2-20 Als we afpreken dat er geen 'ja, maar' meer is - Jac Zitman

jaargang 2 nr. 20 (6 juni 2001)

De perikelen van het vermeende virus zijn gelukkig achter de rug. Voor alle duidelijkheid: alle post wordt hier gescand met Norton-Antivirus, met steeds de nieuwste downloads. Het was al vreemd dat er geen virusmelding kwam.

Schiermonnikoog

We maken ons nu klaar om met een grote groep naar Schiermonnikoog te gaan. Daar blijven de meesten tien dagen. Het is daar het randje van de wereld, dus ...
Of er veel gesproken wordt, moeten we maar zien. Vorig jaar was ik al na twee dagen uitgepraat. Het cassettebandje van de derde dag dat iemand uitgewerkte, begint als volgt.

'Na gisteren en eergisteren heb ik eigenlijk niets meer te zeggen. Wat er gisteren en twee dagen geleden aan bod geweest is, dat is het dus. Iedereen die hier zit is zo ver. Iedereen die hier zit heeft er kennis van. Dat is alles. Het enige is, laat je niet meer afleiden. Als je de kennis hebt en je weet hoe het zit, dan hoef je eigenlijk niets meer te zeggen. Het enige is: laat je niet meer afleiden. Dat is het punt waardoor de helderheid doorbroken wordt, wanneer steeds weer gezegd wordt 'ja maar', 'het is duidelijk, ja maar ...' Als het duidelijk is, is het duidelijk. Als we afspreken dat er geen 'ja maar' meer is, is alles klaar en is er niets meer te zeggen. Wie wel?'

Nu, er was nog wel iemand en zo zullen er komende dagen ook nog wel gesprekken zijn, maar het thema is nu 'Vrijheid vieren'. Als iedereen al vrij is, hoeft er niets meer verduidelijkt te worden en is vrijheid alleen nog maar te vieren. we zullen zien.

Jac Zitman

Een enkeling kent hem nog van de bijeenkomsten in de beginjaren '80: Jac, de vreemde snuiter. Hij was ongewoon, omdat hij zo rechtoe-rechtaan was. Hij wilde direct weten hoe het nu eigenlijk zat met zelf en wereld. Daar had hij alles voor over, hij had daar zichzelf voor over. Daarom kwam hij er in een korte tijd achter: dit is het, klaar. Een tijd lang liet hij zijn paranormale vermogens rusten, maar langzamerhand werd het paranormale op spontane wijze zijn werkterrein. Af en toe moet je wel lachen als je zijn advertenties en teksten leest, maar velen zijn ermee geholpen. Nisargadatta Maharaj zei destijds ook dat hij anderen in de praktijk hielp, maar dan over de kling met zijn verkoop van slechte cigaretten. Zo heeft iedereen wat. Jac schrijft aan de lopende band columns voor een streekblaadje in Friesland en zendt die aan een aantal mensen. Ook komen ze bij hem op zijn website. Ze worden steeds beter: dus ga er eens kijken (www.jaczitman.nl). De laatste column is hier opgenomen als bijlage.

Douwe Tiemersma

Bijlage

Jac. Zitman - paragnost/Magnetiseur
Buren 24 - 8536 TJ Oosterzee-Buren - Tel/Fax: 0514-562345
Mail: Aan@jaczitman.nl
Homepage: www.jaczitman.nl

Deze keer een column die verteld over mijn spirituele belevenissen.
Op de website onder: column/laatste Column kunt u deze column ook vinden, maar dan met foto's.

Met Vriendelijke Groet
Jac. Zitman

Paranormaal 285

Pinksteren is wel het meest onbegrepen feest van alle feestdagen die in onze cultuur gevierd worden. Pinksteren stamt af van een Grieks woord dat vijftig betekent. Het was een Joods oogstfeest dat vijftig dagen na Pasen werd gevierd, vandaar. Ook bij ons staat de Pinksteren in de vorm van jaarmarkten nog in deze betekenis bekend, maar het is voor deze omstreken nog wat vroeg om de oogstfeesten te vieren. De zomer moet nog beginnen.
De meeste oude feesten zijn door de komst van het christendom van bijbelse beelden voorzien. Met Pinksteren is dit niet echt gelukt.

Bij Kerstmis en Pasen zijn nog meelevende beelden te maken. Het oude feest van de terugkeer van het licht werd Kerstmis waarin de geboorte van Jezus het geestelijke licht symboliseert. Het oude lente feest Pasen kent het sterven en opstaan van Jezus. Hoewel de symbolen van nieuw leven in de vorm van eieren en kuikentjes veel meer mensen aanspreekt. Met Pinksteren word gepraat over het spreken in tongen en over bijzondere genezingen die plaatsvinden. Over mystieke belevenissen die ons voorstellingsvermogen te buiten gaan. Over het ontvangen, het oogsten op geestelijk gebied. We praten hier over belevenissen die voor de één een deel van het leven vormen, voor anderen is het allemaal algebra waar men geen raad mee weet.
Paranormaal heeft te maken met de intuïtie, met denken en voelen. Mystiek gaat daar aan voorbij. Ik zal proberen uit te leggen wat ik met mystiek bedoel aan de hand van mijn eigen belevenissen.
Toen ik een jaar of zevenentwintig was kwam het ‘paranormale’, dat ik uit mijn jeugd kende terug. Ik werd mij er van bewust dat allerlei zaken die zich in mijn belevingswereld voordoen, te maken hebben met een sterke gevoeligheid. Ik ‘zag’ paranormale beelden en wist dat deze beelden wat vertellen over bijvoorbeeld de persoon die voor mij staat. Ik besefte ook dat deze beelden gekleurd werden door de inhoud van mijn eigen geest. Zo als iedere beginnende Paragnost kreeg ik te maken met associëren. Dat wil zeggen dat mijn geest de paranormale waarnemingen vermengde met beelden uit mijn eigen verleden. Ik begreep dat het nodig was om te weten hoe deze waarnemingen tot stand komen. En wat belangrijker was: ‘Wie ben ik?’.
Gerard Croiset gaf mij de raad om me met Yoga bezig te gaan houden, omdat ik moest leren met mijn energie om te gaan. Nu was, en is het nog steeds niet zo dat ik direct raad aanneem van een ieder die mijn pad kruist. Maar, ik vertrouwde de bekende Paragnost Croiset volledig en besloot zijn raad op te volgen. Temeer omdat dit speciale gevoel van ‘volledig vertrouwen’ altijd juist is geweest. Eerst kwam ik terecht bij een Yogalerares in ruste, die mij toch nog wel een stukje op weg wilde helpen. Na een paar maanden vertelde ze me dat ze me verder niet wist te helpen en stelde voor dat ik contact zou opnemen met Douwe Tiemersma uit Gouda. Douwe die tot dan toe Hatha Yoga lessen had gegeven, was in India geweest en had daar bij Shri Nisargadatta Mahararaj inzicht gevonden in de oorspronkelijke natuur van de mens, zoals de oude vrouw mij wist te vertellen. Ik wist niet wat ik hier nu weer van denken moest, maar besloot toch maar eens op één van zijn wekelijkse Yogalessen te gaan kijken.
De eerste keer dat ik bij Douwe kwam was in een gymnastiekzaaltje in Gouda. Het was een wat duffe bedoeling waar ik op zich weinig mee op had. Maar die Douwe, die had wat. Ik wist niet precies wat, maar besloot eigenlijk meteen dat ik zijn bijeenkomsten zou blijven bezoeken tot ik er achter was. Zelf vond Douwe dat gymzaaltje ook niet langer de entourage waar hij zich prettig voelde en de volgende keren werden de bijeenkomsten wekelijks bij hem thuis gehouden en waren niet langer Yogalessen, maar veel meer gesprekken. Douwe bleek de gave te hebben om steeds maar weer opnieuw uit te leggen hoe de zaak nu echt in elkaar zat. Niet dat hij mij wat wilde wijs maken. Een nieuw geloof wilde brengen. Hij was heel duidelijk en hield me steeds voor hoe ik kon ontdekken hoe ik als mens nu eigenlijk in elkaar zit. Ik moest het zelf doen. ‘Laat alle ideeën die je over jezelf hebt los, en realiseer je oorspronkelijke natuur’, hield hij me steeds weer voor.
Nu is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Maar, ik was vast besloten dit mysterie op te lossen en vertrouwde Douwe volledig. Ik wist ook dat het voor mij een zaak van leven of dood was, om het zo maar uit te drukken. Zou mijn leven een doorlopend geworstel worden met de gedachten en gevoelens die zich in mijn geest afspelen, of zou ik vrij zijn. Dat is de kwestie, vrijheid of gebondenheid. Toen dan het moment gekomen was dat ik me realiseerde wat ik als mens nu eigelijk ben moest ik toch wel lachen. Ik was typisch het voorbeeld van de man die de bril zocht die hij altijd op had gehad. Dit was hetzelfde als wat ik al zo vaak had beleefd, alleen nu gebeurde het heel bewust, Niks nieuws onder de zon. Ik lachte en dronk samen met Douwe een pilsje.
Als jongetje van ongeveer 8 jaar had ik hetzelfde meegemaakt. Ik heb hier jaren geleden al eens over geschreven in een kerstverhaal. Toen wist ik niet precies meer wie er bij mij was, maar nu weet ik dat het mijn buurmeisje Gerry was. We waren een vogel aan het begraven die door een buurman z’n kat te grazen was genomen. We spraken heel ernstig over de dood en wat dat betekend. Toen plotseling gebeurde er iets heel speciaals. Mijn geest werd helemaal van licht, en er was een heerlijkheidgevoel, een liefde die ik met de prachtigste woorden niet zou kunnen omschrijven, en er was die openheid.
Die openheid waarvan ik met de woorden van Nisargadatta kan zeggen:
‘Realiseer je, dat jij de eeuwige bron van alle dingen bent en aanvaard de dingen als je eigen Zelf.  Dat accepteren is echte liefde’.

Jac Zitman