2012/05 Dualiteit is onzin, omdat er nu eenmaal relaties en verwevenheid zijn; die zijn vanuit non-dualiteit vanzelfsprekend

Jaargang 13 nr. 10 (12 mei 2012)
 

Pas op: alles kan een ikvanger zijn

                                                                                                                                                                       

Zie hoe al het bepaalde ontstaat uit het onbepaalbare.
Zie hoe je eindige zelf ontstaat uit oneindigheid.
Het onbepaalde zit in elk ding,
de oneindigheid is overal.
 
 

Na de operatie

Dit is nog een vervolg op de stukjes die ik schreef over de situatie rondom de operatie. Misschien laat de beschrijving de lezer iets van existentieel belang herkennen.
 
Het lichaamsschema
Wat  doe je als de schepping inclusief zintuiglijke constructie na de narcose doorgaat? Alle dingen van lichaam en wereld komen terug. Toch blijft er een zekere afstand tussen jezelf en het lichaam met zijn wereld, doordat het lichaam niet meer op een vanzelfsprekende manier functioneert. Dit functioneren komt niet meer overeen met de vanzelfsprekendheid allerlei dingen lichamelijk te kunnen doen. Bij gezondheid gaan 'ik kan' en het lichaam samen. Het lichaam is een ‘ik kan’ (Merleau-Ponty). Nu kunnen er allerlei dingen niet meer. Het leven is aan bed gekluisterd, de voeding komt door een infuus, bewegen gaat nauwelijks. Natuurlijk, het leven zou zonder operatie gauw zijn afgelopen. Dat het leven doorgaat, is een wonder, een extra gave, een toegift. Toch is de onnatuurlijkheid duidelijk. De oude schema's van lichaam en bewegen geven nog steeds aan wat als normaal wordt ervaren. Zij passen zich niet gemakkelijk aan aan de nieuwe lichamelijke situatie.
De schema’s zitten niet op mentaal niveau. Als dat het geval zou zijn, zou je door iets anders te gaan denken je hele lichamelijke situatie direct kunnen veranderen. Ze zitten dieper  in het geleefde lichaam verankerd. De schema’s zitten ook niet op het nog diepere niveau van de schepping van de wereld en het fysieke lichaam. Daarom kan er een discrepantie tussen de schema’s en de fysieke toestand zijn. Voor de nodige aanpassing is geduld nodig.
De verwevenheid van het lichaam en mijzelf, mijn eigen zelfzijn, is sterker op het niveau van de schema’s dan op het fysieke niveau. Daarom is er bij de fysiek-lichamelijke verstoring gemakkelijk een discrepantie en vervreemding van het fysieke lichaam vanuit het ik van de ‘ik kan’-schema’s. ‘Waarom gaat het lichaam niet mee met mijn intenties, met wat ik wil doen?’ Ja, er zal een aanpassing moeten plaatsvinden, maar wat is de plaats van het eigen zelfzijn daarbij?
De beperkingen van jezelf gelden dus de lichaams/bewegingsschema’s voor zover je daarmee bent geïdentificeerd. Nu ze niet meer aansluiten op de fysieke werkelijkheid, is de betrekkelijkheid (het betrokken zijn op een speciale gezondheidssituatie) duidelijk. In hun betrekkelijkheid kun je ze accepteren, maar ook loslaten. Bij dit vrij laten van de diepere lagen van de eigen lichamelijkheid kun je je bewust worden van de oneindige vrijheid van je zelfzijn.
 
Gelatenheid en non-dualiteit
Ook later blijven er de ongemakken niet alles te kunnen doen wat vroeger zonder problemen ging. Het eten en liggen kan alleen op een aangepaste wijze. Ook pijnen zijn er nog steeds. Waardoor ze ontstaan is niet duidelijk. Duidelijk is wel dat ik geen aandacht aan die pijnen moet geven., hoewel dit een vrij automatische reactie is. Als ik dat zou doen, worden ze sterker. Ook komen er dan allerlei gedachten over wat wel niet zou kunnen gebeuren. Dan kom ik vast te zitten. Zo moet ik ook geen aandacht geven aan de tijd, de opeenvolging van eerst dit en dan dat. Die opeenvolging is uiterst moeizaam, alleen al bij het anders gaan liggen, het verschonen van het operatiejasje en later bij het tandenpoetsen.
De ongemakken en de pijn zijn niet weg te denken, dus je moet wel alles laten gebeuren. Dit laten is mogelijk vanuit een houding van gelatenheid (Eckhart, Heidegger). In het grotere geheel kan ik dan de eigen situatie loslaten en haar eigen gang laten gaan. Dat geeft een ontspanning van het ik dat eerst alles vanuit een ‘ik wil’ en ‘ik doe’ in de tijd wilde regelen. Maar het is duidelijk dat dit geen totale ontspanning is. Bij de gelatenheid is er nog een zelfzijn dat gelaten is en zich gelaten opstelt, dat gelaten de dingen maar laat gebeuren omdat zij toch niet zijn te veranderen. Gelatenheid is een houding en instelling van een ik met een centrum in de tijd.
Ik laat mijn aandacht en gevoel maar open komen en ga in die verruiming mee. Mijn zijn en zijnservaring worden oneindig en die oneindigheid gaat over in een onuitsprekelijke non-dualiteit.
 
 

Tekst Satsang

Je bent alles en toch is er vrijheid, omdat alles is losgelaten
 
Uit een Advaita gesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, retraitedag 30 augustus 2009, middag
 
Blijf bewust van wat er bij jezelf gebeurt wanneer je gaat zitten en het stil wordt. Zie wat er gebeurt wanneer je dit laat doorgaan. De verruiming van je eigen zelfzijn zet zich helemaal door, als je blijft in je bewustzijnsruimte. Ook al is er maar een miniem stukje bewustzijn, de opening gaat oneindig door. Het bewustzijn blijft altijd groter dan het gegevene: de vorm, het verschijnsel, het veld. Als het veld groter wordt, ervaar je je in je bewustzijn steeds ruimer. Als je bewustzijn oneindig groot wordt, gaan in die grote ruimte de vormen vanzelf oplossen. Dat proces van openen en oplossen gaat oneindig door.
 
Als je eenmaal het oneindige van je eigen bewustzijn hebt ervaren, besef je dat het vanzelfsprekend is dat dat proces doorgaat, want het bewustzijn is nu eenmaal oneindig. Dus laat het doorgaan. Dan kom je pas tot je natuurlijke zelf. Dat zelf duidt op dat wat vooraf gaat aan al die mogelijke vormen van en in tijd en ruimte.
 
Wanneer de helderheid van bewustzijn verdwijnt, komen de oude patronen maar al te gemakkelijk weer op de voorgrond. Daarom is het nodig dat er helderheid blijft, de ruimte van bewustzijn. Dan blijkt duidelijk wat je niet bent en wat je wel bent. Dat zul je zelf voortdurend moeten vaststellen. Daaraan zul je je moeten toewijden. De ontwikkeling gaat soms langzaam, soms heel snel. Maar steeds is er het besef: mijn zelfzijn als bewust-zijn is oneindig en niet afhankelijk van tijd en ruimte. Daarin alles loslaten, dat is overgave. In feite ben je die openheid allang. Het is alleen de onwetendheid die verdwijnt.
 
De nevels trekken op. Maar ook al verdwijnen de nevels en de wolken niet direct, je hebt altijd de mogelijkheid om terug te keren naar de ruimte boven de wolken. Iedereen die wel eens een transcontinentale vlucht heeft gemaakt, weet dat je dan boven het weer zit. Daaronder kan best nog wel een donderwolkje zitten, maar dat doet er niet toe. Zie dus dat het van je standpunt afhangt wat je waarneemt. Als je een ‘laag’ standpunt inneemt, weet je dat je ‘in het weer’ zit en dat je te maken hebt met de afwisseling van regen en zonneschijn, met de wisseling van je buien, je stemmingen. Maar als je klein beetje naar boven gaat, merk je dat je ruimte helder is en blijft. Daaronder heb je het weer met lage en hoge drukgebieden. Dat is allemaal niet te voorspellen, zelfs niet door het KNMI. Je ziet het aan en je kunt het loslaten. Dan is er een natuurlijke situatie. Zo gaat het met het leven: er is regen en zonneschijn. Maar je laat het vrij.
 
Als bewust-zijn ben je de heldere ruimte waarin de verschijnselen komen en gaan. Dat geeft aan dat die verschijnselen niet verschillend zijn van jezelf én dat je er niet in opgaat. Het leven is een groot geheel van energieën en krachten. Dat leven ben je, maar je gaat je daar niet op blind staren en je gaat er al helemaal niet in duiken. Dat doe je als je een standpunt daarbinnen inneemt. Dat betekent een identificatie met jezelf op die plaats. De vrije ruimte is dan verdwenen.
 
Als je eenmaal iets hebt ervaren van vrijheid dan zie je de betrekkelijkheid van de wereld en het leven, je ziet het gevaar van illusie die erin zit. De wereld en het leven zijn geen illusie. Het geloof dat die wereld en dat leven absoluut zijn, dat alles daarin zo ernstig is dat daar alles van afhangt, dát is een illusie. De wereld is niet absoluut, alleen al omdat  het een tijdelijke wereld is.
 
In de helderheid is er non-dualiteit. Je bent als eerste persoon alles wat je waarneemt (derde persoon) en toch is er vrijheid, omdat alles is losgelaten. Dan maakt het niet meer uit of er verschijnselen of geen verschijnselen zijn. Als er een schepping is, is er de immense rijkdom en pracht van de schepping. Dan is er ook de duidelijke zijnservaring dat alles één is. Besef goed wat dat betekent. Wanneer de wereld er is en je beseft dat alles één is, dan betekent dat dat je zelf er ook volledig één mee bent.
 
In je bewust-zijn is dat inzicht heel duidelijk: zo zit het. Op het niveau van het mentale is er een duidelijke logica. Op het niveau van het gevoel is er een eenheidsgevoel, een liefdesgevoel. Alles kun je dan accepteren in liefde als jeZelf. Zie het maar duidelijk, dan verdwijnt elke twijfel, dan verdwijnt elke weerstand. De nevel trekt op. Je stelt vast: zo zit het.
 
Als je op mentaal niveau gaat zitten, komen er voortdurend vragen en problemen op. Wanneer je allerlei dingen apart gaat benoemen, scheidingen aan gaat brengen, er aparte concepten van gaat maken en dan ook nog eens die concepten gaat verabsoluteren, ja, dan snap je er niets meer van. Dan wordt bijvoorbeeld de relatie tussen lichaam en geest een ondenkbare kwestie. Wanneer het gaat over mens en milieu en je gaat eerst een scheiding aanbrengen tussen de natuur en de mensen die de natuur kunnen overheersen en manipuleren, ja, dan krijg je moeilijkheden. Intern is er geen scheiding. Er is één geheel van het zijn, van het leven. Wanneer je eerst een concept van God en dan een concept van de mens gaat maken, ontstaan er allerlei theologische problemen waar mensen al millennia mee bezig zijn. Want hoe zit het dan met de ‘Goddelijke mens’, zo iemand als Jezus? De islam is dan consequent. Daarin wordt gezegd: ‘Er is een absolute scheiding tussen mens en God. Jezus was gewoon een profeet.’ Wanneer je die hele conceptualisering nu eens laat rusten en zelf gaat ervaren, dan moet je vaststellen dat er helemaal geen grenzen zijn tussen wat eerst zo gescheiden werd. Je kunt zien dat er in de grote religies ook altijd een bepaald besef is van dat oorspronkelijke. Maar al die verschillende vormen van conceptualisering en de verabsolutering daarvan, geven steeds weer problemen. Dualiteit is onzin, omdat er nu eenmaal relaties en verwevenheid zijn; die zijn vanuit non-dualiteit vanzelfsprekend.
 
Wanneer een persoon zich inbeeldt dat hij God is, wordt dat in het christendom als een grote zonde betiteld. Natuurlijk is dat terecht omdat in de dualiteit niveaus door elkaar worden gehaald. Wees eerlijk. Pas wanneer je ziet dat er werkelijk geen scheidingen zijn, is er de volledige liefde die mystieke eenheid betekent.
 
Blijf helder bewust, dat is het enige wat je kunt doen. Zodra de dufheid toeslaat, pik je zo weer oude patronen op. Wanneer je helder blijft, manifesteert de oorspronkelijke non-dualiteit zich vanzelf.
 
 

Mededelingen

Er is in dit seizoen nog één satsang in Gouda op 20 juni, 20.00 uur.
In de zomer zijn er de twee weken op Schiermonnikoog.
 
Iets nieuws is de start van een “Advaita Yogaleraren Opleiding” (AYO) per september a.s. De tijd bleek er rijp voor te zijn. Marjo en Willie, die al lange tijd les gaven op yogalerarenopleidingen, doen de organisatie. Ik ben erbij betrokken voor het beleid. Luther zei al: “Als ik wist dat ik morgen zou sterven, zou ik vandaag nog een boompje planten.”
De opleiding onderscheidt zich van andere opleidingen door het centraal stellen van yoga als een middel dat een zeker nut kan hebben op het pad van de advaita-benadering. In elke les wordt duidelijk gemaakt wat de lesinhoud op dit punt kan bijdragen. Steeds is dit het vergroten van het inzicht in de eigen situatie: in het fysieke en energetische lichaam, in jezelf en in de relatie ertussen, in de universele en oorspronkelijke non-dualiteit. Daarbij hoort het loslaten van energetische blokkades en andere spanningen, de ontplooiing en loslaten van de energieën waarin jezelf zit. Zie verder onderstaande tekst en de website www.advaitayogalerarenopleiding.nl
 

 
 
In het kader van het project Jongeren verscheen op YouTube:
Advaita Fairy Tale: The very first and the very last fairy tale -http://www.youtube.com/watch?v=kMj8mGJsLvI&;list=UUTMRC7Z8W9qA_qb0IdceFbQ&index=1&feature=plcp
 

Nieuw op de website

Downloads
- Satsang 2012-04-27 Gaan naar de essentie
- Satsang 2012-05-09 Pad van bewustzijn

Kalender

Tenzij anders aangegeven vinden bovenstaande bijeenkomsten plaats in het Advaitacentrum, Fluwelensingel 53, 2806 CC in Gouda.

Bijeenkomst advaitagroepen