2-35 Er is alleen maar oneindige Vrede

Vorige woensdagavond 5 december stond Sinterklaas in de belangstelling. De vraag was 'Wat kun je van Sinterklaas leren'? Meer dan zijn goedgevigheid wijst hij ons op zijn schijn-heiligheid en zo op een belangrijk aspect van het persoonlijke leven: de constructie van een werkelijkheid die invloed heeft op het eigen ervaren en voelen. Als zijn baard afvalt, ziet iedereen dat het ome Jan is. Dan is de magie verdwenen. De magie werkt echter voortdurend in het gewone leven en het is belachelijk dat volwassenen daar nog in geloven. We kunnen Sinterklaas dankbaar zijn dat hij inzicht en daardoor bevrijding geeft in de werking van die magie.

Vrijdagavond was er de avond met de film 'De zee die denkt'. Ook hier stond de problematiek van schijn en werkelijkheid centraal. Op vele manieren werd de constructie van de werkelijkheid (vooral ook de eigen persoon) en de onttovering ervan als schijn verbeeld: 'Ik vraag niet wat u doet, maar wat u bent', het eigen leven en de eigen identiteit als een script voor een film, etc. Over bleef het witte laken, het grote lege strand, de lege stoel die ook nog eens illusie bleek ... Aan het eind was weinig meer te zeggen, maar de toelichtende woorden van regisseur Gert de Graaff werden erg op prijs gesteld.

Over het printen van de Advaita Post zonder kleuren kwamen vragen. Dit gaat het beste door in grijswaarden te printen. Bij de meesten: Afdrukken (Print), Eigenschappen (Properties - van de printer), Geavanceerd (tabblad), Afdrukken in grijstinten (vinkje).

Nieuws

Symposium
Op vrijdag 14 december a.s. van 13.30 - 17.30 uur is er het symposium 'Verknipt of verlicht?'. Het wordt georganiseerd door het Centrum van Spiritualiteit en Filosofie in samenwerking met het Advaita Centrum. Het gaat over de grenzen tussen spirituele verlichting en psychiatrische stoornis. Er zijn drie lezingen;

Drs. Norbert Scheepers (psychiater) ' Psychose of verlichting: zegeningen en gevaren van het transpersoonlijke'; dr. Douwe Tiemersma 'De gekte van de verlichting en de bijna-verlichting van de gekte'; prof.dr. Dick Swaab (dir. Ned. Inst. Hersenonderzoek) 'Verknipt of verlicht: het blijft neurobiologie'; Verder is er een debat waaraan ook dr. Jan Bor (voorz.), prof. dr. Andries van Dantzig en prof. dr.Otto Duintjer aan mee zullen doen.

Plaats: Bibliotheektheater, Hoogstraat 110, Rotterdam (bij Station Blaak); toegang f 25,- Verdere informatie: tel. 010- 4790809 en centrum@spiritualiteit-filosofie; www.spiritualiteit-filosofie.nl

Tekst

Een nieuw stukje tekst uit hetzelfde gesprek als de vorige keer, nu een vierde deel.
Uit een gesprek op Schiermonnikoog 9 juni 2001
met Douwe Tiemersma

Je hebt het steeds over je ongelukkige, kleine ik, Ernst. Maar, ook vertelde je over je ervaring ‘wanneer ik zo loop, is er helemaal geen ik dat loopt; ik zou niet weten wat ik dan over mezelf zou moeten zeggen; er is ruimte en dat is ook bewust-zijn’.

Ja
Dan moet je ook geen ‘maar’ meer zeggen. Openheid stel je zelf authentiek vast.

Ja, maar waar is de ananda dan, de gelukszaligheid? Of wordt er bedoeld dat het bewegingsloos is ...
Maak je geen voorstellingen. Ga nu eens preciezer kijken: er is alleen maar ruimte en er is nog ergens een lopen, maar daar identificeer je je niet mee. Je stelt die sfeer van zelfzijn vast, waar je niets over kunt zeggen, die geen lokalisatie heeft. Ga daar nog eens heel duidelijk terug. Verhuis dus naar nergens.

Ja
Van hier naar nergens. Je stelt vast: je bent de lege bewustzijnssfeer. Je bent overal en nergens. Je hebt niets, maar je hebt ook alles. Alles is in die eigen sfeer aanwezig. Het is een schitterende sfeer.

Maar, als ik over het strand loop, zie ik alleen maar het strand en niet de zonnestelsels of zo.
‘Als ik over het strand loop’ ...; maar je liep niet, en er was geen kijken met ogen. Er was een lopen en er was een ervaringssfeer waar je niets meer over kunt zeggen, behalve dan dat er geen grenzen waren. Blijf daar bij.

Dat doe ik als ik loop.
Wanneer dat zo is,  wanneer je werkelijk zo heel duidelijk die oneindige zijnswijze van jezelf kunt ervaren, dan heb je dus niets meer met het lopen te maken, dan heb je niets meer met dat specifieke  zien te maken. Dat gaat vanzelf wel door, dat maakt niet uit. Maar er is een ruime zijnssfeer van bewust-zijn dat oneindig is. Wanneer dat werkelijk  zo aanwezig is, wanneer zich dat duidelijk  manifesteert ...

Ja.
Is dat geen Ananda?

Voor mij zijn dat glimpen, denk ik.
Houd op met denken. Blijf bij die sfeer die er is, stel vast dat er geen grenzen zijn, dat je niet in het lopen zit, dat je niet in het kijken zit en dat er een oneindige zijnssfeer is. Je kijkt om je heen en je draait je om ... en alles is los en vrij, alles is goed zoals het is. Als het werkelijk goed is zoals alles is ...

Het is noch goed noch niet goed.
Er is in ieder geval niets waar je je tegen teweer hoeft te stellen. In die zin mag het er allemaal zijn. Wanneer het goede en het niet-goede aanwezig mogen zijn, dan heb je een soort Goedheid die uitgaat boven de tegenstelling van de meer alledaagse goedheid en niet-goedheid, zonder beoordeling mag er alles zijn, in die zin is het goed.
Dat heb je ook met ananda. Wanneer je op ik-niveau, op persoonlijk niveau, bepaalde ideeën maakt van de verlichting, dat verlichting een verbazend prachtige en grootse ervaring moet zijn, staat verlichting tegenover slechte ervaringen.

Groots ...
Als er werkelijk een doorbraak is, betekent dit een doorbraak door alle categorieën van het denken, ook door de hokjes van mooie ervaringen en niet-mooie ervaringen. Net zoals het goede, in de zin dat alles er mag zijn, overblijft, heb je hier ook een geluk dat overblijft.  Na de doorbraak blijft iets wat wat losstaat van de denkcategorieën. Als we daarvoor nog woorden gebruiken die zijn ontleend aan de persoonlijke wereld, moet je beseffen dat de inhoud niet meer tot die persoonlijke wereld behoort, maar een laatste universele kwaliteit is. Dus ook Ananda is geen idee van een persoon die zegt dat er prachtige ervaringen zullen komen. Dat heeft daar niets mee te maken, want daar tegenover staat dat hij even later erg ongelukkig is, bijvoorbeeld wanneer er weer wolken voor de zon komen.
Ga terug naar je ervaringssfeer van het lopen. Je kunt er niets over zeggen, maar als laatste is er iets op een heel fijne en universele wijze dat nog te maken heeft met het gevoel: ja het is goed, positief, het is geluk, gelukzaligheid. Deze woorden zijn ontleend aan het idee van gelukzaligheid van het ik, maar waar ze op doelen is iets totaal anders. Het gaat hier om een laatste echo, op het vlak van de meest ijle en universele energie. Dus, Gelukszaligheid is heel ijl en open, niet meer ergens geconcentreerd met de grote hitte en de zwaarte van de persoonlijke emotionaliteit. Op dit niveau is het tijdelijk. Dat is iets wat blijft. Misschien vind je het kaal en leeg. Vele mensen nemen dan een retourtje en gaan weer terug. Ze vinden de persoonlijke situatie niet altijd even prettig, maar ze vinden haar wel gezellig. Dat is uitstekend, maar ze zitten meteen weer vast. Er is direct weer het lijden, omdat ze de gezelligheid vast willen houden.

Ik kan me wel voorstellen dat er tevredenheid is, dat er geen conflicten zijn.
Ja, Vrede is ook een mooi woord, met een hoofdletter. Er is alleen maar oneindige Vrede.