2013/08 Het leven leeft zichzelf

 Jaargang 14 nr. 14 (14 augustus 2013)

Tekst satsang

Uit een Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, Gouda, 27 april 2005

Het leven leeft zichzelf
 
Is er leven mogelijk zonder verlangen?
 
Ja.
 
Als ik morgen te horen krijg dat ik slokdarmkanker heb, dan heb ik toch een probleem?
 
Ja, dat is duidelijk. Maar je vraag is of er leven is zonder verlangen.
 
Mijn verlangen is dat ik weer gezond word.
 
Is er léven zonder verlangen?
 
Ja
 
Hoe?
 
Het leven is er gewoon.
 
Natuurlijk. Als je even buiten de mensenwereld kijkt dan zie je dat in het voorjaar de hele natuur opbloeit. Zit daar verlangen in? Nee, het is gewoon een leven van het leven. Kijk eens naar jezelf: is er bij het kloppen van je hart een verlangen naar de volgende klop?
 
Het leven leeft zichzelf.
 
Prachtig. Het mensenleven dus ook. En dan komt er opeens iets van ‘ik’, en ’ik’ wil blijven leven en je hebt die structuur van het ik met een beperkte identiteit, een ik dat zich afzondert en zegt: ik wil in de tijd blijven leven.
 
Dat is toch logisch?
 
Als je zegt: ‘het komt veel voor’, ja dan is het logisch .
 
Maar ik neem aan dat als je morgen naar de dokter gaat die je vertelt dat je  in een ver gevorderd stadium bent van slokdarmkanker, dat je dan toch een probleem hebt.
 
Mij is de dood ook al aangezegd. Het begint al bij de geboorte.
 
Ja, zo kan ik het ook.
 
Nee, zonder gekheid. Natuurlijk, organismen zijn sterfelijk. Er is een begin, bloei, aftakeling en sterven. Een plant heeft geen wens om te blijven leven en bij een mens krijg je dat ineens wel. Hoe zit dat? Wat is nu het belangrijkste van de mens? Dat is toch zijn bewustzijn?  Maar moet je eens kijken hoe dat bewustzijn dan een plaats krijgt, namelijk als een heel beperkt ik-bewustzijn, een ik-denk,  en dan ontstaan dit soort dingen. Wanneer dat bewustzijn vrij komt dan is het weer compleet en oneindig. Wanneer dat bewuste zijn - dat niks met geboorte en dood te maken heeft - zich met dat lichaam gaat identificeren, dan zegt het: ik zit nu in dat lichaam dus deze oneindigheid wil ik lichamelijk vasthouden.
 
Voorlopig wel, ja.
 
Ja, maar je ziet de absurditeit. Wanneer je je met iets identificeert, bijvoorbeeld met zo’n kaars en je zegt: ‘ik heb wel een notie van mijn zelf-zijn  als onbeperkt-zijn, als heel-zijn, maar verdorie, als kaarsje word ik steeds kleiner en ik wil niet opraken.’ Dat is dan toch een door elkaar halen van verschillende zaken? Dat een kaarsje brandt en opraakt is heel vanzelfsprekend. Wanneer een organisme leeft, dan is er ook een einde van het organisme. Niet van het leven maar van het organisme. Die notie van oneindigheid en die notie van dat organisme moet je niet door elkaar halen. Dat is absurd. 
 
Maar verlangen is toch ook iets van het leven?
 
Nee, we hebben net gezegd: het leven leeft zichzelf.
 
Het is toch niet vreemd wat ik zeg?
 
Nee, het komt veel voor, jammer genoeg. Maar moet je eens zien wat voor lijden dat geeft. Sommigen raken ervan in paniek. Maar je ziet nu wat daar de oorzaak van is. Dat is het koppelen van zaken die niet gekoppeld kunnen worden. Dat is de absurditeit. Op allerlei manieren zie je dat, niet alleen bij de problematiek van het sterven. Bijvoorbeeld wanneer een lichamelijk mens ineens zegt: ‘ik ben onsterfelijk en ik kan alles’.  Dat is levensgevaarlijk, dat hebben alle grote dictators gezegd. Je ziet de absurditeit. Want een lichamelijk ik-persoon is niet eeuwig en die kan niet alles. Waarom niet? Omdat hij fundamenteel beperkt is. Het punt is: wanneer je terugkeert naar die bron van zelf-zijn, zelf-bewustzijn, dan merk je dat daar helemaal geen grenzen te vinden zijn en dan zeg je: dat mensen een besef hebben van oneindigheid, van onsterfelijkheid, dat is helemaal niet zo gek, dus dat hoeft niet weg. Maar je moet het wel goed toepassen, en niet toepassen op iets wat inherent vergankelijk is. Die vergankelijkheid zul je moeten accepteren. Het probleem komt dus wanneer je die twee gaat koppelen. Natuurlijk is er dan een stuk lijden en vechten tegen de bierkaai met steeds hogere kosten voor een maandje levensverlenging. Maar het lost fundamenteel niks op.
 
 

Mededelingen

Er is een nieuw Engelstalig filmpje met een interview van Douwe welke op Youtube staat:

"Selections of an interview done by Maurizio and Zaya Benazzo with Douwe Tiemersma at the 2012 European SAND conference in Doorn, the Netherlands.":
http://www.youtube.com/watch?v=7-RK8F7AhdM
Hieronder de link naar dit en andere filmpjes op de website:
http://www.advaitacentrum.nl/nl/satsangs-op-youtube
 
De werkgroep "yoga & non-dualiteit" heeft 29 September en 24 November bijeenkomsten gepland van 10.30 uur tot 13.00 uur in het Advaitacentrum.
Meer informatie is te vinden op de website Yoga-werkgroep
 
Hierbij een vriendelijk verzoek aan iedereen die nog boeken uit de bibliotheek heeft deze terug te brengen of op te sturen naar het Advaita Centrum, Fluwelensingel 53, 2806 CC GOUDA.
 
Laatst uitgegeven boek: 'Stiltewandelingen naar eenheid'
 
"Als er maar één oefening is die aanslaat en die in haar effect volledig duidelijk wordt, is dat voldoende. Dan is ook de opzet van dit boek geslaagd”, Douwe Tiemersma.
 
Wandelen in stilte is terugkeren tot de rust die in de drukte van het leven vaak wordt gemist. ?Veel mensen zoeken die rust en vinden die in de natuur. ?Vooral de ervaring van de open ruimte en de eenvoud van planten en dieren werkt terug op degene die daarvoor open staat.?Dit boek geeft 40 korte oefeningetjes voor ontspanning, stilte en openkomen, maar vooral voor de zijnservaring van eenheid. lees meer

Open Dag AYO op 31 aug 2013

 Kalender

Alle bijeenkomsten in het Centrum te Gouda, tenzij anders vermeld

Bijeenkomsten advaitagroepen