6-12 Natuurlijk speelt alles zich af in het lichaam, omdat het onbegrensd is

De tien dagen op Schiermonnikoog ... Weer bijzonder wat daar gebeurde: net als bij de wolken die hun last loslieten en zelf oplosten in de zondoorschenen blauwe ruimte .... Soms ging het nog directer: zo is er iets en - ‘PAM’ - zo is er niets ...

Er zijn verschillende reacties gekomen op de mededeling van Agnes in de vorige Advaita Post over het onderzoek naar de mogelijkheid van samenwonen. Tijdens de juni-retraite op Schiermonnikoog heeft een aantal mensen hierover met elkaar gesproken. Zij zullen de mogelijkheden verder nagaan.
Het lijkt belangrijk het praktische karakter van dit project te benadrukken. Daarbij spelen drie zaken een rol.
1 Het samenleven, wat sommige alleenwonenden onder bepaalde omstandigheden zouden willen
2 Het organiseren van een retraitemogelijkheid – voor groepen en voor individuen
Hierbij hoort ook het bieden van ruimte aan mensen met tijdelijke psychische moeilijkheden
3 Het beschikken over een goede zaal voor de retraites van Stichting Openheid.
Deze drie dingen hoeven niet persé aan elkaar te worden gekoppeld, maar de mogelijkheid van een combinatie kan worden opengehouden.

Mededelingen

In de komende zomerweken zijn er geen bijeenkomsten of andere activiteiten. Daarna is er de augustus-week op Schiermonnikoog (vanaf de 12e) en de dagretraite op Stoutenburg (28 augustus).

In het tijdschrift Ayurveda is een eerste deel verschenen van een interview met Douwe Tiemersma door Pia. Het tweede deel verschijnt in het volgende nummer.
Klik hier voor de tekst op de website (kies 'annuleren' als u na het aanklikken van de link wordt gevraagd om een naam en wachtwoord in te voeren)

Ook op de website: de bespreking van het nieuwe boek Verdwijnende scheidingen. Proeven van intercultureel filosoferen door de Nederlandse Bibliotheek Dienst.

In het Advaita Centrum zijn verdwenen:
- de sleutel van de postbus
- de ingebonden jaargang 6 van InZicht, die nog niet was ingeschreven in de bibliotheek.
Graag retour, of informatie hierover.

Tekst

Uit een gesprek op 10 november 2004 te Gouda

Waarom zijn wij toch steeds zo gefocust op bepaalde dingen?
Stel alleen maar vast dat dat het geval is en zie het belangrijkste kernpunt daarvan. Het focussen hoort bij een beperkte vorm van zelf-zijn, een beperkte vorm van bewust-zijn. Dan zit je midden in de wereld vol scheidingen. Als je jezelf niet definieert als een persoon op dat plekje die vanuit een lichaam zit te kijken, kun je vaststellen hoe het zit. Dan stel je ook vast dat het maar een aangeleerde wijze is waarop je de hele werkelijkheid structureert en dat het ook anders kan. Natuurlijk kun je iets vertellen over hoe de beperking in de kinderjaren is ontstaan, enzovoort, maar je hebt alleen maar te maken met de situatie zoals die nú is. Word je bewust van je eigen situatie nu en zie wat er gebeurt: steeds weer focus je op het beperkte, op de verschillen. Ga dan verder kijken en stel jezelf maar vragen. Is dat altijd zo, is dat noodzakelijkerwijze zo? Hoe zit het nu eigenlijk als ik wat meer naar mezelf toe ga om die processen te onderzoeken? Dan zie je heel andere dingen. Dat is dus het belangrijke punt: dat je zelf gaat onderzoeken en dingen vaststellen. Open je ogen en accepteer wat je ziet. Zo is het blijkbaar. Niets hoeft weg. Blijf helder, dan zie je dat het even later anders is. Hoe is het mogelijk? De werkelijkheid verandert voortdurend. Je merkt waarschijnlijk ook de neiging om één soort werkelijkheid als dé werkelijkheid aan te houden. Je zegt, bijvoorbeeld: ‘Ja, ik voel me nu wel een met alles, maar ik weet dat ik verschillend ben van die en die.’ Dan zit je weer te denken. Als je je denken loslaat en gaat zien wat er te zien is, vallen de begrenzingen van je beperkte bewustzijn weg.

Wij hadden het er juist over toen we hier naartoe reden.
Dan moet je de betrekkelijkheid van je constructies duidelijk zijn. Als je alles in appartementjes opdeelt en die gescheidenheid in stand houdt kost dat ontzettend veel moeite. Wanneer je je even ontspant, is die dualiteit er niet. Wat is nu de natuurlijke situatie? In de ontspanning verdwijnt de afstand, komt alles op je af en gaat dwars door je heen. Alles is met alles verweven. Dat stel je vast. Meer is er niet over te zeggen. Je fundament, het vaste idee van werkelijkheid, ‘ik hier, anderen daar’, ‘dit is boven en dat is beneden’, enzovoorts, is helemaal niet zo vast. Die vaste structuur wordt vloeibaar, de vormen gaan in elkaar over en veranderen voortdurend. Die overgang is een bevrijding uit de starre situatie.

Wat is de plaats van het lichaam dan?
Voor het lichaam geldt hetzelfde. Ook dat is een constructie vol met scheidingen. Je zit niet alleen in mentale concepten vast, maar ook in lichamelijke constructies. Bijvoorbeeld, vanuit een idee over de grootte en het eigene van het lichaam zeg je: ‘Ik wil die ander niet dicht bij me in de buurt hebben; hij moet me niet aanraken.’ Als je werkelijk teruggaat naar die sfeer van het eigen lichaam, blijken die scheidingen op het lichamelijk vlak niet aanwezig zijn. Ga maar eens kijken: hoe groot is de sfeer van je lichaam?

Alles ...de geluiden, alles wat zintuiglijk waargenomen wordt is te lokaliseren in het lichaam.
Als je terugkeert naar je lichaam, praat je niet over zintuigen. In de sfeer van het lichaam komen de dingen op, ook de dingen die je zintuiglijk noemt. Ik vraag je nog eens: hoe ruim is dat lichaam?

Als ik mijn ogen dicht doe lijkt het onbegrensd.
Het líjkt niet zo, je stelt vast dat het onbegrensd is. Daarin speelt alles zich af.

In dat onbegrensde?
Ga maar kijken. Je zegt het al zelf: in mijn lichaam. Natuurlijk speelt alles zich daarin af, omdat het lichaam onbegrensd is.

En dan verdwijnt het lichaam
Ja, omdat het alles is. Waar zijn de grenzen? Weg. Dat bedoelde ik.
Ga dus ook op lichamelijk vlak kijken. Op mentaal vlak denk je op een gegeven ogenblik dat alles duidelijk is: we moeten holistisch denken en zo. Dat kan. Maar daar schiet je weinig mee op als het inzicht alleen op denkniveau blijft. Je kunt van alles denken en bedenken. Dus je zult ook verder moeten kijken, ook gevoelsmatig, meer lichamelijk, waar de beperkingen minder duidelijk en dieper liggen. Ook daar zul je heel nuchter en helder moeten vaststellen: het is mijn zelf-sfeer, die is oneindig en alles speelt zich hierin af, in mijzelf.