2-32 Het is onbegrijpelijk dat mensen advaita ervaren en toch worden beheerst door scheidingen

Weekend Hoorneboeg

Ja, het weekend is achter de rug. De werkelijk belangrijke inzichten niet. Zo afgelopen dagen te horen, is dat het geval. Woensdagavond hebben we een belangrijk punt nog verder besproken: de eerste stap, de terugkeer naar jezelf in het alledaagse leven. Daarbij is het lichaamsgevoel van groot belang, omdat dat als eerste wordt ervaren als een zelfgevoel. Als deze eerste stap niet op een duidelijke manier wordt genomen, blijft het praten over het grote Zelf abstract, theoretisch, mentaal. Dat gebeurt maar al te vaak in advaita-kringen. Dan wordt er gediscussieerd over woorden ... De duidelijke zelfervaring in het lichaam geeft aan dat daar al het zelf is. Als je je daarin op een bewuste manier laat ontspannen, lossen de hardheid van de vormen en kwaliteiten op. Dan ontplooit zich, terwijl je jezelf blijft, het zelf zich, tot er geen enkele dualiteit meer over blijft.

Nieuws

Advaita-film 'De zee die denkt'
Er zijn op de bijeenkomsten nog enkele kaartjes verkrijgbaar voor de film (7 december a.s. van 19.30 - 22.00 uur in Lantaren / Het Venster Rotterdam). Verder is het nog te proberen bij Lantaren/Het Venster.

Meditatie
In januari beginnen weer de cursussen Meditatie 1 en 2 - elk 8 lessen op de maandagavonden, eens in de 14 dagen.

Teksten

Een stukje tekst uit een gesprek op Schiermonnikoog van dit jaar staat in de bijlage - opgedragen aan Ernst -

Tekstje van Odile

De zeepbel
Ineens een nieuwe opening, een nieuwe wereld,
Wonderlijk en vrij,
Als een zeepbel door de kosmos
Ver van de persoon in de wereld
Ver van de gevoelens en het denken.
Het is doorzichtig en zacht
Glijdend door de oceaan van ether
Vrije reis in de ruimte
Vol vertrouwen, vol overgave.
Ontelbare doden meegemaakt
En nog steeds, alles gaat door.
Laat het allemaal gebeuren,
Niet gebonden meer aan een persoon
Een vrije val in de ruimte
Zo licht als een veertje,
Zo transparent als een zeepbel
Die zo in het licht kan oplossen
Alles is goed zoals het is.

Reactie van Douwe: wat blijft er, als de zeepbel uit elkaar is gespat?

Eerste bijlage

Informatie Meditatie (kies 'annuleren' als u na het aanklikken van de link wordt gevraagd om een naam en wachtwoord in te voeren)

Tweede bijlage

Uit een gesprek Schiermonnikoog 9 juni 2001
Met Douwe Tiemersma

Dus vrijheid is vieren, loslaten. Alles zijn vrije loop laten gaan. We vieren de vrijheid. Dan hoeft er niets. Je hoeft niet iets speciaals te zien, je hoeft niet iets speciaals te horen, je hoeft niet iets speciaals te doen. Je loopt of fietst zo over Schiermonnikoog en overal is het perfect. Nu, wanneer het overal perfect is, dan is  er geen ergens naar toe moeten gaan. Het mag wel want die wielen draaien wel door en die voeten lopen door. Maar er moet niets. Overal is het perfect, volledig, juist omdat het helemaal open is. Alles is in het hier en nu, het is niet elders.
Klopt dat Ernst?

Ik kan, ik denk dat ik het wel kan volgen.
Realiseer je je dat ook?

Als jij zegt dat als ik loop en ik beweeg dan eigenlijk helemaal niet, ... als dat de realisatie is, dan realiseer ik me dat.
Wees eens preciezer. Wat realiseer je je nu?

Dat dit lichaam in iets loopt dat nergens gelokaliseerd is, overal is en niet beweegt en niet iets is en waar ik me bewust van ben.
Ja. En hoe zit het met jezelf?

Of ik dat ben?
Nee. Hoe zit het met jezelf. Kun je daar nog iets over zeggen?

Als dat mijn zelf is ...
Nee, niet 'als' Gebruik even gewone zinnen.

Daar valt niets over zeggen.
Ja

Dat kun je alleen maar zijn.
Ja

Is dat verlichting?
Ja

Teleurstellend
Zodra je denkt: dit is teleurstellend ...

Ik zit weer te denken. Dan maak je er een object van, heb je weer verwachtingen.
Je zei net iets anders en toen was je geen denker.

Nee, nee ... ja ja ...
Nu moet je niet terugkrabbelen. Je zei net: "Ik kan er niets over zeggen, het is nergens gelokaliseerd."

Nee
Moet er dan nog iets?

Ja er moet wel wat. Voor mij dan als persoon zou ...
Nu zeg je weer iets anders: 'voor mij als persoon ...'

Nee in die toestand zelf, daar hoeft niets, dat is volledig, dat is …
Kan het hier ook zo zijn?

In dit lichaam bedoel je?
Nee, hier en nu.

Het is hier en nu.
Waarom zeg je dan, dat je ontevreden bent?

Toch voel ik me niet gelukkig.
Wie is dat ik dan?

Laten we zeggen het kleine ik is niet gelukkig.
Ja, maar net heb je gezegd dat het niets meer nodig had.

Nee, dat zijn heeft niets nodig.
Je hebt gezegd dat je zelf er niets over kan zeggen en dat je in ieder geval niet daar op een bepaald plaatsje zit.

Dat is waar.
Nou,

Maar daarin verschijnt een ongelukkig klein ik.
O, maar dat is iets anders. Dan zeg je: dat kleine ikje daar, dat voelt zich nog een beetje ongelukkig. Zelf had je niets meer nodig.

Nee, als je helemaal verhuist naar het zijn, dan heb je niets meer nodig. [gelach en geroezemoes]