Tony Parsons, Niemand hier... Dialogen

Samsara, Amsterdam 2003


Dit boek bevat een aantal gesprekken met Tony Parsons doorgegaan in verschillende steden (oa Amsterdam) in de loop van 2002.

Tony Parsons lezen is confronterend geweest. Neem nu volgende uitspraak: 'Wat het weten-wie-je-bent in de weg staat, is het denken, de 'ik'-gedachte, degene die de verlichte toestand wil. En hoeveel meditaties je ook beoefent, hoeveel opofferingen of offers je ook denkt te moeten volbrengen, door zulke dingen zal het nooit gebeuren, want het hoeft niet te gebeuren. Al die meditaties, al die inspanningen, al die louteringen zullen nooit de illusie van een 'ik' vernietigen, omdat elke poging in die richting door een 'ik' gedaan wordt'. (p. 75) Of deze : 'Het ego is het absolute, aan het 'ego-en'. (p. 117) En deze: 'Precies zoals je bent is de goddelijke uitdrukking. Het hoeft dus niet te veranderen. Er hoeft niets te veranderen. Het enige wat er bij ontwaken gebeurt is een totaal andere waarneming'. (p. 29)

Ik twijfel er geen moment aan dat hij gelijk heeft. En toch wringt er iets. Het heeft wellicht te maken met wat soms de 'val van advaita' wordt genoemd, het 'vermengen van de niveaus'. Wat Tony Parsons zegt heeft de verdienste dat hij alle illusies de pas afsnijdt, dat hij het enkel en alleen over verlichting heeft. Het nadeel is dat hij weinig houvast biedt aan de vele mensen die niet weten waarover hij het heeft. Wat hij zegt kan zelfs als alibi gebruikt worden om helemaal niet te veranderen, ook de waarneming niet.

Hij benadrukt wel het belang van de liefde. Een helder citaat hierover: 'Wat er door 'ontwaken' kan gebeuren, is dat mannen ergens in komen wat ik 'absoluut gewaarzijn' zou noemen. Het is niet echt wakker worden, maar je zou kunnen zeggen dat ontwaken zich aan het ontvouwen is; en daarin is er gewaarzijn van dingen die zich aandienen. Je zou kunnen zeggen dat er leven is in absoluut gewaarzijn; men is heel erg onthecht van alles; er is geen enkele identificatie. Maar op een subtiele manier is er nog wel steeds iemand dáár, die zich ervan bewust is dat er dingen opkomen. Op een subtiele manier is er dus een vorm van separatie. (...) En dan kan het zijn dat het leven langsfietst en de hele toren, of die glazen kooi zoals ik het ook wel eens noem, in elkaar zakt. De doos wordt door het leven met passie en vuur afgebroken. (...) 'Ontwaken' heeft niets te maken met niet-geïdentificeerd zijn, of onthechting - ontwaken is een liefdesrelatie. De ultieme liefdesrelatie. Het huwelijk tussen ijs en vuur. (p. 87-88)

[J.-P.V.]