07-09-2008 Brugge

Meditatie
Voorbereiding Jacques de Back

Ga met je aandacht naar de contactpunten van je lichaam met de vloer, met de stoel, met het kussen...
Laat de beelden die opkomen hun eigen leven leiden. Hecht je er niet aan. Ga alleen af op hetgeen het tastzintuig en het voelen je nu vertellen.
Zonder terug te vallen op je geheugen, kun je van de prikkels en gewaarwordingen een lichaam maken?

Stel vast dat jij de waarnemer bent van al deze verschijnselen.

Is alles wat in jouw aandacht nu opkomt niet betrekkelijk?

Wat is reëel?

Kan ik mij als waarnemer omschrijven?
Kan ik mij in de ruimte plaatsen? Hoe groot ben ik? Waar is mijn centrum?
Kan ik mij als waarnemer in de tijd plaatsen? Hoe oud ben ik?

Kan ik mijn diepste zelf kennen?

Lukt het mij. Of, weet ik het niet?

Is dit niet paradoxaal, dat ik MEZELF niet kan zien, niet kan voelen, niet kan ervaren…

Als ik eerlijk ben moet ik niet zeggen: “Ik weet het niet…” ?

Valt in de beleving “Ik weet het niet” niet alle streven en zoeken weg?
Is er dan geen overgave?

Is er in het “niet-weten” nog een centrum, een waarnemer, of is er niets, leegte, die de kwaliteit heeft van ruimte, openheid, stilte.

Hier is niemand, niemand die om het even wat er verschijnt kan vasthouden en bezitten.
Wie hoeft er nu los te laten?
In de leegte die je bent verschijnt “hier” alles, in ogenschijnlijke tijd en ruimte.
Er is alleen verwondering voor dit bestaan, dat verwijst naar zijn bron… de leegte.

Jij bent. Eén. Grenzeloos. Stilte.

Hoe voelt dit “niet-weten”?

Voelt deze oneindige leegte niet als liefde? Licht? Die alles doordrenkt. Waar alles naar verwijst.
Die je uitnodigt.

Welkom in je ware huis. Je ware natuur. Dit is je geboorterecht. Nooit heb je dit verlaten.

Dit ben je.

*

Als je hier rustig zit, één met de kennis “ik ben”, maak je je niet druk om de wereld of om wat zich daar allemaal afspeelt. Er is sprake van “gedrag in de wereld” wanneer het bewustzijn “actief” wordt, dat wil zeggen wanneer zich allerlei bewegingen in het bewustzijn voordoen. Wanneer ik mij niet bewust ben van het bestaan van het lichaam worden ervaringen niet geregistreerd.
Net als het bewustzijn de hele schepping in zich draagt, zo is het fysieke lichaam louter een verschijnsel in het bewustzijn, waargenomen en gekend door het bewustzijn. Hoezeer je je ook inspant, het valt niet te begrijpen. Alleen als dit op het diepste niveau in het bewustzijn intuïtief wordt gezien, wordt het spontaan ervaren. In die staat, waarin het bewustzijn aanwezig is, maar het bestaan van een lichaam niet geregistreerd wordt, zelfs in die staat is het lichaam voortdurend aan veranderingen onderhevig. Dat zijn allemaal verschijnselen in het bewustzijn; daarom moet het bewustzijn al die veranderingen lijdzaam ondergaan.
In die staat speelt zich van alles af. Wat er in werkelijkheid gebeurt, is een functioneren als geheel tegen de achtergrond van die leegte die in werkelijkheid bewustzijn is. Er is geen afgescheiden identiteit. Wat IS, is dit bewustzijn. Los daarvan kan niemand bestaan.
Wanneer je heel stil bent, ben je bij de basis van alles gekomen. Dat is de staat van het diepe donkerblauw met miljoenen sterren en planeten. In die staat ben je je niet gewaar van je bestaan.
(Shri Nisargadatta Maharaj – Bewustzijn en het absolute – 24 maart  1981)

*

Mensen, als golven in de zee, worden geboren, kennen hoogtepunten en dieptepunten, botsen met elkaar en sterven.
Wanneer ze tegen de kust slaan trekken de golven zich terug, uitgeput, op zoek naar rust en vrede. Precies zo zoeken mensen het Allerhoogste op velerlei manieren.
Golven worden geboren, leven en sterven in de zee. Precies zo is de verhouding van de mensen tot God.
Golven zijn niets dan water. De zee is niets anders dan water. Precies zo zijn de mens en God niets anders dan Sat, Chit en Ananda.
Wanneer de golven zich er rekenschap van geven dat de zee de gezamelijke grond is van hun bestaan, houdt alle strijd op.
Dit voert nog niet veel verder. Het laatste woord is hiermee nog niet gesproken. Er moet nog gewerkt worden om het gevoel van afgescheiden zijn kwijt te raken.
Wanneer men in beiden het water herkent, verdwijnen golf en zee. Wat twee scheen wordt nu gerealiseerd als één.
Water kan onmiddellijk gevonden worden van de golf uit door het volgen van het direkte pad. Wanneer de weg via de zee wordt genomen is veel meer tijd vereist.
(Atma Darshan – Sri Krishna Menon)

*

Onvoorwaardelijke liefde is er als er niemand is. Ze komt uit het niets. Zolang er nog iemand is, zijn er ideeën over hoe we moeten liefhebben; er zijn technieken om lief te hebben, te vergeven en te begrijpen. Het is de poging van het denken liefde te verkrijgen die voorbijgaat aan een idee of een techniek. Ontwaken is dus gewoon helder zien, ofwel zien wat is.
Het idee dat er iets gedaan kan worden om de ik-figuur los te laten valt weg en daarmee valt ook de 'ik' weg.
(Tony Parsons)

*

Enkele opmerkingen DT

Er blijft dus driemaal een meditatie.

Het materiaal voor de meditaties is wel erg uitgebreid en divers. Vaak werkt één zin of werken een paar zinnen beter. Misschien kun je hiernaar nog kijken.

Je zou ook wel wat gesprek willen hebben. Probeer het nog eens met het geven van een mogelijkheid iets te zeggen over de eigen ervaring na een meditatie, zonder dat er op gereageerd wordt door anderen. Dan krijg je namelijk gauw een heilloze discussie.

Bij het citaat van Nisargadatta Maharaj:
Er is dus het grote bewustzijn waarin alles als verschijnsel opkomt en weer verdwijnt. En er is de basis waarin geen ik-bewustzijn besef meer is. Dat is uiteindelijk opgegaan in het absolute. Daar heb je nog wel een besef van!

Bij het citaat van Krishna Menon:
Wanneer ‘golf en zee verdwijnen’ is er het non-duale Onnoembare.

Bij het citaat van Tony Parsons:
‘... en daarmee valt ook de 'ik' weg’: ik hoop dat het zo simpel gaat.
Hoe zit het met ‘gewoon helder zien, ofwel zien wat is’? Wie ziet? Hoe zit het met jezelf?

Een goede meditatie toegewenst,
Douwe Tiemersma