2-28 Laat jij je torens vallen?

Nieuws

2e Advaita Symposium De ander en ik - Eenheid en scheiding
Overmorgen is het zo ver. De voorbereidingen blijken toch weer zoveel tijd te kosten dat ander activiteiten opschuiven, o.a. de Advaita Post. Nu zijn er ongeveer 120 aanmeldingen, dus we hebben een flinke groep deelnemers. Met de ruime discussiemogelijkheid zullen we tot een zinnige gedachtenuitwisseling kunnen komen. We kijken ernaar uit. Informatie staat op het internet www.eur.nl/fw. Opgave is nog steeds mogelijk: 010-4088963, of advaita@fwb.eur.nl of aan de zaal.

Weekend Hoorneboeg
Het volgende Advaita-weekend is op 3 en 4 november in de Hoorneboeg te Hilversum. Al gauw dus. Het is nog mogelijk in te schrijven, en wel bij Lies Terlouw, tel. 0182-374585, of l.terlouw@hccnet.nl. Bij haar is ook verdere informatie te krijgen Thema is Opgaan in het Al en leven in de wereld. Daarbij komt o.a. het verlangen, de gerichtheid, acceptatie en het Ene/vele aan de orde.

Het college 'De ander en ik' gaat op een prettige wijze door met 16 mensen. Morgen gaan we verder met Levinas, die de ander primair stelt boven het ik. De eigenlijke identiteit van het ik is de verantwoordelijkheid voor de ander of de plaatsvervanging van de ander.

Lijden en bewustzijn

De vorige keer gaf ik een paar punten weer uit het gesprek van woensdagavond de 13e september. Deze betroffen de bewustzijnsvernauwing en het gebrek aan vrijheid dat door de bewustzijnsvernauwing ontstaat. Alles zit dan vast in de oorzaak-gevolg keten. Een heel ander punt was de mogelijkheid van vrijwording door wat er gebeurde op de 12e. We zagen de torens als in de grond verdwijnen. De grond bleek niet meer hard te zijn, de fundamentele angst kwam boven, de reactie was 'oorlog'. Dat is met Amerika gebeurt. De zekerheid van het bestaan moet terug. Maar, dit blijkt niet zo gemakkelijk te regelen. De angst blijft  voortbestaan, zolang niet alles in de wereld voorspelbaar is. Het lijden blijft voortduren. Er is ook een andere reactiemogelijkheid. Als je de grondslag van je bestaan zo ineen ziet storten, zou je het ook kunnen laten gebeuren. In een ontspanning vallen de spanningen, die bij het instandhouden van je toren betrokken zijn, weg. Juist als de aanblik zo aangrijpend is, is er de mogelijkheid dat de basale angst de ruimte krijgt in de ontspanning en kan oplossen. Dan is er zucht van verlichting.

Tekstje

van Agnes

Ik verdrink
in de vloedgolf
van liefde.
Wat blijft er nog over,
wat moet er nog gebeuren?
Alles is
zoals het is
in Liefdes Openheid.

Briefje

van Edwin

Beste vrienden,
Na een week midden in een mooie groene valei in Italië, ploeterend onder de zon, boontjes gepeuld, onkruid gewied, een stal schoongemaakt en boomstammen gehakt te hebben en een alergische reactie ben ik weer terug in Nederland.
In deze week herkende ik in mijzelf dat ik thuis in Nederland met mijn eigen unieke situatie heb te maken en dat ik daar mee wil omgaan,
Just as it happens!
Ik herkende dat wat er zich in mijn innerlijk of in de uiterlijke wereld gebeurt, voor mij in het moment FEITEN zijn,
Just as it happens!!
Daarin ben ik vol-ledig aanwezig, zonder mij schuldig of aansprakelijk te voelen,
Just as it happens!!!
Zo nu ga ik weer verder met de voor mij voor de handliggende dingen te doen,
Just as it happens!!!!
Dus heel concreet met mijn eigen unieke situatie en condities omgaan,
Just as it happens!!!!!
Dit moest ik aan jullie kwijt,
tot ziens,
Edwin