3-8 Laat je niet afleiden. Laat je niet in de maling nemen.

jaargang 3 nr. 8 (13 maart 2002)

Dit nummer

De tekst hieronder van Schiermonnikoog 2000 is het vervolg van de tekst die in Advaita Post 2 nr. 6 (2001 week 7) verscheen. Het Grafschrift van Constantijn Huijgens sluit hierbij goed aan. De twee tekstjes uit eigen kring laten zien dat Patricia nog een tijdje door kan gaan met haar interviews.

Zoals de vorige keer is gemeld, doet Pia nu de opmaak, verzending en adressenadministratie (advaitapost@planet.nl).

Tekst

Uit een gesprek met Douwe Tiemersma
Schiermonnikoog 2000 nr.6 deel 2
Twijfels komen alleen bij een ego op.

Je ziet vanuit die vrijheid, die je je zozeer realiseert, dat er toch weer een bepaald mechanisme werkzaam is om er onderuit te komen. Je hoogste wens is vrij te zijn en je ziet dat er een bepaalde tendens is die er tegen in zit te werken. Zie hoe alles werkt. Er is vrijheid en meteen is er weer een mechanisme werkzaam om dat zo’n vorm te geven dat je al het oude kunt bewaren. Dat is heel gek, onbegrijpelijk. Er is iemand ontslagen uit de gevangenis, voor wie het de grootste wens was vrij te zijn. En dan probeert dat ik-je toch weer terug te gaan.

Wat zeg je?
Vrijheid was en is zijn grootste wens. De poort staat open en welke kant gaat hij uit?

De goede kant.
Nu, dan laat hij het ego’tje en die hele zooi daarbij achter. Maar, gebeurt dat ook? Nee. Waarom het wil blijven zitten is met een beetje psychologisch inzicht wel duidelijk. Wanneer iemand levenslang heeft en zijn leven lang daar heeft gezeten, knippert hij met zijn ogen in het daglicht en is een beetje onwennig. Daar wist hij wat hij had. Vroeger in ons stadje had je een zwerver die een raam van het politiebureau ingooide wanneer het koud werd. Maar, in het voorjaar wilde hij er wel weer uit.

Het is niet zo zeer dat ik een vraag heb, maar ik voel me heel erg vragend. Juist dat vragend voelen is het enige wat de boel terug duwt. Het is een hunkering.
Als de Openheid begint open te komen is er een duidelijk een vragen, een hunkering. Ik heb zonet al gezegd: ga terug naar de bron van het verlangen, dat is openheid.

Ja, dat is zo; dat is een weten.
Ga daar naar terug.
Verlangen heeft altijd een scheiding in zich tussen de oorsprong van het verlangen en het doel dat je verlangt. De Openheid kent geen scheiding. Dus als je een structuur tegenkomt waarin een scheiding wordt aangebracht, weet je dat je verkeerd zit. Het is een teruggaan naar de bron van het verlangen. Wanneer je zo werkelijk terugkeert, blijkt het verlangen zich op te lossen. Maar, in de structuur van het verlangen is er altijd al het weten van een doel. Wanneer het gaat om het weten, dan is het al in het begin aanwezig. Alleen moet je niet de verkeerde kant opkijken. Je hoeft helemaal geen kant uit te kijken. Nee, ga terug naar de bron. Want daar was het weten al, daar was het weten al.

Zo als jij het zegt, zo voel ik het helemaal. Heel duidelijk. Maar, zodra dan woorden blijven komen, schiet ik er weer uit.
Ja, je ziet dat. Dan is er steeds weer opnieuw een terugkeer naar de bron van het weten. Laat je er niet meer uithalen, door welke woorden dan ook. De woorden gaan misschien nog een tijdje door, maar klamp je er niet aan vast. Je weet: voor zover je dat doet, is er weer een beperkte toestand. Laat, voor zover er nog woorden worden gesproken, hen gewoon gaan. De woorden hebben een verwijzing naar hun bron in zich. Ga daarnaar terug. Je komt dan bij het ravijn. Spring daar terug in je zelf, in je eigen bron. Wat is dat springen dan nog? Het is je laten ontspannen. Verlangen is altijd een inspanning. Er is dan een spanningsboog naar iets anders dat je verlangt. Laat alles ontspannen en alles komt terug in de bron. Het is een weten van die bron, want anders is er geen notie dat je naar buiten gaat kijken. Dus je weet van het binnen, je bron, in de ontspanning. Ineens is het weten geweldig duidelijk, klaar, helder.
Je weet het. Wat moet er dan nog uitgesproken worden? Laat je niet meer afleiden door wat dan ook. Alles kan vanzelf doorgaan, maar laat je niet meer afleiden door wat er doorgaat.
Daarom is het voor de meeste mensen goed zich te oefenen in het afstand-nemen. Omdat de verwarring zo groot is. Bij velen is er een weten, maar toch ook verwarring wanneer alles doorgaat, wanneer het denken doorgaat. Daarom is het goed om ook in zuivere vorm kennis te hebben van de Openheid. Dan wordt in ieder geval de verwarring opgegeven. Natuurlijk, de Openheid is overal, hier en nu, heel simpel, de kaars, het gebouw, Schiermonnikoog, jezelf, de ander. Toch is het goed om een keer te kijken naar de openheid in zuivere vorm, in de basis van het zelf-zijn, omdat er zo snel verwarring is. Als je even terugkeert naar jeZelf, zie je dat het absolute geloof in de werkelijkheid een illusie is. Het andere mag er zijn, alles, alleen niets kan de absolute werkelijkheid opeisen. Dat wordt wel gedaan en wanneer je niet oppast ga je daarin mee. Laat je niet afleiden. Laat je niet in de maling nemen.

Grafschrift

Hier ligt een man in d’ as,
Zo gierig al zijn leven,
Hij wou de geest nauw geven,
omdat het geven was.

Constantijn Huijgens, Puntdichten

Het is me nu absoluut duidelijk! Het enige wat ik hoefde te doen is
heel goed luisteren naar de oertrilling, zo goed dat ik ermee
samenviel, samenval en verder niets.
Alles regelt zich dan vanzelf. Ik ben nu vrij.

Met hartelijke groet,
Odile

Samenvatting

O.E.R.
Openheid. Eerlijkheid. Respect.
Universele Liefde.
Er is geen pad.
Eenmaal herkend gaat het razend snel ( Hart ).
Kracht. Gelukzaligheid. Goedheid.
Oog ziet vanuit het hart.
Het laten voor wat het is.
De sprong in het Niets ( geen angst meer ).
Eigen opening draait naar het hart.
Het Toepasbare Hart.
Beelden houden niet meer gevangen.
Niets willen; plots wel willen.
Laatste restjes doen er niets meer toe.
Ongewijzigd Godsgeschenk. Blessing.
Soms ademloos.
Je Bent Geluk.
Nu = Geweest – PuurZijn – Worden.
Het Zijn is Nu geworden; Leeg, Onveranderlijk.
Tijd is weggeschopt.
Ruimte, Grenzeloos, is weg.
Alles overlapt, wordt EEN.
Daar is ook geen Getuige meer.
Het woord, laatste uiting van Onvergankelijke is verstild.
De laatste proef doorstaan.
Ik Ben moed. Ik Ben vrij.
In alle Helderheid komt alles vanzelf op gang.

Pia

en Dat is het dan