25 - Een hekel aan iemand hebben

Naar aanleiding van de vraag, die regelmatig voorkomt, ‘ik heb zo’n ontzettende hekel aan iemand; wat kan ik daar aan doen?’ schoot mij het volgende verhaaltje te binnen. Het is, in het kort, een verhaal uit Een gesprekje met God, de kleine ziel en de zon. Dat is een kinderboek van Neale Donald Walsch.

Er is een zieltje dat tegen God zegt: ‘Ik weet wie ik ben. Ik ben het Licht.’ God zegt: ‘Dat klopt.’ Het zieltje is heel blij dat hij weet wie hij is, maar als hij erover na gaat denken zegt hij: ‘Ik weet wel wie ik ben, maar ik wil ook weten hoe het voelt om Licht te zijn.’ ‘Maar dat ben je al!’, zegt God met een glimlach. Je bent één van die zonnestraaltjes die samen met al die andere straaltjes de zon vormen. Om jezelf te herkennen als het Licht als je omringd wordt door Licht, is wel moeilijk.’ ‘Toch wil ik het voelen, verzin maar wat God’, zegt het zieltje. ‘Goed’, zegt God, ‘dan zal ik je omringen met duisternis, dat wat je niet bent.’ ‘Ben ik bang voor de duisternis?’, roept het zieltje uit. ‘Alleen als je er voor kiest’, zegt God. ‘Er is eigenlijk niets om bang voor te zijn, tenzij jij vindt van wel. Het is allemaal verbeelding, snap je. We verzinnen het zelf. Dus als je omringd wordt door duisternis, moet je niet boos worden. Juist dan moet je ontdekken dat jij een Licht in de duisternis bent. Zo ontdek je wie je zelf bent. Anderen zullen het ook ontdekken en weten hoe bijzonder je bent. Let wel: bijzonder is niet “beter”. Iedereen is bijzonder op zijn eigen manier. Maar er zijn er een heleboel die dat vergeten zijn. Zeg maar zieltje, wat voor soort bijzonder wil jij zijn?’ vraagt God. ‘Ik weet het’, roept zieltje, ‘ik wil vergevingsgezind worden genoemd. Dat is toch wel bijzonder toch?’ ‘Ja’, zegt God, ‘dat is heel bijzonder.’ ‘Oké’, zegt zieltje, ‘ik wil voelen hoe het is om dat te zijn.’ ‘Maar’, zegt God dan, ‘er is een probleem. Er is niemand om te vergeven.’ ‘Niemand?’Zieltje kon zijn oren niet geloven. ‘Niemand’, zegt God, ‘alles wat ik heb geschapen is perfect. Er is geen zieltje in de schepping minder perfect dan jij. Kijk maar om je heen.’ Alle zielen kwamen rondom God en het zieltje staan, nieuwsgierig als ze waren hoe dit nu verder ging. Zieltje werd verdrietig. Een van de andere zielen zag dat en stapte naar voren. ‘Ik help je wel’, zegt hij, ‘ik zal je iemand geven die je kunt vergeven.’ ‘Je bent een engel’, zegt zieltje blij verrast. ‘Natuurlijk’, zegt God, ‘alle zielen zijn engelen.’ ‘Hoe dan?’, vraagt zieltje aan de Vriendelijke Ziel. ‘Ik kan naar je volgende leven gaan en zal iets doen, zodat jij kunt voelen hoe het is om de Vergevingsgezinde te zijn. Reken er wel op dat ik heel zwaar zal zijn en dat je misschien dit gesprek zult vergeten. Want ik doe alsof ik heel anders ben dan ik in werkelijkheid ben. Daarom moet ik je in ruil daarvoor een gunst vragen.’ ‘O, goed hoor’, roept zieltje verheugd uit, ‘alles wat je maar wilt.’ Omringd door een onvoorstelbare grote Stilte zegt de engel: ‘Als ik je kwets en pijn doe, als ik je het ergste aandoe dat je je kunt voorstellen, dan… moet je bedenken Wie Ik Werkelijk Ben.’ ‘Natuurlijk’, roept zieltje uit, ‘ik zal me dat altijd herinneren.’ ‘Goed’, zegt de Vriendelijke Ziel, ‘want het zal zo erg zijn dat ik mezelf ook zal vergeten. En het kan lang duren voor dat ik daar weer achter kom. Als jij het me dan weer wil helpen herinneren?’ ‘Beloofd’, zegt zieltje. En zo werd het afgesproken. Zieltje ging naar een nieuw leven. Verrukt van het feit dat hij Licht was, verrukt dat hij dat deel van bijzonder mocht zijn dat vergevingsgezind heette.

En hij weet nu dat als er een nieuwe ziel in zijn leven langskomt, of die nu vreugde of verdriet brengt, dat er in iedereen EenZelfde ziel zit, dat iedereen hetzelfde Licht is als hij Zelf is. Er is geen ‘ ander’

Pia