2009/02 De non-dualiteit wordt pas stabiel, als je die heel concreet lichamelijk ervaart

Jaargang 10 nr. 3 (19 februari 2009)

Mededelingen

Al snel (7-8 maart) is er het weekend op de Hoorneboeg. Het thema is: 'De totaliteit van het openbreken'. Dat gaat dus iedereen aan! Voor info zie Advaita-weekends. Aanmelden kan tot 27 februari bij Willem Email Willem ,023-5338852).

Bij de Stiltedag op 22 februari kan Douwe niet komen. Dat is niet zo erg, want degenen die meestal komen, kunnen in steeds grotere mate de dag zelf dragen door de diepte van hun eigen stilte. Het samen-zijn in stilte kan zo doorgaan.
Anke vraagt wel of iedereen die komt, van tevoren even een berichtje stuurt Email Anke .

In het tijdschrift InZicht is een bespreking verschenen van het boek Non-dualiteit - de grondeloze openheid. Daaruit:
"… Het boek heb ik met veel enthousiasme gelezen. Het biedt vakkundig antwoord op tal van vragen, zoals : 'Wat is advaita?', 'Hoe herken je de oorspronkelijke staat?', 'Is een leraar noodzakelijk?', 'Wanneer spreekt men van verlichting?', 'Hoe kan je een echte leraar onderscheiden?' … Deze nieuwe uitgave is bijzonder toegankelijk. Ook voor gevorderden is dit een aanrader omdat moeilijke en subtiele kwesties uitgediept worden, zoals het vrijkomen van de getuige, de droomloze slaap, de diverse niveaus van zelf-zijn, de situaties in een V-model. Dit boek is werkelijk een pareltje, omdat het veel helderheid en duidelijkheid schept over de directe weg."
Op de website onder Uitgeverij> Non-dualiteit - de grondeloze openheid is de volledige tekst van de bespreking te vinden.

Tekst

Uit een inleiding en gesprek op 17 januari 2007 (7 Slot): Nog eens 'het lichaam'

De innerlijke ervaring van je lichaam kan je misschien helpen bij de universele zijnservaring van non-dualiteit. Als je je ogen dicht doet, kun je echt niet vaststellen waar je lichamelijke sfeer, dus je zelfsfeer, ophoudt. Als je niet gaat denken: waar heb je dan je grenzen?

Maar het lichaam valt toch onder dezelfde noemer als het ik. Dan hoef je toch niet zo bewust te zijn van je lichaam?
Was dat maar waar. Op lichamelijk vlak ben je niet zomaar vrij. Op diverse niveaus van subtiliteit zit je nog in een lichaam. Op het niveau van het bovenpersoonlijke inzicht heb je een inzichtslichaam. Dus ook hier geldt weer: wees maar bewust van je lichamelijke zijn. Je stelt dan vast dat die sfeer steeds minder definieerbaar wordt.

Dan bedoel je dus niet die ananda, gelukzaligheid?
Ja ook. Dan ga je nog even verder terug naar de bron van jezelf. Dan zit je niet meer in je inzichtslichaam, maar heb je een lichaam van universele gelukzaligheid.

Ik vind het in je lichaam zijn verwarrend.
Je moet het beeld dat je hebt aangeleerd loslaten, dat wat je weet van het lichaam en wat je materieel ziet. Je gaat terug naar je gevoelsmatig besef, naar je gevoel van je lichaam. Dus die materiële vorm die je in je hoofd als een cognitieve vorm hebt zitten, is maar één van de vormen van je lichaam.
Als je droomt, wat voor lichaam heb je dan? Een droomlichaam dus.
Als je in de mentale sfeer bent en je zit je voor te stellen dat je hier bent en dat je daar bent: dan heb je een mentaal lichaam.
Als je voelt dat je wordt opgenomen in een gelukssfeer van ananda, wat voor lichaam heb je dan? Nu, een anandalichaam.

Ik ben tot nu toe gezegend met een fysiek sterk lichaam, waarin niet zoveel is te voelen …
Toch is het belangrijk je lichaam concreet te voelen, want dat is gewoonlijk je zijnssfeer. Je 'zijn' kun je allereerst het beste op lichamelijk vlak ervaren. Dat is heel concreet. Als die ervaring er niet is, zit je heel gauw alleen maar te denken over het universele zijn enzovoorts. Maar dan is er alleen maar een abstractie, een theoretisch besef. Nee, het gaat om je eigen concrete zijnssfeer, het 'zijn' wat je lichamelijk ervaart.

Is het 'zijn' dan het lichamelijk zijn?
Kun je het 'zijn' anders ervaren? Hoe voelt dat? Het 'zijn'? Wat is dat voor 'zijn'? Als een gevoelsmatige energie! In het gewone alledaagse leven ervaar je die steeds lichamelijk. Op alle subtiele niveaus kun je dat ervaren.

Omdat je de gevoelens innerlijk ervaart, noem jij dat de lichamelijkheid?
De gevoelens hebben met je eigen lichamelijke sfeer te maken. Het lichaam is niet meer dan wat gevoelsmatige energieën.

Dat heeft toch niks met het ervaren van zijn te maken?
Nu, reken maar van wel. Hoe wil je het anders ervaren?

Uiteindelijk is er natuurlijk maar één zijn, dus dan zal het zo wel moeten.
Zojuist deed je mee met het ballen van je vuisten en je voelt je handen. Na een douche voel je je hele lichaam en deze zijnssfeer van je die je duidelijk voelt en bent, heeft de neiging om uit te breiden. Die uitbreiding wordt dan concreter ervaren dan als je direct maar op een ijl niveau gaat zitten. Je zult de non-dualiteit ook op een ijl niveau heel duidelijk moeten ervaren, even duidelijk als de wijze waarop je in het alledaagse leven je lichaam en de wereld ervaart. Anders wordt die zijnservaring nooit stabiel en duidelijk. Dan komt de duale werkelijkheid weer gemakkelijk terug. Wat doe je als je niet weet wat werkelijkheid is? Droom ik op dit ogenblik niet? Eventjes knijpen - o ja, ik voel die pijn echt. Dit is werkelijk, omdat ik het lichamelijk ervaar. Nu, zo werkt dat.

Maar wat heeft dat dan te maken met de zijnservaring?
Dat is toch de ervaring van je eigen bestaan, dat je 'er bent'? Die zijnservaring wordt de zijnservaring van non-dualiteit. Als die non-duale zijnservaring niet zo concreet wordt, is die werkelijkheid meteen weg zodra je je ogen weer open doet. Je voelt een pijntje in je mooie en ruime meditatie en zo zit je weer terug op je oude plekje in de dualiteit. Dus ga precies kijken wat het sterkste werkelijkheidskarakter heeft.

De ijle niveaus hebben niet zo'n sterke werkelijkheid.
Je zult dus de werkelijkheid van groeiende non-dualiteit op die ijlere niveaus nog duidelijker lichamelijk moeten ervaren dan wanneer je in je lichaam zit en op een afstand naar de dingen kijkt. Als dat niet zo is, is er zo weer de duale werkelijkheid als je je ogen weer open doet.

Maar moet de werkelijkheid niet een geheel worden?
Ja natuurlijk, dat is duidelijk als je je lichamelijke vormen, die je als vast denkt, loslaat. Maar daarbij zal je zijnservaring van de vrijheid van vormen heel duidelijk moeten zijn. Anders verdwijnt die meestal weer heel snel. Ook al heb je enig besef van non-dualiteit, als de concrete zijnservaring niet sterk genoeg is, niet duidelijk genoeg bewust is, heeft die nauwelijks effect.
Als die non-dualiteit duidelijk bewust wordt, dat wil zeggen, dat je lichamelijk helemaal open komt, dan is de wereld, als die terugkeert, helemaal geen probleem meer. Die wereld is dan niet zo krachtig om je weer terug te brengen in een bepaald lichaam en zo in een dualistische werkelijkheid.
Vraag je dus steeds weer opnieuw af: hoe zit het nu met mij?

Het (niet) begrijpen van de waarheid

Over de ongrijpbaarheid van de hoogste waarheid is er een mooi tekstje uit de Kena Upanishad:

Na lezing van deze regels in Non-dualiteit - de grondeloze openheid (p. 104), stuurde iemand mij een verhaal over dezelfde ongrijpbaarheid.

'Twee mannen hadden ruzie. De ene ging naar een wijze rabbi en vertelde zijn hele verhaal met zijn gevoelens. De rabbi zei: "Je hebt gelijk." De volgende dag kwam de andere en vertelde zijn hele verhaal met zijn gevoelens. De rabbi zei: "Je hebt gelijk." Toen kwam de eerste terug en zei: "Hoe kan dat nu. U heeft gezegd dat ik gelijk had en nu zegt u tegen hem dat hij gelijk heeft. Dat kan toch niet?" De rabbi zei: "Je hebt gelijk."'

De taal en de beoordeling van het alledaagse niveau draaien dol, als het gaat om Dat als het omvattende en doordringende: Het is alles en niets. Heel soms wordt het 'begrepen'.
 

Nieuw op de website Advaita Centrum

teksten betrokkenen
- Teksten van Wouter: 'Geen beeld'
Jongeren
- Activiteiten: Eindverslag Opleiding Onbeperkt ontspannen (deel 2)
- Info:
Enquête door minister Rouvoet
Examenstress te lijf met innerlijke glimlach
Kinderyoga liever op het lesrooster
- Relevantie: Oproep aan ouders
Uitgeverij
- Non-dualiteit - de grondeloze openheid: Bespreking in InZicht

Allen een hartelijke groet,
Douwe Tiemersma