De culturele vormen worden betrekkelijk. Oneindig veel uitingsmogelijkheden van de energie komen open. Er wordt geen specifieke uiting gezocht. In de werkelijke openheid blijven alle factoren en krachten, ook de waarde en het belang van anderen, werkzaam. De resultante is spontaan. Daarom blijft het perfect, wat er ook gebeurt.

Het is niet iets om te bereiken, maar om te herkennen

interview van Patricia van Bosse met Jac Zitman
Reactie van Jac Zitman
17 mei 2002

Dit interview van Patricia van Bosse is heel knap gemaakt. Patricia is in staat de woorden te laten komen en ze de ruimte te geven. Woorden van een mens die verbaasd is over wat hem is overkomen. Wat hem dagelijks overkomt. Na de realisatie is langzaam maar zeker mijn geest transparanter gaan worden. In mijn contact met mensen gaat zo veel gewoon van zelf. Zeg ik zelf dat ik geen Satsang geef. Mijn zoon lacht mij uit. ‘Man, je doet niet anders’. Dan moet ik lachen. Het is als dansen in de wind.
Martijn is aan het begin van deze week getrouwd en heeft genoten van een huwelijks vakantie op Schiermonnikoog. Een eiland dat steeds meer spiritueel geladen wordt. Schiermonnikoog is een mooi eiland door de vrijheid die daar mogelijk is. De vrijheid om je zelf te zijn.
Er komt nu een herinnering op aan Douwe. Het was zo’n acht jaar na dat ik hem voor het laatst gezien had. Dat hij in Dokkum onverwachts langs kwam. We zaten samen achter in de zon met een kop soep van Willy, mijn vrouw. Het was mooi, want we hadden elkaar niets te zeggen. Douwe was fietsend op weg naar Schiermonnikoog. We hebben hem in contact gebracht met kennissen van ons op Schiermonnikoog voor overnachting. Toen we maanden later voor vakantie op Schiermonnikoog in een huisje kwamen te logeren voelde ik meteen dat Douwe daar had geslapen. Bij navraag bleek dit te kloppen. Niets verdwijnt.
Het zijn beelden die opborrelen in de geest. Beelden die verder geen waarde hebben in het onderzoek naar je zelf. Het enige wat je uit het interview kunt opmaken is dat jij het je ook kunt realiseren. Dat je er geen heilige voor hoeft te zijn. Dat je denken het niet zal vinden, maar jij wel. Het is er, maar je kijkt er over heen. Je bent het namelijk gewoon zelf. Het Licht waar alles in opkomt en weer verdwijnt. Of je daar nu bewust van bent of niet. Je straalt altijd. Je kunt er niets aan doen. Het is gewoon je natuur. Een wonderlijke natuur.
Jac Zitman