8 - Een Stiltedag

Een Stiltedag

Langzamerhand word ik wakker. Het denken begint al met zijn twijfels 'is het wel goed'; voel me een beetje onzeker of het wel goed is of niet. Ga douchen en ontbijten. Lees de krant naast me over sterren en planeten die voorbijgaan en veranderen, sterven en geboren worden en voel zo de enorme betrekkelijkheid van het leven. En ineens ja, die Openheid is gewoon nu. Hier op dit moment. Ik ga zitten. Toch maar in de lotus houding, omdat dan alles beter stroomt. Ga me helemaal ontspannen en alles wordt steeds ruimer, en ruimer en ruimer aan alle kanten. De zon schijnt steeds meer, het is een soort innerlijk Licht dat eigenlijk niets te maken heeft met de zon. Het schijnt onafhankelijk van alles. Ik laat me daarin helemaal ontspannen. Ja, Dat is er altijd. Ik hoef niet meer te twijfelen. Na een tijdje, doe ik mijn ogen weer open en ja, hoor, dat Licht is er nog. Ik loop naar boven om mijn tanden te poetsen. Het is er nog steeds. Ik ga wandelen. De hemel is grauw, geen zon te bekennen. Maar in mij is het Licht en het gevoel van Eenheid, Gelukzaligheid blijft schijnen. Er is Eenheid met de natuur om me heen, de mensen die ik tegenkom, de meeuwen en de eenden en het meer dat zich uitstrekt. Ga een cappuccino ergens drinken. Daar is ook alles Eenheid. De gedachten die zich af en toe aandienen zijn licht van karakter en blijven niet hangen. Zo gaat het door. Een impuls komt er om dit op te schrijven, om dit vast te stellen. Het is er altijd, Het is er altijd. Straks schoonmaken, Het is er altijd in alles en iedereen.


Odile de Westphalen