5-7 De herkenning en het loslaten gaan door totdat ............

Op de bijeenkomsten is steeds meer stilte. Dat ligt ook voor de hand en traditioneel wordt dit ook aangegeven: eerst is het luisteren belangrijk om de waarheid te horen, dan het denken erover om het gehoorde kritisch te bekijken en rationeel te begrijpen zover als dat maar mogelijk is; ten slotte gaat de waarheid indalen, wordt zij eigen, wordt zij gerealiseerd in de sfeer van de eerste persoon, in jezelf. Dat is een meditatie, een loslaten van oude patronen, een herkenning en overgave. Hierbij zijn weinig of geen woorden nodig. Het gericht blijven op woorden remt of stopt dat proces. Wat blijft werken is de openheid zelf, die wordt ervaren. Daarbij fungeert de leraar op een andere wijze dan in de twee eerdere fasen, namelijk als openheid, openheid die steeds meer in jezelf en als zelf-zijn wordt ervaren.
Natuurlijk lopen deze ‘fasen’ vaak door elkaar. Sommigen hebben nauwelijks de behoefte om over het gehoorde en gelezene na te denken, omdat ze direct door de waarheid worden gegrepen. Dan is er direct de stilte.

Voor zover er mensen zijn voor wie het horen en denken nuttig is, zal het spreken doorgaan. Het is wel goed te beseffen dat daarin ook het onderricht in de stilte aanwezig is en blijft, namelijk onder en achter de woorden. Zo snel mogelijk zul je door de gesproken woorden moeten heen zien. Je kunt tegen de woorden blijven aankijken, aan-horen. Dan blijven ze objecten die een doorgang naar inzicht blokkeren. Pas als je meegaat met de suggesties en verwijzingen van de woorden, worden zij poorten waardoor je de waarheid gaat realiseren. Woorden zijn wegwijzers die je kunt volgen, het zijn symbolen die je door eigen-making kunt overschrijden naar de wereld van hun innerlijke betekenis. De overgang is een inwijding in de andere sfeer. Dan zijn de woorden als objecten weggevallen.

In veel gevallen is die andere sfeer nog niet die van de volledige realisatie. Vaak is er nog de ervaring van subtiele beperkingen, spanningsresten, overgebleven brokken. Dan gaat het proces van herkenning, loslaten en overgave door. Op de woorden die er zijn, hoef je niet meer te reageren. Ze zijn er in je eigen sfeer en daarin merk je wel welke woorden en in hoeverre zij nog werken. De herkenning en het loslaten gaan door totdat er geen vorm meer is die het licht van het zelf-zijn tegenhoudt.

Dat de stilte heel duidelijk merkbaar en zelfs hoorbaar is, is in het volgende tekstje uitgedrukt (van Gisela).

In september beginnen weer cursussen om het inzicht in de eigen lichamelijke en energetische situatie te bevorderen en de patronen hierin los te laten. Voor degenen die Pranayama 1 deden en anderen met pranayama-ervaring is er de cursus Pranayama 2. De cursussen Pranayama 1 stoppen voorlopig. Het verschijnen van het boek ‘Pranayama’ is een mooie afronding. In de plaats daarvan komt een cursus die uitgaat van de hathayoga-asana’s en waarbij het lichaamsschema en lichaamsbeeld centraal staat. De cursussen zijn in de eerste plaats bedoeld voor yogaleraren/essen, maar mensen met een duidelijke ervaring kunnen aansluiten. In de bijlage staat verdere informatie.