35 - Zwanenzang

Het zwarte water
waarin ik verdronk,
het waaien door de kieren
in ijzige kou,
het afbrokkelen van het domein
deden mij verhuizen
naar het lege eiland.

Een klein beschut kamertje
met kasten en een kaars,
vuurtorenlicht en
bewegende bomen –
De lamp Gods is
lang niet gedoofd
door de mengeling
van rondedans en rust.

Dan ...
rol ik me in de donsdeken,
glijd mee door de lucht
neem met vleugels eigen deel
aan de wegvliedende duisternis.
Oeroude dromen - en
land ik bij de adelaar
op zijn nest
waar de nacht onnodig is geworden.



Juliane, Schier feb.2008