2012/02 Je droom van ik en pijn gaat zomaar over in een grote, lichte, stille, eigen, bewuste droomloze slaap

 Jaargang 13 nr. 4 (12 februari 2012)

 
Het leven leeft zichzelf
als het herkauwen van koeien
en het handelen van mensen.

 

 
Alleen in zelf-standigheid
zonder afhankelijkheid
kom je open
in liefde en non-dualiteit.
 
 
 

Pijn

Mensen stellen vragen over ervaringen rond de operatie. Misschien is het nuttig over enkele te schrijven. Vandaag over de pijn.
Regelmatig word je in het ziekenhuis gevraagd de sterkte van je pijn een cijfer te geven van 1 t/m 10. Van 1 tot 6 is die pijn nog dragelijk. Dat betekent dat je een zekere bewustzijnsruimte hebt waarin je de pijn ‘kunt dragen’ en een houding tegenover de pijn kunt innemen. De pijn is dan een ervaren verschijnsel dat zich in je lichamelijke sfeer opdringt en waar je je haast als vanzelf met je aandacht op focust (1). Deze gerichtheid geeft vrijwel altijd lijden, als de pijn aanblijft, omdat ‘ik’ die pijn niet wil.
Dat is ook het geval als je in je bewustzijn afstand neemt van de pijn als lokaal verschijnsel en vaststelt dat je niet die pijn bent (2). De dualiteit  van ik en pijn blijft bestaan. Er blijft een weerstand tegen de pijn.
In deze situatie kan er een besef komen van de noodzaak de pijn gelaten te aanvaarden en je neer te leggen bij het onvermijdelijke van de pijn (3). Meestal is dit ook geen definitieve oplossing, omdat er een ik-persoon blijft met een conflict: enerzijds wil ik de pijn niet en anderzijds wil ik dit niet-willen laten wegvallen. Binnen een ik kan dit conflict niet worden opgelost.
Dat kan pas plaatsvinden als de structuur ik-pijn, met alle weerstand, verdwijnt. Vanuit je bewust-zijn kun je je blikveld verruimen in alle richtingen, zodat het pijnverschijnsel een heel betrekkelijk plaatsje in je bewust-zijn krijgt zonder focus. De afstand tussen jezelf en de pijn die er was, is dan grotendeels verdwenen in je grote bewust-zijn. Dat gebeurt volledig, als je je bewustzijnscentrum loslaat (4). Dan is er een overgave aan het grote non-duale geheel.
Uitgaande van je bewust-zijn kan het wegvallen van de afstand ook direct plaatsvinden, als je bewust naar de pijn toegaat, die pijn binnengaat en gaat samenvallen met de kern van pijn (5). Je geeft je dan over aan de pijn. Ik en pijn verdwijnen dan in een non-dualiteit. Zie het interview op de website onder GGZ en non-dualiteit: 'Samenvallen met de pijn'.
Voor zover de pijn ontzettend sterk is, is er geen sprake van een bewust-zijn van waaruit een kiezen van een houding of beweging ten opzichte van de pijn mogelijk is (6). Dat gebeurde bij mij, toen op de intensive care het ‘pijnblok’ niet meer werkte. De pijn kan ondraaglijk zijn, dat wil zeggen, niet te dragen door een persoon, een ik met een zekere bewustzijnsruimte. Het ik wordt overweldigd en weggevaagd. Dan is er alleen nog maar pijn-zijn. Hierbij is er niet de keuze die in de bovenbeschreven situaties wel bestond. Hier zijn keuzevrijheid en weerstand niet aan de orde. Met geweld wordt het ik overrompeld. Over blijft een laag van oneindig zijn, voorafgaande aan die van de ik-persoon, met een kreunen als van een dier. Hierin blijft er het weten van deze vóórtoestand. Dit is een intern basisbewust-zijn dat samenvalt met deze natuurtoestand. Zo is er het interne zijnsweten van een oernon-dualiteit en deze blijkt een oerstilte en oerlicht te zijn. Je droom van ik en pijn gaat zomaar over in een grote, lichte, stille, eigen, bewuste droomloze slaap.
Hevige pijn die je uit de wereld wegslaat, geeft dus een goede mogelijkheid je intern van dat eigen oneindige stille licht en van het absolute waarin die stilte overgaat, bewust te laten worden.
Als dan toch de wereldse situatie terugkeert, kan deze dimensie open blijven ....
 

Tekst Satsang

Een totaal andersoortige werkelijkheid
Uit een gesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, 7 sept. 2011
 
Verlichting is nogal een moeilijk begrip. Ik gebruik het niet vaak, maar het heeft te maken met een oorspronkelijk bewust-zijn dat er altijd al is, maar meestal niet bewust wordt herkend. In de meeste yoga-scholen wordt daar meditatief en stapsgewijs naar toe gewerkt, bijvoorbeeld bij het achtvoudige pad van Patanjali. Dit wordt dan geplaatst in het kader van de tijd en in het kader van de ruimte. Maar het gaat om iets heel anders. Het heeft te maken met bewustwording van datgene wat vooraf gaat aan het ontstaan van tijd en ruimte en alle vormen die daarin aanwezig zijn. Het is daar zelf niet aan onderworpen, het is daar vrij van. Wanneer je daar bewust in kunt verblijven, herken je dat het iets van je eigen zelf-zijn is. Er is dan een uiterste ontspanning, een loslaten en tegelijk een uiterst helder bewust-zijn. Die combinatie is erg moeilijk voor de meeste mensen. Er is ook vaak een verkeerde opvatting van het type bewustzijn dat er dan is. Wanneer je je totaal ontspant, komt er een andersoortig bewustzijn. In het Westen wordt bewustzijn meestal gedefinieerd als ‘gericht zijn op iets anders zodat je dat leert kennen’. Ik zie een lamp en ik ben me er bewust van. Dit bewustzijn is een kwaliteit van de waarneming. Je bent gericht op de dingen in het horen, het voelen, het zien. Maar wanneer je je ontspant, valt die gerichtheid weg. Dat is iets wat in de westerse psychologie en filosofie nooit herkend en nooit geaccepteerd is. Maar het is juist een erg waardevol type van bewustzijn.  Je keert terug naar de oorsprong van je aandacht. Daar vind je een nulpunt waarin het open is. In die oorsprong ben je jezelf.
 
Het gaat dus om een bewustzijn van de totaal ontspannen staat. Iedereen heeft dat in zich, want iedereen is zichzelf. De vormen die het zelf heeft gekregen, zoals zelfbeeld, sociale identiteit, allerlei opvattingen, trauma’s, complexen, zijn allemaal secundair. Er is altijd iets dat voorafgaat aan het diepste trauma, iets dat geen last heeft van dat trauma. Als je daarmee contact kunt krijgen is dat de basis waarop dat trauma verdwijnt. Je schiet niets op met het blijven wroeten in het verleden of in allerlei moeilijke omstandigheden. Ook zogenaamd ‘normale mensen’ hebben een complex, namelijk een ik-complex. Je gaat dus terug naar het gebied voorafgaande aan de ego-vorming. Wanneer je  daar niet regelmatig naar terugkeert – al is het maar in de slaap – dan word je binnen de kortste tijd overspannen en ben je rijp voor de psychiater. Iedere vorm van yoga is er op gericht je te laten terugkeren naar je oorspronkelijke staat. De jnanayoga die in de Advaita Vedanta centraal staat, zegt: laat dit met inzicht gebeuren, zodat die staat stabiel kan blijven.
 
Moet die staat herkenbaar zijn op een of andere manier?
 
Nee. Besef dat het niet gaat om een psychologisch of persoonlijk herkennen. Het gaat om een totaal andersoortige werkelijkheid. Ga dit niet reconstrueren in de standaard ruimte en tijd en de wereld van de mensen. De standaardwereld is heel erg betrekkelijk. Als je over honderd jaar terug zou kunnen kijken en je ziet hoe druk die ego’s zich allemaal maken en doen alsof hun werkelijkheid de absolute werkelijkheid is, dan zie je hoe betrekkelijk dat is. Je ziet dan ook dat de bron van het lijden direct samenhangt met een heel beperkt perspectief van dat ego met al zijn conditioneringen. Wanneer je maar een klein beetje ruimer en dieper bewust wordt, besef je dat het zelf-zijn oneindig veel groter is dan dat beperkte wereldje. Het beperkte ik denkt: ik moet vrij worden in deze wereld dus daar moet ik me laten gelden. Ik moet meer macht, meer geld, meer spirituele vermogens krijgen en daardoor word ik vrij. Die basale vergissing maken bijna alle mensen.
 
Dus keer terug naar die oorsprong. Wanneer dit op een bewuste manier gebeurt, ga je heel snel door al die lagen heen. De helderheid van bewustzijn moet extreem hoog zijn. Anders verval je heel snel weer in de standaardreactie, bijvoorbeeld wanneer iets zich als heel interessant aandient, wanneer iemand je naam noemt of wanneer er een aanval is. Je zult dan moeten zien en ervaren: er is ook iets anders mogelijk. Dat is het bewuste herkennen van wat je altijd al was en daarbij blijven. Je zult op een gegeven ogenblik herkennen dat zelfs het eerste binnengaan in de wereld, de eerste stappen van incarnatie, een traumatische kant heeft. Waarom is dat zo? Omdat het een inperking is van een eindeloze vrijheid en non-dualiteit.
 
Er is de mogelijkheid van het steeds meer gaan incarneren in die wereld van ruimte en tijd, maar ook van het juist weer terugkeren naar een dimensie waarbij die wereld van ruimte en tijd ontzettend betrekkelijk wordt. Het is een dieptedimensie in die wereld, maar valt niet samen met de wereld van de drie ruimtedimensies plus die van de tijd. Wanneer je ziet dat die dieptedimensie daar niet mee samenvalt is er ook vrijheid ten opzichte van die wereld. In de hele theologie en filosofie van de 20e eeuw wordt gezegd: je bent nu eenmaal eindig, dat moet je maar accepteren, maak er maar wat van. Maar wanneer je teruggaat naar jezelf, merk je dat dat zelf-zijn oneindig veel ruimer is. Het is niet ruimer binnen de ruimte van de standaardwerkelijkheid, maar het bestaat in een heel andere dimensie die veel grootser is dan de kosmos. Wat was er voor de Big Bang? Daar kunnen we niets over zeggen. Na miljarden jaren gaat het heelal krimpen. Wat blijft er over? Daar kunnen we niets over zeggen. Wat is er buiten de grenzen van het heelal? Daar kunnen we niets over zeggen. Terugkerend in jezelf kun je een interne herkenning hebben van een weten dat je jezelf blijft, wat er ook gebeurt, ook buiten de grenzen van het heelal. Natuurlijk, alles wat bij dat heelal hoort- lichaam en geest- gaat verdwijnen. Maar hoe zit het met jezelf? Het gaat op in iets veel groters. Daar kun je bewust van blijven. Die dimensie kun je open laten, ook als zelfruimte. Als dat duidelijk is hoeven we niet meer verder te praten.
 

Mededelingen

Wat betreft de gezondheid van Douwe zijn er geen nieuwe ontwikkelingen te melden sinds de vorige editie van de Advaita Post.
 
Dit seizoen zijn er nog stiltedagen op 26 februari en 29 april. Anke zal deze dagen begeleiden. Aanvang 10 uur.
 
Voor het Advaita Centrum geeft Pia de Blok in het voorjaar van 2012 een nieuwe cursus 'Onbeperkt ontspannen voor jongeren met inzicht in non-dualiteit', voor jongerenwerkers, yogadocenten, ouders e.a. geïnteresseerden, op drie zaterdagochtenden van 10.30-13.30 uur. Data: 10 maart, 14 april, 19 mei.
Zie de website: Aankondiging Bijscholing Onbeperkt Ontspannen Voorjaar 2012
 
 

Kalender

Er zijn voorlopig geen activiteiten met Douwe in het Centrum

Tenzij anders aangegeven vinden de bijeenkomsten plaats in het Advaitacentrum, Fluwelensingel 53, 2806 CC in Gouda.

In Gent, Brugge, Leuven en Noordwolde (Groningen) zijn regelmatig bijeenkomsten zonder Douwe van mensen die zich betrokken voelen bij zijn benadering.
Zie voor informatie:
W: Vlaanderen-Brugge, E: advaitagroepbrugge, T: 0486 97 65 69
W: Vlaanderen-Leuven, E: advaitagroepleuven, T: 016-40 03 77
W: Vlaanderen-Gent, E: advaitagroepgent, T: 0746 89 65 04
W: Groningen, E: advaitagroepgroningen, T: 050-301 50 69