2012/11 Met de verlichting wordt de hele wereld verlicht

Jaargang 13 nr. 20 (27 november 2012)
 

Ken je die ‘groundless opennes’ als jezelf?

 
 
 
In de uiterste gebieden van het zijn,
als alle woorden weggevallen zijn:
ken die leegte als je zelfzijn.
 
Zonder centrum heb je je centrum in alles en iedereen:
een oceaan van liefde.
Ik houd zo van jullie.
 
Dat blijft, ook al is er het weten van vergankelijkheid
en van opgenomen zijn in Dat, de bron van het zijn.
in haar absoluutheid en onvergankelijkheid.
 
 

 

Positieve geluiden

“Het fundamentele in mezelf is zo overweldigend aanwezig, er is geen twijfel mogelijk meer.
Ik kan er niet meer omheen en alles verdwijnt daarin; het is stil, rustig en kalm.
Mijn vertrouwen dat het proces vanzelf verder doorgaat is groot!”
 
“Opengebroken is het lichaam, evenals de geest.
Dan stroomt, loopt
vrijheid die achter mij is
door mij heen naar voren
en breidt zich uit de ruimte in.
Verrassend. Het komt niet van boven.
Van boven komt "weten", directe kennis.
Van achter komt vrijheid
door mijn innerlijk heen
Naar voren zit vrede die alles heeft opengebroken.
Het rollenspel komt ten einde.
De aller-meestbijzondere rol
komt naar boven,
naamloos.
Die ga ik in.”
 
“Er is er alleen nog maar openheid en oneindige, oneindige , oneindige dankbaarheid, en even oneindige, oneindige liefde ,voor jou, door jou, via jou, voor alles en iedereen, die het onpersoonlijke leven heeft kunnen en mogen openbaren in dit zelfzijn.
Er was voor mij geen godsdienstige achtergrond, maar toch was het een heilig proces.”
 
 

Tekst Satsang

Loslaten
 
Uit een Advaita gesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, 12 maart 2003
 
Het is goed vanavond nog eens te kijken naar het loslaten. Het lijkt eenvoudig en duidelijk: je hebt iets, je laat het los en dan is het weg. Waarom is het vaak veel moeilijker dan dit? Probeer het heel duidelijk te zien, zodat je het mechanisme met zijn krachten kent. Er is een situatie waarin je iets wat van jou is wilt vasthouden. Het is duidelijk dat er dan een afgescheiden persoon is die met zijn eigen bezittingen een eilandje heeft gemaakt met een duidelijke grens. Aan de andere kant van die grens heb je het niet-eigene, het andere. Dan is er de notie: wanneer ik iets loslaat verdwijnt het uit mijn rijkje, uit de sfeer van mezelf. Dat wil ik niet, dus ik houd het vast. Merk op hoe diep dat gevoelsmatig zit. Wat je moet loslaten hoort bij je eigen zijnssfeer. Wanneer daar iets uit wordt weggehaald, voel je het in je hart, want je hebt je hart ermee verbonden, je hebt je ermee geïdentificeerd. Alles wat deel uitmaakt van je eigen identiteit verdedig je. Natuurlijk laat je wel eens iets los, bijvoorbeeld bij een verhuizing of wanneer je volwassen wordt. Iets in je identiteit is verschoven en een heleboel zaken die je eerst belangrijk vond laat je los. Je identiteit ermee is verdwenen, je eigen zelfzijn is eruit gegaan en dan mag het wel weg. Dit is een loslaten op een beperkte schaal, maar het is wel goed om te zien dat het hier ook gaat om een verschuiving van je identiteit waardoor bepaalde delen er niet meer bij horen en weg mogen vallen. Maar de basisproblematiek blijft hetzelfde zolang er nog een persoon is met grenzen. Want dan zijn er steeds weer dingen die je belangrijk vindt, die je wilt vasthouden omdat je je ermee verbindt.
 
Er zijn twee bewegingen waardoor de zaak fundamenteel opgelost kan worden. De ene is: langzamerhand verliezen alle dingen die bij je persoonlijke sfeer hoorden hun belang. Hoe kan dat? Als je afstand neemt zie je de betrekkelijkheid van al die dingen die je eerst zo belangrijk vond. Juist door de afstand blijft er steeds minder zelfenergie in de dingen, want je hebt je eruit teruggetrokken. De dingen komen vrij, ze worden niet meer vastgehouden, je bent er niet meer aan gebonden. Ook andere mensen komen vrij, zij worden niet meer door jou vastgehouden. Als het proces doorgaat, waar ben je dan nog aan gebonden? Je hebt nu een nieuwe identiteit die niet gebonden is aan al die verschillende vormen van bezit. Vanuit die ruime identiteit is het mogelijk om al dat oude los te laten. Dat kan dus heel radicaal worden: alles komt vrij. Je identiteit is verschoven naar iets dat niets meer met vormen te maken heeft. Het is de ruimte waarin vormen opkomen en verdwijnen. Als je eigen standpuntje steeds verder verschuift naar achteren, lost het op een gegeven ogenblik op: er is alleen maar openheid, er is niets meer om vast te houden. Er is geen hechting meer met iets specifieks, er worden geen grenzen meer getrokken zodat er geen verschil meer is tussen het eigene en het vreemde. Er komt een heel ruime sfeer die ook het karakter heeft van ananda, gelukzaligheid. Het zelfzijn is oneindig ruim geworden.
 
Een tweede beweging is een overeenkomstig proces waarin het weggeven een plaats heeft. Niet voor niets wordt binnen veel spirituele tradities de vrijgevigheid gecultiveerd. Het wordt als positief gezien wanneer je dingen weggeeft. Je moet daar natuurlijk mee oppassen, want maar al te gauw denk je vanuit je eigen eilandje: nu ga ik goed doen, ik geef iets weg en dat is positief voor mij. Zelfs kan er het gevoel zijn machtiger te worden, als het weggegevene toch nog wordt vastgehouden. Er kan pas werkelijk iets veranderen, als je dingen van jezelf echt weggeeft en zo de grens van het ik langzamerhand steeds verder opschuift en laat verdwijnen. Ik heb vaker gezegd dat het verlangen van mensen datzelfde effect heeft: het verlangen is eigenlijk oneindig. Wanneer het werkelijk oneindig wordt lost alles op. Dan is er ook niets anders meer, dan verliest het elk centrum, elke egocentriciteit. Dat laten verdwijnen van die grenzen is ook liefde, ook al is dat in eerste instantie nog egoïstisch of egocentrisch gekleurd. Wanneer het proces doorgaat, valt er niets meer te verlangen want in alles is voorzien. Er is alleen maar een heel ijle sfeer van zelf-zijn. Dus merk op hoe dat loslaten hier dan plaatsvindt. Het is het loslaten van de oude grenzen, van het gebiedje dat je verdedigde, zodat die grenzen op kunnen gaan schuiven en er een ruimer zelf-zijn ontstaat. Maar ook is er het loslaten van de egocentriciteit, waarbij het vreemde wordt toegelaten en steeds meer als zelfzijn wordt geaccepteerd. Het zelf-zijn krijgt een steeds minder duidelijke identiteit, juist omdat het ruimer wordt en minder vast zit aan specifieke vormen. Er ontstaat een steeds duidelijker non-dualiteit.
 
Steeds heb je dus met je zijnssfeer te maken, met je specifieke identiteit, een specifiek centrum waarin de radicale verandering kan optreden waarbij de grenzen en alle vormen gaan verdwijnen. Dat is ook te bekijken op het punt van het kennen. Als je ergens aan gehecht bent dan is dat heel vaak in het centrum van het bewustzijn. Wanneer het aangevallen wordt, wanneer iemand anders het wil hebben, zie je hoe sterk je daar steeds je aandacht weer op richt. Steeds weer wanneer je ergens aandacht aan geeft dan ga je daarin investeren met je eigen energie. De identiteit wordt daardoor verstevigd, de band wordt daardoor hechter. En dan, wanneer de aandacht open komt: er gaat steeds minder aandacht naar die specifieke vormen. Je slaat je ogen op en er is eigenlijk helemaal geen aandacht meer voor die specifieke vormen. Op deze manier valt fundamenteel iets weg, vallen langzamerhand alle vormen weg, word je bewust van de identiteit van jezelf als universeel bewustzijn. Alle vormen zijn verdwenen. Wanneer ze opkomen, zijn ze doorzichtig. De structuur van de persoon die ergens greep op wil blijven houden is er niet meer.
 
Word dus gevoeliger voor die sfeer waarin de grenzen en vormen niet meer aanwezig zijn. Word je dus bewust van die lege sfeer als je eigen sfeer. Zo geldt het uiteindelijk voor je hele leventje: je kijkt er nog eens naar en je ziet het allemaal, het is doorzichtig, het is leeg, het is goed. Waar is de bezitter? Geen idee. Dat is de notie van maya. Tot op zekere hoogte zijn die vormen er wel, maar wanneer je even beter kijkt zeg je: ja, het is doorzichtig. Wat voor werkelijkheid het heeft, ik weet het niet. Het is ook zo weer verdwenen. Een schimmenspel, een fata morgana. Het mag er allemaal best zijn, dat hele spel, maar het is losgelaten en daarom komt alles vrij. De hele wereld komt zo vrij. Met de verlichting wordt de hele wereld verlicht. En aan de andere kant: wat blijft er over? Het geheim is onuitsprekelijk. Maar je stelt het heel simpel vast: zo zit het. Het is onuitsprekelijk eenvoudig.
 
 

Mededelingen

De gezondheidstoestand van Douwe blijft langzaam achteruit gaan. Hoewel nog allerlei kleine karweitjes mogelijk zijn, is er snel vermoeidheid. Individuele gesprekken, waar sommigen naar vragen, zijn daarom niet mogelijk. Vragen kunnen gesteld worden op de satsangavonden die er nog zijn. De satsang van 28 november gaat door.
Bij verschillende groepen kon ik de laatste tijd aanwezig zijn en de belangrijkste dingen naar voren brengen. Doordat deze afronding mogelijk is, ben ik erg blij.
Verder zijn al de blijken van liefde en dankbaarheid overweldigend. Woorden vallen in het gebied van de laatste dingen weg. Een zee van liefde blijft over. Fijn dat zovelen dat herkennen.
Naast de verzelfstandigde Advaita Yogalerarenopleiding, Jongeren: ontspanning en inzicht, en de plaatselijk advaitagroepen zal het Advaita Centrum voorlopig blijven functioneren. Wat blijft is de verzorging van  de Advaita Post, de website en de uitgeverij en ook is nog de werkgroep/intervisiegroep Yoga en non-dualiteit actief. Verder gaat waarschijnlijk Advaita Studie – Kennis van non-dualiteit door met het organiseren van cursussen.
 

 
Non-duality – the groundless opennes,
de Engelse vertaling van Non-dualiteit – de grondeloze openheid is uit!
 
Het boek is verschenen bij Mantra Books van John Hunt Publishing,
http://www.mantra-books.net/books/non-duality
Informatie ook op: http://thegroundlessopenness.wordpress.com/about/
Ellen en John Trezevant hebben de uitstekende vertaling verzorgd.

 
Recognize the essential, non-dual nature of your own experience.
Written by Douwe Tiemersma, student of Nisargadatta Maharaj and teacher of Advaita Vedanta in the Netherlands for 30 years,  Non-Duality, the groundless openness, is a comprehensive sourcebook, pointing in an incisive and precise way to the eternal truth that is always, already present within the experienced reality of the reader. Douwe’s knowledge of the traditional texts of Vedanta is introduced as necessary, while his full versed and integrative knowledge of the Western arts and sciences provides yet another bridge for the contemporary seeker after truth. This book is well suited to anyone who has been pursuing any form of spirituality for a long period of time, one who is ready to grasp the purest essence of their own longing without any sacrifice of rational intelligence.
 
“Read this book, see who you really are, and discover you are part of a world-wide ‘satsang’ – a growing circle of friends who are enjoying the truth that sets us free.”
- Richard Lang, Author, The Headless Way
 
“This is an excursion through the world of nonduality. Douwe Tiemersma steers you through alleys of advaita, into Nisargadatta’s room, from question mark to question mark, to the corners and turns of his spiritual biography, and into the experiences of witness-being and self-being.”
- Jerry Katz, Nonduality.com
 

 
Het is eindelijk gelukt: er staan een tiental filmpjes op YouTube die samen een hele satsang beslaan. Zie http://www.youtube.com/user/advaitacentrum
Ze zijn ook te vinden op onze website:
http://www.advaitacentrum.nl/nl/satsangs-op-youtube
 

Nieuw op de website

Linker menu
http://www.advaitacentrum.nl/nl/satsangs-op-youtube
 
Achtergrond – Douwe Tiemersma
- brief uit 1981 over Nisargadatta-Douwe
 
Klassieke Teksten
- Dasbodh
 
Downloads
2012-11-14 Kern van onderricht
 
Op de AYO-website een toespraak/satsang over jnanayoga en hathayoga:
2012-11-10 AYO Hoorneboeg 2
2012-11-10 AYO Hoorneboeg 1
 

Kalender

Satsangs onder voorbehoud – zie front page voor actuele mededelingen

Tenzij anders aangegeven vinden bovenstaande bijeenkomsten plaats in het Advaitacentrum, Fluwelensingel 53, 2806 CC in Gouda.

Bijeenkomst advaitagroepen