2010/04 In je authentieke open-zijn ben je oneindig; dus dan laat je alles van anderen en van jezelf in het oneindige los

Jaargang 11 nr. 8 (27 april 2010)

Lente-ervaring (2)

Uit een gesprek op 17 maart 2010 te Gouda

[Jammer, dat het volledig openbloeien van de lente-ervaring (zie Advaita Post 11-7) zo vaak wordt tegengehouden.]

Je bent toch gebonden aan je genen?
Wat heb je aan die overtuiging? We blijven hier bij de authentieke ervaring. Heb je die?

Dat je het leven wil bestendigen, ook in anderen, en daarvoor onderzoek doet en kennis opdoet.
Kennis is prima, maar laat haar nooit het primaat krijgen. De belangrijkste context blijft de authentieke ervaring. Voor zover artsen alleen maar in het medische denkveld zitten, komen er problemen bij de toepassing ervan op mensen. Zie steeds bij jezelf hoe het zit met die authentieke ervaring. Als die er is, stel je vast dat die direct is, dat er geen afstand is tussen jezelf als waarnemer en het waargenomene. Er zit niets tussen. Daarom is het een zijnservaring. Als je meegaat met die zijnservaring, komt werkelijk alles open.
Die authentieke zijnservaring kan overal plaats vinden. We hadden het nu over de ontluikende natuur. Het begin is dus: geniet er maar van. Als je ergens van kan genieten, wat betekent dat genieten dan?  Als je meteen gaat denken vanuit al je biologische kennis, houdt het echte genieten op. Als je het alleen houdt op ‘ik vind het lekker en daarom belangrijk’, blijft het genieten betrekkelijk. Nee, alleen wanneer het genieten zich verder kan doorzetten, verdwijnt dat ‘ik’, ‘ik vind’. Nogmaals, als je een notie hebt van ik aan de ene kant en dat andere waarvan je geniet aan de andere kant, dan is het genieten er slechts korte tijd. Doordat het ik zich in de tijd ervaart, is het genieten ook in de tijd. Even later is het weg. Dan zijn de omstandigheden veranderd en heeft het ik weer andere dingen waar het zijn aandacht aan wil geven.  Nee, als het genieten zich mag ontplooien is het direct, is het honderd procent, is het zonder scheiding tussen jezelf en datgene wat je geniet, is het zonder tijd, vrij van omstandigheden. Er blijft alleen een genieten over als een oorspronkelijke zijnservaring zonder specifieke structuur.  Dat is universele vreugde.

Je zegt het op een manier van 'waarom zien jullie dat nou niet?’
Het is toch jammer dat je door je denken een schitterende mogelijkheid van verlichting afsluit?  Iedereen gaat naar buiten toe en vindt dat prachtig. Nu, zo simpel is het.  Fijn, dat je dat in principe ook vindt. Als je dan er iets van herkent als je naar buiten stapt, laat het dan maar gebeuren dat je verdwijnt in het kosmische genieten.
Zie die mogelijkheid en zie je wat de essentie daarvan is. Mag die essentie doorgaan?

Het probleem is dus de reflexieve staat van denken die je als volwassene hebt. Dat denken leidt je af. Vorige week had ik dat bijvoorbeeld. Alles was zo ongeveer een volmaakte dans, maar toen dacht ik ogenblikkelijk weer: ‘Dit is het en dit moet ik zo houden’.
Dat was de slang, de satan, die sprak. Dan rol je uit het paradijs.

Mijn jongste kind heeft precies die open ervaring. Alleen weet hij het niet en daardoor blijft hij er gemakkelijk in. Maar het probleem waar wij mee zitten is ons denken.
Het probleem zal dus alleen vanuit je bewuste situatie kunnen verdwijnen. Omdat je kennis hebt van die open zijnservaring en van de problemen wanneer het denken de kop op steekt, kun je je toch blijven richten op die authentieke ervaring. Dat is mogelijk vanuit je bewustzijn, omdat je weet hebt hoe het mechanisme werkt. Als je dan toch weer met allerlei oordelen en gedachten meegaat, dan herken je dat. Dan weet je wat er gebeurt en kun je je op een bewuste manier opnieuw op die open ervaringssfeer richten. Blijf daar gewoon bij. Dan zeurt dat andere misschien nog even op de achtergrond, maar dat gaat dan weer verdwijnen. Wat de doorslag geeft is dat je de goede oriëntatie houdt. De interne en externe krachten die daarop inwerken en je willen beperken in de vorm van begrippen en gedachten, kunnen zich dan niet doorzetten, omdat je daar niet induikt. Het vergt een grote helderheid, maar dat is de moeite waard.

Het vraagt ook een soort argeloosheid die je op de een of andere manier in stand moet zien te houden.
Ja, een argeloosheid die je blijkbaar - uitgaande van de moeilijke mentale toestand bij volwassenen - op een bewuste manier moet bevorderen. In het boek ‘Management en non-dualiteit’ heb ik het over ‘bewuste naïviteit’. De primaire naïviteit heb je bij kinderen die zich daarvan niet bewust zijn. Als volwassenen naïef lijken te zijn, zeggen mensen: ‘Doe niet zo naïef’.

Dat is tegen mij vaak gezegd.
Krijg door hoe waardevol het is om op een bewuste manier naïef te blijven. Je merkt wel dat je dan soms door anderen gepakt wordt, maar vooruit, dat is veel minder belangrijk dan in de open sfeer te blijven. Als dat het allerbelangrijkste is, blijf dan maar naïef, dat wil zeggen open egoloos op een bewuste manier. Voor de rest zoeken ze het maar uit.
Als je van je directe open ervaring bewust bent, zie je wel degelijk wat er gebeurt. Je gaat daar alleen niet meer op de oude manier op in. Je laat de impulsen en ideeën dat je wat tegen die krachten in moet zetten, assertief moet zijn, enzovoort, zitten. Dat hoeft helemaal niet meer. Nee, er is een omkering van de hele situatie, een totaal ander perspectief, als je zelf op bewuste wijze in die open sfeer van ervaring kunt blijven. Dan zie je in die grote helderheid dat juist de anderen onnodig moeilijk doen en jou erbij willen betrekken. Je ziet hoezeer zij gevangen zitten in beperkende concepten. Vanuit het beperkte denkbewustzijn zeggen de mensen afkeurend: die is een beetje naïef. Maar, als er eenmaal die omdraaiing van perspectief is, zie je hoe het werkelijk zit met beperktheid en onbeperktheid.
Ik hoorde het verhaal van een echtpaar waarvan de vrouw heel open was en de man de belangrijkste wilde zijn. Die vrouw zei: “Oké hoor, beslis jij maar.” Zo deed zij de dingen op haar plaats. Kijk naar die instelling: je kunt een botsing tussen ego's krijgen, maar als het bij de een heel open is gekomen, dan is er nauwelijks nog een eigenbelang. De een mag dan beslissen en naar de buitenwereld alles regelen en de mensen zeggen: “De ander laat zich gebruiken.” Nee, helemaal niet. Die vrouw had het door en zei: “Vooruit, omdat ik van je houd, laat maar”. Prachtig toch? Na haar dood, bleek uit haar dagboek, hoezeer zij in haar leven verlicht was.
Door de herkenning krijg je hoe langer hoe meer kennis van wat het betekent om steeds meer open te blijven en krijg je de bevestiging dat het kán. Heb er maar vertrouwen in, blijf maar bewust naïef. De meeste mensen zijn hiervoor bang: dan word ik beduveld waar ik bijsta. Het punt is dus dat je terugkeert naar je eigen zelf-zijn dat universeel blijkt te zijn. De stabiliteit van zelf-zijn blijkt een universele stabiliteit te zijn. Vergelijk die maar eens met de situatie waarin je je stevigheid in uiterlijkheden zoekt, in je gedrag, in je ferme optreden, in je uiterlijk. Zie hoe instabiel dat is. Macho's zijn de meest instabiele mensen. Ja toch?

Als ik me bewust ben van de openheid en de ander niet, is dat wel lastig.
Als je het lastig vindt, ben je blijkbaar niet helemaal open.

Ik zie bij die ander vaak dingen die ook dom zijn.
Dat is geen echt probleem. Gun die ander de domheid.
Dat authentieke open-zijn is toch oneindig? Dus dan laat je alles van anderen en van jezelf in het oneindige los. Als de een open is en de ander allerlei ik-spanningen heeft, is er voor degene die open is toch geen enkel probleem? Blijf gewoon in die openheid.


Een doorgaande lentegroet aan allen,
Douwe Tiemersma


*
 

Mededelingen

In mei lopen de meeste activiteiten af en begint het zomerseizoen. Altijd, maar vooral in deze periode, zal iedereen zelf zijn eigen leerschool moeten vervolgen.
Als er nog aanvullende bijeenkomsten worden ingelast, wordt dat tijdig bekendgemaakt.

Voor de herfst zijn nu de data voor de halfjaarlijkse satsangs ‘buiten’ ook vastgesteld. Leuven: donderdag 7 oktober; Brugge: zaterdag 30 oktober; Groningen 14 november.

Nieuwe cursussen in de herfst:

Non-dualiteit in de praktijk 2010, op vijf vrijdagochtenden: 5, 12,19 november, 3, 10 december 2010, van 10.00 – 12.30 uur.
Als Bijscholing Yoga komt er in het volgende cursusjaar één cursus: Pranayama, op zeven vrijdagen 24 september, 29 oktober, 26 november, 17 december, 28 januari, 18 februari, 25 maart.
Bijscholing Onbeperkt Ontspannen najaar 2010 (Pia).

*
 

Nieuw op de website

Bijeenkomsten
– Vlaanderen: Uitnodiging Advaitagroep Brugge 2 mei 2010

Kennis Non-dualiteit
Onderwijs Praktijk
- Aankondiging cursus Non-dualiteit in de praktijk 2010
Literatuur-Samenvattingen, én in Yoga en Meditatie-Teksten
- Stephen H. Phillips, ‘Het conflict tussen voluntarisme en dualisme in de Yoga Sutra’s van Patanjali’ (ofwel: Hoe ‘mukti’ te verkrijgen middels metafysica)

Publicaties - Downloads: diverse satsang-gesprekken
2010-04-21 Zelfmeditatie?
2010-04-14 Ik ben maya