13 - Daarmee is de kous af

...
Ik vind de essentie heel goed verwoord in het volgende: 
(gesprek 05-06-12, Schiermonnikoog)
"Dat er openheid is en blijft, het zal moeten blijken; verder kun je niets zeggen. (...) Maar het is werkelijk hoor, een geweldig grote helderheid, ontspannen, zacht. Maar wel een geweldig grote helderheid. 't Is een helderheid ... je ervaart dat als een ontzettende onbeweeglijkheid, als iets wat onaantastbaar is. Zo, dit, dat is het. Totaal open. 't Is heel raar hoor, hoe kwetsbaarder je je opstelt, hoe opener je komt, des te onaantastbaarder de situatie wordt. Hoe zachter alles wordt, des te sterker zij wordt. Die situatie van openheid."

Daarmee is voor mij werkelijk alles gezegd.
Daarmee is de kous af.

Heel hartelijk bedankt, ...


Tweede brief

Hoe kan je je nu één voelen met het verwringen dat gebeurt door de ego's? Hoe kan je je nu één voelen met de persoonlijke egocentrische structuren?
Alles wat gebeurt in de maatschappij wordt bepaald door interactie van egocentrische structuren. De concrete manier waarop het er aan toe gaat, is een amalgaam van verwringingen. Die concrete manier van handelen bestaat echt, is reëel, maakt dus deel uit van het geheel, bepaald zelfs voor een deel het geheel. Hoe je daar één mee voelen?
Je kan de mensen wel liefhebben, maar toch niet hun gekonkel? Je kan je toch niet één voelen met de vergissing?
En toch: geen scheidingen wil zeggen dat er ook geen scheiding is tussen juist inzicht en verwarring. ...


Uit het antwoord

..., ik dacht dat voor jouw de kous af was.
"hoe kwetsbaarder je je opstelt, hoe opener je komt, des te onaantastbaarder de situatie wordt. Hoe zachter alles wordt, des te sterker zij wordt. Die situatie, van openheid."
Vanuit het samengaan van zachtheid en onaantastbaarheid ben je alles en ben je niets. Dat is de ene openheid. Punt. Wat er gebeurt, gaat helemaal vanzelf.