26. 9 december 2005 - Angst

Na een proces van ongeveer vijf jaar waarin ik verdriet, pijn, angst, woede en verzet ben tegengekomen, kom ik nu uit bij mijn angst om er te zijn. Ik heb jouw bandje over angst beluisterd en begrijp dat ik me niet moet identificeren met mijn angst maar mijn bewustzijn ruim en open moet houden.
Dat probeer ik te doen maar het is bijna niet uit te houden de heftigheid van m'n angst.
Ik kan er niet van slapen.
Is er nog iets wat ik kan doen?


Uit het antwoord

Allereerst is het goed dat je je diepste angst nu onder ogen ziet. Verdringing heeft geen zin. Deze angst bepaalt je tot de essentie van het bestaan. Het geeft een kans ten diepste vrij te komen.
Dat gaat gebeuren als je je niet meer verzet en jezelf in de angst laat glijden. Heb die moed. Dan is er een groot ontspannen.
Laat je dus letterlijk in die sfeer van angst zakken en blijf daar. Je bent en blijft jezelf. Daarom kan het.
Dan verdwijnt de verkramping. Dan wordt duidelijk dat de angst slechts een verkramping was van een stukje van jezelf dat je afgrensde.
Het wegvallen van de kramp is de bevrijding van deze afgrenzing en openheid blijft over.
Besef dat dit bevrijdingsproces door velen is doorgemaakt. Je staat hierin niet alleen.


23 december 2005

Ik wil je vertellen hoe het gegaan is.
Ik heb uiteindelijk m'n verzet (gedeeltelijk) los kunnen laten, werd duizelig en zakte door een sfeer van angst, pijn en verdriet. Daarna was er gedurende een uur ontspanning, maar de spanning kwam weer opzetten.
De volgende dag probeerde ik de spanning weer los te laten. Heb toen ca anderhalf uur pijn in m'n hart gevoeld. Daarna werd m'n hartstreek warm, vervolgens werd de linkerkant van m'n lichaam warm en begon te tintelen, daarna de rechterkant. De dag erna was de spanning er weer. Twee dagen later heb ik een diepe inwendige rauwe pijn gevoeld, gedurende twee uur, toen loste de pijn op. Daarna was er een dag met hevige woede, ca een paar uur, die daarna ook oploste.
De laatste drie dagen zijn er hevige inwendige spanningen en een pijn die zich uitbreidt over de binnenkant van m'n buik , borst en schedel : kloppend, brandend en scherp, uren aanhoudend. Vandaag zo hevig en langdurig, dat ik voel dit zo niet lang meer vol te kunnen houden.


Uit het antwoord

Het is duidelijk dat er bij jou veel pijn, verdriet en woede was en gedeeltelijk nog is.
Je hebt ervaren hoe door de sfeer van angst, pijn en verdriet heen kunt zakken, waarna er ontspanning komt. Dat laten zakken van jezelf is al ontspanning. Dat bedoelde ik in mijn vorige mail. Blijf bij dat ontspannende zakken intern helder bij jezelf en laat het doorgaan. Een meditatie die hierbij aansluit staat in de bijlage (Hartmeditatie, zie de website onder Teksten). Daarbij laat je je letterlijk in de hartsfeer zakken. Als je bewust kunt blijven van jezelf, blijkt dit onbegrensd te zijn. Daarin komen de laatste emotionele energieën vrij zonder problemen.


2 januari 2006

Dank je voor je antwoord en de hartmeditatie.
Het gaat iets beter, er komt pijn en spanning vrij.