10-14 Je zult zo diep in de stilte moeten vallen dat er geen krachten meer zijn voor het oude

Mededelingen

Het volgende Retraiteweekend komt al weer snel: 3-4 oktober. Het thema is “Realisatie: overgave in helderheid”.

De satsangs en cursussen zijn weer met veel licht begonnen.

De twee volgende cursussen beginnen iets later en daar zijn nog enkele plaatsen open:

* Non-dualiteit in de praktijk – zie Non-dualiteit in de praktijk 2009 – open voor alle geïnteresseerden

* Bijscholing/opleiding ‘Onbeperkt ontspannen’ van Pia: Aankondiging Bijscholing Onbeperkt Ontspannen Najaar 2009

De cursus ‘Non-dualiteit in de praktijk’ (zes vrijdagochtenden in de herfst) is opgezet, omdat veel mensen vertelden van de moeilijkheid om in het alledaagse leven het inzicht in de non-dualiteit te laten doorwerken. De vorm is die van een workshop, met veel oefeningen gericht op de ervaring van non-dualiteit in de relaties met andere mensen. Samen met de besprekingen geven ze inzicht in non-dualiteit op het terrein van het praktische leven en samenleven. Iedere geïnteresseerde kan meedoen.

De Stiltedagen gaan altijd door, ook al is Douwe er niet bij (wordt van tevoren aangekondigd). Vorige vrijdag was er weer een Stiltedag, dit keer zonder Douwe. In de ervaring van de aanwezigen was het een prachtige dag met een diepe stilte, helderheid en ontspanning. Blijkbaar kan de groep nu die dag ook zelf dragen, zonder helemaal afhankelijk te zijn van Douwe.

Voor degenen die contact hebben en hadden met Agnes: zij verhuist 29 september a.s. naar Ravensteinstraat 30, 1107 SR Amsterdam, tel. 020-6090282.

De nieuwe website

Gezien de reacties die we krijgen, wordt de vormgeving en het functioneren van de nieuwe website positief gewaardeerd. Opmerkingen en ideeën ontvangen we graag.

In de vorige AP stond de verwijzing naar de nuttige zoekfunctie. Nu volgt een beschrijving over de mogelijkheden van de agenda met aankondigingen van de bijeenkomsten, cursussen en retraites.

Deze kunt u openen door op ‘Agenda’ te klikken in de linker kolom. De agenda kan zich openen met een week-, maand- of doorlopende indeling. U kunt dit aanpassen door rechtsboven te klikken op respectievelijk ‘Week’, ‘Maand’ of ‘Agenda’. Waarschijnlijk is ook voor u ‘Agenda’ het gemakkelijkst, omdat daar alles volledig in een lijst wordt weergegeven. Bij de maandweergave moet u op de speciale aankondiging klikken om de volledige informatie te krijgen.

Welke week of maand u wilt zien, kunt u regelen links-boven.

Het afdrukken (icoontje boven) lukt vanuit dit venster alleen bij de week- en maandweergave. De ‘Agenda’-lijst kan wel gemarkeerd, gekopieerd en geplakt worden in bijv. Word, en dan geprint worden.

Er zijn geen directe links mogelijk naar de betreffende pagina’s op de website, maar daar komt u gemakkelijk via het keuzemenu (bovenaan) onder ‘Spirituele Weg>Bijeenkomsten en retraites.

Tekst

Inleiding en gesprek te Gouda op 28 mei 2008 (1): Het ego-mechanisme en de bevrijding

Als het loslaten en open komen niet vanzelf gaat, is het van groot belang om precies te zien wat voor processen zich in de sfeer van jezelf afspelen. Dat zien zal zich op subtielere niveaus moeten doorzetten, wil je het loslaten en open komen radicaal laten worden. Als je goed kijkt, zie je steeds weer hetzelfde: de neiging om dingen vast te houden en het loslaten. Dat vasthouden is een identificatieproces: je maakt een beeld, een zelfbeeld met allerlei elementen, en in dat beperkte beeld stort je jezelf. Je komt dan in een zelf-zijn dat beperkt is, op het standpunt dat we ik noemen: ‘ik ervaar dit, ik wil dat , ik wil dit niet, ...’ Er is een constructie van een speciaal ik en zijn speciale wereld.

Dit egomechanisme zien is een bewustwording. Dat mechanisme kun je op steeds subtielere niveaus onderkennen: steeds is er weer de terugkeer naar een ik-standpunt in een wereld die je min of meer vertrouwd is en die je wilt handhaven. Zo werkt het. In de stilte en ontspanning lost dit op.
Hoe zit het met jou?

Ik werd helemaal stil. Dat is heel duidelijk. Ja, maar dat is ook zo als ik van Schiermonnikoog terugkom in het dagelijks leven, en dan gaat het mis …

Let op je formulering, want daar zit nu juist de beperking waar we het net over hadden: “Ik kom terug van Schiermonnikoog”.

Het is in ieder geval ‘ik’ die die dingen ervaart.

Zie je hoe het egomechanisme werkt?
Ik zei al: zak door die ik-stilte heen.

(Er gaat een mobiel af)

Er zijn heel wat veranderingen die optreden, wanneer zo’n mobiel afgaat. Merk je het egomechanisme bij je op? De meesten verengden zich tot een ik-persoon die gericht was op het geluid en gingen oordelen!

Ja, maar ‘zak door de ik-stilte heen’; dat kun je eigenlijk niet willen, hè?

Nee, maar het zal wel moeten gebeuren. Waarom gebeurt het niet?

Ja, dat zijn de weerstanden die het verhinderen, zal ik maar zeggen.

Je zult dus op nog subtieler niveau moeten zien wat het mechanisme is om vast te houden. Alleen al die formulering. Waarom keer ‘je’ terug in je dagelijkse leven, wanneer je werkelijk in de echte stilte gezakt bent?

Dat vind ik nu juist het moeilijke in het dagelijkse leven. Als je in die stilte zakt, zit je in een onpersoonlijk gebied of zo.

Als het onpersoonlijk is, dan is het blijkbaar onpersoonlijk. Als je maar niet terugkeert tot de oude patronen.

Maar dat is toch niet iets waartoe je zelf beslist?

In de stilte kan er de helderheid zijn met een weten: dit is het. In deze stilte is geen ik-persoon. Dat is vast te stellen. Het ego-proces hoeft niet meer terug te keren. Je gaat na de week op de boot en je stapt in de trein ... op elk moment en bij elke stap kun je je realiseren: hoe zit het ook al weer? O ja: stilte. Als die helderheid blijft, ontstaat er geen energetische concentratie en identificatie, zodat er weer een krampachtig ik is.

Ja, maar dat gebeurt wel ...

Het enige dat helpt is: steeds weer terug keren tot de helderheid, totdat die stabiel blijft en er geen beperking meer plaats vindt.
Jij weet het: in die richting zal het verder moeten gaan. Maar moet je eens kijken: de meeste mensen zijn zo totaal onwetend. Dat is blijkbaar de normale, vanzelfsprekende toestand.

In die zin is er een gradatie van inzicht of zien ...

Als de onwetendheid niet werkelijk openbreekt, heb je niets aan die gradatie. Dan zeg je steeds weer: ik moet nodig nog eens naar een stiltedag.

Dat geeft niet ...

Dat hangt van je situatie af. Op een gegeven ogenblik kun je spuugzat zijn van die cirkels waarin je altijd maar in meedraait, van het idee dat je later nog moet zeggen: ‘Ik moet op mijn negentigste nodig weer naar een stilteweek’.

Maar als het niet doorbreekt, dan moet je wel.

Daar gaat nu juist om, om te onderzoeken wat de oorzaak daarvan is en wat de mogelijkheid geeft om de eindeloze cirkelgang te doorbreken.
In de helderheid kunnen best de neigingen optreden om tot de oude patronen terug te keren. Als je werkelijk helder bent in de ruime stilte zonder persoon, dan is dat de basis waarop die neigingen, die krachten die dan ergens nog een rol spelen, totaal oplossen. Dat gebeurt blijkbaar in de Stilteweek, want anders was je niet in die stilte gezakt. Je zult zo diep in de stilte moeten vallen dat er helemaal geen krachten meer zijn in de richting van het herstel van de oude toestand. Blijven in ‘het nu’ is niet voldoende. Je zult door het nu heen moeten zakken, zodat dat nu, met zijn verwijzing naar verleden en toekomst, weg is. Dat zelfbeeld van je, dat is een psychologische voorstelling van jezelf. Je vormt dat, en dat bepaalt dan ook je gedrag, je wijze van denken. Het is veel meer dan alleen maar een beeld. Je identificeert je er mee, je belichaamt dat beeld. En dan zeg je: ik ben dit, deze lichamelijke persoon. Daarmee vergeet je wat je werkelijk bent.

Wie kan je dat kwalijk nemen?

Ik neem niemand iets kwalijk. Natuurlijk niet. Het gaat erom dat dat patroon eens doorbroken wordt. Daar gaat het om. Dat kan dus alleen vanuit een ontzettend diepe voor-persoonlijke motivatie, zodat het eigenlijk vanzelf gaat. Het enige dat je kunt doen, is ernaar kijken, dat bewust worden. Ik verwijs alleen maar naar bepaalde dingen en zeg: “Ga kijken. Juist, daar, nog dieper, nog dieper. Zie je het diepe verlangen om niet vast te blijven zitten, een heel diep weten dat dat niet nodig is? Wat betekent het, wanneer je helemaal niets meer kan vasthouden?”

Eigenlijk is het nu ook al zo dat je niets kan vasthouden.

Precies. Wanneer je je dat heel duidelijk realiseert, dan is er ook geen vasthouden meer.

Ja, maar iedereen weet dat je niets kan vasthouden.

Dat is een valkuil. Hoe velen geloven dat en blijven zitten ja-knikken zonder dat er wat gebeurt?

De illusie heeft zoveel gezichten ...

Je zult dus zo scherp moeten zijn dat je elke illusie doorziet. Elk beeld is een virtueel beeld. Als het optreedt, dan geef jij het een werkelijkheidskarakter en krijgt het een weerstand. Alleen als je dat doorziet, zijn die beelden neutraal en vallen in hun werkzaamheid weg. Zie voor zover die beelden niet neutraal zijn. Je geeft ze je eigen levensenergie. Je offert je er zelf aan op. Je maakt van je zelfbeeld een afgod: Ik ben het centrum van het universum; Ik ben de belangrijkste; Ik denk alleen aan mezelf; Ik ben altijd bezig met zorgen voor mezelf en, nou ja, ook een beetje voor mensen die ik een beetje als mezelf zie.

Ja, dat is het egoïsme van het ik.

Dat is de structuur. Alleen door inzicht kun je die doorzien. Door inzicht en overgave valt die structuur weg en is er vrijheid.

Je kunt wel zeggen dat we het moeten loslaten, maar dat doet het ik niet.

Dat zakken door alles heen, dat is de overgave.

Een hartelijke groet,?
Douwe Tiemersma