2010/05 Als je nu eens in een van die duizenden openingen doorschiet in de openheid

Jaargang 11 nr. 9 (14 mei 2010)


 

Wat blijft over na de verdwijning

Lente-ervaring (3)

Uit een gesprek op 17 maart 2010 te Gouda

Als je de openheid wilt realiseren, moet je dan niet de dood doorzien? Want zolang je de dood als iets werkelijks ziet, blijkt er angst te zijn.
Ook  als je in het voorjaar lekker gaat wandelen?

Als ik dan een dode vogel in de berm zie ...
Er kan, als je naar buiten gaat, toch ook alleen maar genieten zijn?

Als er alleen maar genieten is, is er inderdaad alleen maar genieten. Maar er is altijd nog veel spanning, waardoor het genieten niet volledig kan zijn. En die spanning heeft te maken met de dood die je als iets reëels ziet.
Ik verwijs naar die momenten van openheid die je kunt herkennen. Als je die herkent, hoeft er geen terugkeer meer te zijn naar een ik die bang is voor de dood. Ga kijken waar een natuurlijke doorbraak is door die moeilijke instelling ‘ik wil niet dood en ik ga toch dood’. Wanneer je naar buiten gaat in de lente, is die muur er niet. In zo’n natuurlijke situatie moet je de openheid herkennen. Dat betekent de doorbraak naar een bewust laten bestaan van die openheid.
Als er weer iets van een ik gevormd wordt, zit je in de problemen. Dat is duidelijk. Dat is bij iedereen zo. Dan is de directe weg van die ik-persoon naar de bevrijde toestand geblokkeerd. Toch is het blijkbaar zo dat de natuurlijkheid zich op allerlei momenten en op allerlei plaatsen steeds weer manifesteert. Dat is het meest waardevolle gebeuren. Als je dit herkent als het meest waardevolle, is er het bewustzijn van deze herkenning. Dan blijf je erbij en dan zeg je alleen maar: “Dit, dit, dit, …” Je laat je niet meer afleiden. Dan gaat het zich vanzelf doorzetten en stabiliseren. Je bewust-zijn wordt en blijft oneindig. Dat blijft zo, ook al is er een aanvankelijke aanleiding die geconditioneerd is, bijvoorbeeld naar buiten willen gaan omdat het daar mooi is. Dat blijft ook, als de omstandigheden weer veranderen, bijvoorbeeld als je weer het huis ingaat. Je kunt meditatief in die ruimte van open zijnservaring blijven. Condities vormen geen enkele belemmering voor de verlichting, als je tenminste geen bijgeloof hebt dat het anders ligt. Dat is mooi.

Dat klinkt mooi, ja, maar andere mensen vinden het niet leuk als je niet met hun definities meegaat. Eerst had ik daar geen gevoel voor, maar ik heb geleerd daaraan te voldoen.
Dat is jammer, want je had ook iets anders kunnen leren. Je had ook bewust in die naïviteit kunnen blijven. Als je dat doet, beginnen de anderen ineens nieuwsgierig te kijken.

Zij kunnen zich ook verharden, omdat zij niet kunnen uitstaan dat jij je onttrekt aan hun definities.
Dat is alleen het geval, als je een persoon blijft. Als het werkelijk helemaal bij jou open is, dan merkt de ander die een kracht wil uitoefenen om jou iets te laten doen, dat dit niet gaat. Doordat er geen tegenkracht is van jou als persoon om je staande te houden, blijft alles open. Elke gerichtheid, elke intentie, heeft altijd twee polen, de pool van de eerste persoon en die van de derde persoon, als object. Als in het object helemaal geen weerstand zit, verandert die hele situatie. De intentie die was gericht op een object gaat eindeloos door. En zo valt die intentie weg. Dat betekent minimaal een verzachting bij die eerste persoon.

Ik ben het met je eens, maar die verkramping is een gewoonte geworden. En dit kan ik me voorstellen. Als je als kind open bent en je wordt pijn gedaan, dan wordt er een ik gevormd, een ik als een illusie van bescherming.
Maar je wordt langzamerhand volwassen!
In de primaire naïviteit ben je zo kwetsbaar als wat en dan krijg je patronen van de ander over je heen. Maar wanneer je zelfstandig en bewust naïef bent, ben je vrij en is er geen probleem.

Hoe zit het met jouw paarden?

Ze nodigen heel erg uit om bij die authentieke ervaring te blijven.
Waarom?

Omdat ze zijn wat ze zijn. Dat reflecteert meteen je eigen ik en je eigen wil. Dat krijg je meteen terug.
Wanneer je als een ik gericht bent op een paard, blijkt dit niet te kloppen.

Nee dat werkt niet.
Dus dan ervaar je bij je gerichtheid aan de objectkant een open sfeer van zijn. En daarom valt je hele gerichtheid weg. Dus je valt zelf als ik weg.

Jazeker. Dat vind ik wel.
Dus hier bij een dier heb je ook zo'n mogelijkheid om ineens de openheid te realiseren. Wat gebeurt er? Ik kan wel vanuit mijn wil jou als paard dit laten doen en jou dus als object gebruiken, maar dan merk ik dat er iets anders aan de hand is. Daar is helemaal geen ik. En dan krijg ik inderdaad contact met dat open zijn, dat slaat terug en dan val ik samen met het zijn van het paard.

Dan kun je communiceren, zoals Franciscus, met  de dieren.
Dan is er nog steeds een beetje scheiding. Het wegvallen van grenzen kan zich radicaliseren. Ik kan me voorstellen dat de beste jockeys zich één voelen met het paard. Zij zullen het paard niet nog meer ranselen om hem harder vooruit te laten gaan.

Waarom vinden volwassenen een pasgeborene zo schattig? Omdat daarin geen ikje zit. Alle gerichtheden lossen daarin op. Dat slaat terug; dat laat het eigen ik oplossen en dat voelt goed. Daarom vinden volwassenen baby’s zo schattig.
Zie je dat je overal openingen naar openheid hebt? Als je nu eens in een van die duizenden mogelijkheden doorschiet  in de openheid …


Aan allen een hartelijke groet,
Douwe Tiemersma

Mededelingen

Op 19 mei is er de laatste woensdagavond-satsang voor de zomer.
Op 16 mei is er een Stiltedag zonder en op 25 juni een extra Stiltedag met Douwe.
Het is nog mogelijk je op te geven voor de Stilteweek op Schiermonnikoog in juni (Weken).

Nieuwe cursussen in de herfst:
Non-dualiteit in de praktijk 2010, op vijf vrijdagochtenden: 5, 12,19 november, 3, 10 december 2010, van 10.00 – 12.30 uur.
Als Bijscholing Yoga komt er in het volgende cursusjaar één cursus: Pranayama, op zeven vrijdagen 24 september, 29 oktober, 26 november, 17 december, 28 januari, 18 februari, 25 maart.
Bijscholing Onbeperkt Ontspannen najaar 2010 (Pia).

Nieuw op de website

Teksten van betrokkenen
- Teksten van Ivan – “… Wie dat ziet, / roept geen weerstand op. / Daar staat het Ene borg voor.”

Yoga en meditatie - Yoga-werkgroep
- Verslag bijeenkomst Werkgroep Yoga en Non-dualiteit 13 maart 2010

Bijeenkomsten
- Vlaanderen: Uitnodiging Advaitagroep Brugge 6 juni 2010

Publicaties - Downloads: diverse satsang-gesprekken
2010-05-12 Zelfmeditatie vervolg 2
2010-04-28 Zelfmeditatie vervolg