2-33 Het is zo ontdenkbaar eenvoudig

Nieuws

De lijst van aanmeldingen voor de retraites op Schiermonnikoog wordt al aardig groot, zowel voor de eerste week 3-10 juni 2002, als voor de 10-daagse 14-23 juni. Degenen die belangstelling hebben, maar de informatie nog niet hebben, kunnen de Nieuwsbrief aanvragen bij het secretariaat van St. Openheid (zie onder).
Vorige Advaita Post          Terug naar 'Jaargang 2001'          Volgende Advaita Post
Er zijn aan de Erasmus Universiteit geen kaartjes meer verkrijgbaar voor de filmavond 'De zee die denkt' (Lantaren/Het Venster, Gouvernestraat 133 Rotterdam) op 7 december. Misschien heeft Lantaren/Het Venster nog een enkel kaartje over. De avond begint om 17.30 uur met een inleiding van de regisseur Gert de Graaff.

Teksten

Een nieuw stukje tekst uit hetzelfde gesprek als de vorige keer, nu het eerste deel.
Uit een gesprek Schiermonnikoog 9 juni 2001 (2)
Met Douwe Tiemersma

We hebben het gisteren gehad over vrijheid als het principe van loslaten, het principe van het laten vieren van al die touwtjes die je gespannen vasthoudt. Vrijworden is niks anders dan loslaten, het laten verdwijnen van de spanningsdraden die je binden aan dingen. Je gaat hier ontspannen zitten en je zegt: nu ik kom tot mezelf. Dat betekent dat je al die dingen waar je zonet nog mee bezig was, loslaat: de gesprekken met anderen, het zien van de dingen en het denken. Dan  is er een diepe ontspanning. Zolang er die draden zijn naar allerlei dingen, zodra er opnieuw touwtjes met haken in allerlei zaken worden vastgezet, dan ervaar je dat je vastzit. Dat is ook nu het geval terwijl je zo rustig zit, wanneer er maar iets is waar je je aandacht in vastklampt: dan zit je vast. Door dit op te merken en de Ruimte te ervaren, kunnen die bindingskrachten verdwijnen. Dan is alles weer heel eenvoudig en is er vrij-zijn. We hebben er speciaal naar gekeken hoe dit mechanisme werkt. Wanneer je het in jezelf herkent, weet je hoe dat mechanisme zijn gang gaat en hoef je je er niet meer in mee te gaan. Dat betekent een loslaten en dan wordt het stil en vredig en vrij.

Vanuit de vrijheid - daar hebben we het gisteren ook uitvoerig over gehad - kun je ook zien hoe de vrije zelf-energieën weer een vorm krijgen, in een bepaalde vorm geperst worden. Het worden ik-energieën die ergens een bepaalde lichamelijke plaats en vorm krijgen. Het lichaam wordt gevormd, zodra je aan je eigen lichaam denkt om daarmee als een ik iets te doen. Dan zit je weer in het lichaam. Dat betekent dat vrije energieën ik-energieën worden en in een vorm worden geperst. Daar ben je dan identiek mee, daarmee ben je geïdentificeerd, dat is je identiteit. Wees je maar steeds weer bewust hoe dat werkt, je ziet het, pas dan kun je het ook loslaten. Zie heel precies, want het zijn heel subtiele mechanismen.

Wanneer je over het mooie Schiermonnikoog loopt, zoals vanmiddag, op wat voor manier doe je dat dan? Je kunt oog krijgen voor de verschillende wijzen waarop je dat doet. Zit je vast op een eigen persoonlijk standpuntje: heerlijk nou kan ik lekker genieten; nu wil ik dat nog zien; ik hoop dat het niet gaat regenen, enzovoort? Of kun je je eigen standpunt loslaten. Wanneer dat echt los komt, echt vrij komt, is er nog wel een lopen en een kijken, maar dat vindt niet meer vanuit een persoonlijke spanning plaats, niet meer vanuit een ik-punt. Dan wordt ook niet alles geïnterpreteerd vanuit een ik. Dan is dat wat plaatsvindt open. Je bent overal aanwezig, net als de wind die waait. Je merkt het dan ook als er weer een verenging dreigt; je merkt wanneer er weer energieën zich tot een ik-centrum gaan verdichten. Als je niet helder bent, zit je zomaar weer vanuit zo’n ik-centrum te denken, te zien, te praten, te oordelen. Zodra je dat weer doorkrijgt, kan het weer gemakkelijk loskomen en is er weer vrij-zijn. In hoeverre blijf je zo alert dat die centrumgerichte spanningen die een ik vormen geen kans meer krijgen? Ze krijgen alleen een kans wanneer je bewustzijn verengd wordt. Je ziet dat bij jezelf gebeuren wanneer dat plaats vindt. Je ziet het bij anderen gebeuren, zodat ze vanuit zo’n beperkt ik-standpunt alles gaan bekijken en beoordelen. Allemaal bewustzijnsverengingen. Als je heel genietend over Schiermonnikoog loopt, is er geen probleem, zelfs bij een ikje dat geniet. Dat vindt het prachtig. Maar, wanneer de omstandigheden even anders zijn, wat gebeurt er dan? Ja, dan zit het te klagen. Dat ik is afhankelijk van de omstandigheden, het is de slaaf ervan, zonder vrijheid. Wanneer dat losgelaten wordt, wanneer die ik-spanning weg is, dan is de sfeer helemaal open, universeel open. En omdat het universeel is, is er geen afhankelijk van de omstandigheden. Zolang je afhankelijk blijft  van de omstandigheden is er onvrijheid. Wanneer je je bewust wordt van de onafhankelijkheid van de omstandigheden is er vrijheid.

Tekstje van Harmke

In een sfeer van steeds meer ruimte en ontspanning
een flits van inzicht
waarin de donkerste donkere brok
uiteenvalt in ontelbare kleine stukjes
zwevend in het licht van liefde en vergeving
zo onverwachts
en zo onvoorstelbaar simpel...

Reactie Douwe: het lijkt wel een griepepidemie; iedereen wordt zich bewust van de verlichte staat!