6-21 Laat nergens een stolling zijn van energie. Dan gaat alles vanzelf in het grote geheel

Tekst

Uit een gesprek op 10 juni 2005 op Schiermonnikoog (6) over weerstand en wereld

Ik heb de eerste dagen redelijk veel verzet gevoeld tegen het hele gebeuren. Komt dat dan door het ik dat er niet aan wil meedoen?
Ga zelf kijken. Jij zegt het al.

Omdat ik zeg ‘ik heb veel verzet gevoeld’.
Het heeft natuurlijk te maken met bepaalde aspecten van jezelf. Blijf kritisch, maar ook zelf-kritisch. Ga opnieuw kijken. Zie op wat voor niveau de weerstand zit. Herken dat er een verticale dieptestructuur is in je. Wat zich op het ene niveau voordoet, hoeft op een ander niveau niet te gebeuren. Maar, dat moet jij vaststellen. Dat moet jij herkennen.

Het is wel moeilijk om op dat moment een laagje dieper te gaan. Begrijp je?
Het is een kwestie van terugkeren naar jezelf. Je daarin te laten ontspannen. Het gaat nergens anders om dan om je eigen authentieke zelf-zijn. Als je daar op wat voor een niveau dan ook maar iets van herkent, is dat het belangrijkste.

Het is mooi te merken dat, wanneer er éven een ontspanning is, je die uitdijing krijgt, het verdwijnen van grenzen van bewust-zijn, van gevoel-zijn.
Dus eigenlijk is er maar één ding nodig: dat je die ontspanning die je ervaart niet tegen houdt.

(andere persoon)
Vanmorgen, tijdens yoga was er een sterke lichamelijke koudheid. Op het moment dat ik dat voelde, verzette ik me niet. Toen was het zoals het was. In de openheid was ik koude en warmte.
Mooi. Je stelt dus vast dat er koudheid is op een inclusieve wijze, in het grote geheel. Dan is die koude geen echt probleem meer, want je hebt deel aan het grote geheel. Natuurlijk, kan daarbinnen iets gebeuren om ter plekke een iets warmere sfeer te laten ontstaan. Dat is geen probleem. Als er irritatie komt, is er blijkbaar weer een ik gevormd dat zich tegenover de koude opstelt.

En dat kan heel subtiel zijn.
Dat proces is erg subtiel.

(andere persoon)
Als je weerstand constateert, is dat dan het gevolg van het weer in leven roepen van een ik?
Als je je identificeert met die weerstand: ja. Weerstand blokkeert de spontaniteit van het geheel. Hij is een reactie. Ik heb net al gezegd: wanneer in het grote geheel kou wordt ervaren, kun je natuurlijk een extra trui aantrekken of zo. Dat is niet het probleem, want er is geen tweeheid in het grote geheel. Wat er gebeurt is de resultante van alles in dat geheel. Maar wanneer er ik-weerstand is, ‘ik heb weerstand’, is er tweeheid met de problemen die daarbij horen .
Weerstand is een bepaalde concentratie van energie en deze is vaak dezelfde concentratie als die van het ego. Dat is de identificatie. Laat dus nergens een stolling zijn van energie, tot een ik-weerstandsenergie. Dan wordt het geheel opgedeeld. Het valt uiteen. Dat hoeft niet als alles spontaan mag gebeuren zonder klontering. Dan gaat alles vanzelf. Dat is het spel van energie.

(andere persoon)
Vanmorgen gebruikte je ook het woordje karma. Karma is heel simpel oorzaak en gevolg, maar vanuit het zelf-zijn is er van karma absoluut geen sprake. Het woord gebruik je alleen in de taal van onwetendheid.
Voor zover je op het niveau van de wereld en het duale mensenleven zit, heb je met oorzaak en gevolg te maken. Voor zover er een wereld is van energetische vormen, heb je te maken met weerstanden en met de wetmatigheden die daar gelden.

Maar in wezen zijn die wetmatigheden schijn.
Ja, dat is waar vanuit de verlichte staat, vanuit de oorspronkelijke staat van zelf-zijn.
Dan is er de herkenning van zelf-zijn dat daar niets mee te maken heeft. Maar, voor zover er de wereld is en voor zover je in die wereld bent, heb je wel degelijk met die wetmatigheden te maken. Blijf dus bewust van je eigen situatie.