2011/12 Als je een beetje bewust wordt van de wijze waarop je met andere mensen omgaat, herken je meteen de oneindig open non-duale dimensie

Jaargang 12 nr. 20 (13 december 2011)

Wat blijft over als je wolkjes helemaal oplossen?

* * * * *
 
Dus,
wees je bewust in je niet-geïncarneerde zelf.
 
Ga daarvoor eerst naar je geïncarneerde zelf
als het lichamelijke gevoel,
het lichamelijke zelfgevoel.
 
Neem dit waar in je grotere bewustzijnsruimte
en zie dat het een gevoelsenergie is,
je energetisch lichaam.
 
Wijd je toe aan dit lichaam
in ontspanning en uitbreiding.
Gemakkelijk herken je dan je kosmische lichaam,
universeel ik ben-bewustzijn-gelukzalig zijn.
 
Blijf daarin helder,
ook als die laatste kwaliteiten oplossen.
Dan is er de realisatie van de oorsprong.
 
* * * * *

Vooraf

Gezien de situatie in het begin van dit jaar, is het een wonder dat er nu toch de 20e aflevering van Advaita Post ligt. Daarmee is de 12e jaargang rond. Elke keer is het wat werk de nieuwe aflevering klaar te krijgen, maar gezien het aantal abonnees en de reacties is het de moeite waard.
In 2012 gaat het verschijnen van de Advaita Post door, maar in ieder geval in het begin zal Douwe niet bij de samenstelling en eindversie betrokken worden. Vlak voor de kerst zal er een operatie zijn, waarna hij nog twee weken in het ziekenhuis zal blijven. Daarna is er een langdurige herstelperiode thuis. Als alles goed gaat zullen er wel de retraiteweken op Schiermonnikoog in juni en augustus zijn. We hopen dat andere activiteiten weer in september kunnen starten.
Iedereen is verantwoordelijk voor de eigen situatie. De lezers van Advaita Post hebben minimaal een notie hoe deze situatie zich op de beste wijze kan ontwikkelen. Dus iedereen kan verder! Het leven geeft voldoende lessen om te leren. Degene die wakker is, leert die lessen. Zij komen neer op een overgang (transcendentie) vanuit de dualiteit naar non-dualiteit.
Allen een hartelijke groet,
Douwe
 

Eigentijds idealisme

Tilburgse onderzoekers hebben vastgesteld dat verreweg de meeste Nederlanders 'Hogere waarden, geestelijke beginselen en morele idealen' aanhangen. Deze komen uit in vrijwilligerswerk, het geld geven aan goede doelen, zich inzetten voor anderen in kleinere en grotere kring, voor natuur, klimaat, een goede beroepsuitoefening,  enzovoort. De ondertitel van het boek is 'Een afrekening met het cynisme'. Mensen blijken ' Hogere waarden' te koesteren en die in hun gedrag tot uiting te brengen. Daarom blijkt de cynische blik niet terecht te zijn. Het moeilijke punt is dat mensen nauwelijks over hun idealen en waarden praten en niet meer kunnen praten. De taal van het christendom en socialisme is voor een groot deel verdwenen en de idealen zijn sterk versnipperd.
Enkele punten zijn in dit verband belangrijk voor mensen die op de realisatie van non-dualiteit zijn gericht.
 
Het verslag van de onderzoekers ondersteunt de bewustwording van wat feitelijk wordt ervaren als een fundamentele verbinding en non-dualiteit. Het 'Hogere', zo is de vaststelling, is een groter 'geheel waarmee ik mij verbonden weet en waardoor ik mij geroepen voel tot onbaatzuchtig handelen'. Er is dus niet alleen het gegeven dat mensen die verbondenheid een belangrijke waarde vinden, maar ook de ervaring dat er een feitelijke deelname is aan een groter geheel en dat er een oorspronkelijke goedheid in mensen aanwezig is. Door die deelname en goedheid bewust te worden, worden zij versterkt en meer gerealiseerd. In de werkelijkheid die mensen ervaren, krijgen zij daardoor een veel duidelijker status dan nu het geval is.
 
Een aspect van het sterker aanwezig zijn van eenheid en goedheid in de bewust ervaren werkelijkheid is dat er dan ook over wordt gesproken. Dat spreken versterkt op zich weer hun werkelijkheidskarakter. In welke bewoordingen kan er over worden gesproken? De grote verhalen met idealen als de hemel en de communistische heilsstaat hebben voor velen hun relevantie verloren. De taal moet aansluiten bij de hedendaagse ervaring. Als uitgangspunt kan de formulering van de onderzoekers dienen waarin woorden voorkomen als geheel en verbondenheid.
Voor de meeste lezers van deze Post zal het voor de hand liggen om te verwijzen naar de woorden uit de sfeer van het advaita-onderricht. In de traditie vanaf de oude Upanishaden tot en met bijv. het boek Non-dualiteit – de grondeloze openheid zijn woorden gegeven die verwijzen naar de fundamentele ervaringswerkelijkheid van eenheid, en naar de diverse stadia van de benadering ervan.
Mensen vinden het blijkbaar belangrijk zich verbonden te weten met, en zich opgenomen te voelen in een groter geheel. Iedereen die zich dat bewust wordt en dit probeert te bevorderen, bewandelt het pad van de non-dualiteitsbenadering. Dat geeft aan hoe relevant de advaitabenadering in deze tijd is.
 
G. van den Brink (red.), Eigentijds idealisme. Een afrekening met het cynisme, Amsterdam University Press 2011
 

* * * * *

Serie Religie NU – Advaita
In: Trouw 3 november 2011
Foto Eddy Seesing
Tekst Anniek van den Brand
 
 
Het fotoproject 'Religie Nu' van Eddy Seesing
opent 15 december als expositie in de Rotterdamse Kunsthal
en is vanaf 17 februari 2012 te zien in het Exposorium Vrije Universiteit Amsterdam.

 
 
Tekst bij de foto
 
Douwe Tiemersma is spiritueel advaitaleraar in Gouda. "De foto is genomen in het Advaita Centrum in Gouda. De zaal is sober ingericht. Dat heeft te maken met het karakter van de bijeenkomsten; de plaats van onderricht is niet belangrijk, attributen zijn niet nodig. De kaars en het bloemstuk staan er alleen omdat mensen dat prettig vinden. De gong is voor meditaties. De kern van advaita is het herkennen van eenheid, van non-dualiteit. In het Sanskriet betekent 'a-dvaita' de afwezigheid van gescheidenheid. In de oude Upanishaden is dat al een kernpunt. Omdat de essentie van non-dualiteit  vooraf- én voorbijgaat aan elke cultuur en traditie, is er geen enkel ritueel. Mensen komen bij elkaar en ik heb, vaak na een inleiding, een gesprek met hen. Over problemen, vragen, klachten. We onderzoeken, bespreken, oefenen.Elk conflict en elk psychisch lijden wordt veroorzaakt door een basale gescheidenheid tussen 'ik' en de ander of het andere. Het oplossen van die grens is de definitieve oplossing. Stilteperiodes en meditatie zorgen voor diepere ontspanning met een helder bewustzijn. Door inzicht en overgave kan de afwezigheid van scheidingen en conflicten een zijnservaring worden. Daarbij worden alle verhalen losgelaten, ook over de eigen persoon. De directe, radicale mystieke weg van advaita spreekt mensen aan die niets hebben met de conditionering van religie maar wel met de spiritualiteit van non-duale openheid. Omdat die liefde, geluk en bevrijding brengt. Eigenlijk dacht ik dat advaita niet thuishoorde in de reeks van fotograaf Seesing. Maar bij nader inzien: misschien ook wel."
 

Tekst satsang

Uit een gesprek met Douwe Tiemersma te Groningen, 9 oktober 2011
De diepte van zelfzijn in de ander
 
Het gaat dus steeds om de bewustwording van jezelf en van de hele situatie. Bewustwording vindt ook regelmatig plaats in het alledaagse leven, maar dan blijft zij haast altijd beperkt en blijft zij vaag. Daardoor krijgt het primaire leven snel weer de overhand en word je weer meegenomen met de gebeurtenissen op een vrij blinde wijze. In de helderheid zitten hoogtepunten en dieptepunten en dan zeg je: dat is mijn leven. Het is dus ontzettend belangrijk om bewust te worden op een heldere wijze van je eigen alledaagse situatie.
Daarin vind je het vaak belangrijk een klein beetje afstand te nemen van je eigen situatie en dan bewust te worden van die situatie in een grotere context. Je gaat dan op diepere wijze inzien hoe het zit met de wereld en met jezelf in die wereld. Bij de bewustwording zie je dus dat er een bepaalde diepte zit in de leefwereld en daarbij dus ook in jezelf. Die diepte is niet vreemd, zij sluit aan bij wat je al lang ervaart. Zij zal blijkbaar nog helderder bewust moeten worden, wil de waarheid die zich daarin toont, zich doorzetten, wil er geen terugval meer zijn tot de beperktere, meer blinde wijze van bestaan.
 
Als gevraagd wordt wat de werkelijk is, verwijzen mensen meestal naar de materiële wereld met het fysieke lichaam. Dat is de harde werkelijkheid. ‘Wij zijn ons brein’. Maar het is heel belangrijk om bewust te worden hoe de werkelijkheid er nu voor jezelf uitziet. En dan moet je meteen vaststellen dat je in het gewone alledaagse leven nooit volledig in een harde materiële werkelijkheid leeft. Dat doe je niet. Hoe ziet die werkelijkheid er uit? Dan moet je die werkelijkheid betrappen in het gewone alledaagse leven, hier en nu. In welke werkelijkheid zit je, bijvoorbeeld wanneer jij of iemand anders spreekt en wanneer je naar woorden zit te luisteren? Dat is een wereld van betekenissen waar je zelf bij betrokken bent. In die wereld ga je kijken en dan ontdek je bepaalde dingen die de ander al heeft gezien. Die wereld is geen harde materiële werkelijkheid. Als je met iemand spreekt, is er dus geen relatie tussen twee fysieke lichamen. Als je met dr. Schwaab in gesprek bent – en dat heb ik gehad in een forum – dan heb je een gesprek met hem in een betekeniswereld en toch zegt hij: de hersenen zien, de hersenen oordelen, de hersenen vinden het leuk of niet leuk. Wat voor onzin is dat? Ik zei toen ook maar: onder de schedel is het aardig donker; daar is niets te zien. Hersenen zien niet. Natuurlijk niet. Maar dat is wel de mening van heel veel mensen: de harde werkelijkheid is de wereld van de materiële dingen. Maar als je met iemand praat, of iemand ziet, zie je dan alleen maar het fysieke? Dan moet je je op kunstmatige wijze zo gaan instellen om dat te regelen. Een arts die lichamelijk onderzoek doet, heeft dat geleerd en die moet bewust die instelling innemen om een somatisch onderzoek te doen. Maar moet je eens kijken hoe kunstmatig dat is. Na de overgang van de wereld waarin personen elkaar ontmoeten en met elkaar spreken, heb je een andere situatie met een observerende blik, materiële objecten en een somatisch onderzoek. Dan heb je een heel andere constructie van de werkelijkheid.
Hoe ziet de gesprekssituatie er dan uit? Je praat met iemand anders. Je praat over het weer, over de vakantie. Meestal is het een onproblematisch gesprek. Ik ben in Parijs geweest. O ja, zegt de ander, ik ben daar ook geweest. Heb je dit en dat ook gezien? Ja, natuurlijk. Waar zit je dan met zijn tweeën? Dan zit je niet in een materiële wereld op één plaats, je zit in ieder geval ook in Parijs. En omdat je er zelf geweest bent en de ander er geweest is, is er ook meteen begrip, een onderling begrip.
Als je iets tegen iemand anders zegt wat voor jou van belang is, waar richt je je dan op? Op die ander als een persoon. Wat bedoel je met ‘persoon’? In ieder geval gaat het dan niet om het fysieke stelsel van botjes en spiertjes, enzovoorts. Het gaat ook niet om mentale zaken zoals een beoordeling van de slimheid van de ander en om andere zaken die op het mentale niveau een rol spelen en waar een psycholoog van alles over kan zeggen. Je richt je op iets wat dieper gaat in die ander. Het is goed om dat heel concreet te ervaren. Je ziet iemand en je spreekt iemand aan. Waar ben je dan op gericht? Die gerichtheid gaat verder dan het fysieke, verder dan alles wat met het leven te maken heeft, het gaat zelfs verder dan alles wat met de psyche te maken heeft. En dat heb je al in een heel oppervlakkig gesprek! Maar dat ben je je meestal niet bewust.
Wat die ander in zijn of haar authenticiteit is, kun je niet zomaar formuleren. Je kunt wel beginnen met formuleren: het is die en die persoon; ken je die? Ja, met die baard, enzovoort, en dan ga je hem fysiek beschrijven. Maar die ander gaat niet op in de fysieke beschrijving, die gaat niet op in zijn biografisch verhaal, die gaat niet op in zijn psychologische rapport. Als je je op een ander richt, heeft die ander een diepte die vooraf gaat aan alles wat je kunt definiëren. Iedereen vindt het prachtig, als je daar een direct contact mee krijgt. Dat vind je dan een heel goed contact. De inhoud van het praten is dan veel minder belangrijk dan dat primaire, diepe contact. Als dat contact ontstaat, ervaar je dus iets van de oneindigheidsdimensie in de ander. Dit zet zich meteen ook door, als je tenminste een beetje bewust blijft, in de bewustwording van de oneindigheidsdimensie van je eigen zelfzijn, en van de eenheid van het oneindige zijn-bewustzijn van beide. Dus het is heel simpel: als je een beetje bewust wordt van de wijze waarop je met andere mensen omgaat, herken je meteen de oneindig open non-duale dimensie. Die is er blijkbaar altijd, ook als je je dat niet bewust bent.
 
Niemand neemt genoegen met een gesloten definitie van zichzelf. Als je de ander in zo’n definitie opsluit, is dat immoreel omdat je dan de ander reduceert tot een afgesloten object dat je volledig kunt pakken en gebruiken. In alle ethische stelsels en overal in het alledaagse leven wordt dit afgewezen.
Elke mens is ook een subject met een diepte van zelfzijn waarin je uiteindelijk niets kunt zeggen. Daarin zit dus ook de vrijheid. Voor zover je vast zit in fysieke of psychische condities, is er van alles over je te zeggen. Dan ben je een gesloten geheel waarin de bekende regels en wetmatigheden gelden. Maar je bent geen gesloten systeem, want altijd is er de diepte die de grondslag is van een oneindig aantal mogelijkheden. Die diepte is niet vatten in een gesloten beschrijving.
Juridisch wordt dit gehonoreerd. Het belangrijkste uitgangspunt van de rechtspraak is dat mensen vrij zijn als bron van handelen. Als je dat laat vallen, kun je het hele rechtssysteem opheffen. Dat wordt niet gedaan; waarom? Omdat wij mensen wel degelijk verantwoordelijk geacht worden voor ons handelen. Hoe kun je dat doen, wanneer je zegt: jij bent je brein en je brein beslist alles al lang voordat je je bewust wordt van wat je doet. Je ziet in de praktijk dat er altijd rekening wordt gehouden met die oneindige vrije zelfdiepte van waaruit alles opkomt.
Dat bewust worden is heel belangrijk en dat kan op heel concrete wijze. Je ziet letterlijk de oneindige diepte in de mensen. Je ziet dan ook wel dat er vanuit die oneindige diepte een conditionering is, bijvoorbeeld als lichamelijke persoon. Meteen is er de diepte van de uitdrukking en van de hele geestelijke wereld. Principieel is er de dieptedimensie die vooraf gaat aan elke conditionering. Die is niet te pakken. Die is concreet in elke situatie aanwezig, in de ander, in jezelf. Laat die diepte bewust open, zodat de grondeloze non-dualiteit zich stabiel kan manifesteren.

Boekbespreking

Chakrayoga – Ervaringskennis en bevrijding van de levenenergieën en lichamen, van Douwe Tiemersma
In Tijdschrift voor Yoga 11 nr. 4 ( december 2011), p. 38
Willie Oudejans
 
Net als in het Pranayamaboek maakt Douwe Tiemersma in Chakrayoga duidelijk dat het gaat om de bevrijding van de gescheidenheid van onszelf en het andere. Daarnaast ook om de realisatie dat wij vrij zijn van en één zijn met de energieën.
De bevrijding van onze beperkingen en conditioneringen moet in alle aspecten van het bestaan worden gerealiseerd. Niet alleen op het energetische en fysieke niveau maar ook op hart- en inzichtniveau. Het betreft alle verschillende levensenergieën. Met de aangereikte oefeningen wordt het mogelijk om al deze energieën per chakragebied te verkennen, te zuiveren, te concentreren, stil te leggen en te ontplooien in de oneindige gevoelsmatige bewustzijnsruimte.
[…]
Chakrayoga is een zeer compleet boek, geschikt voor yogadocenten en voor cursisten van de yoga docentenopleidingen, maar ook voor geïnteresseerden voor wie bewustzijnsontwikkeling prioriteit heeft mits zij bekend zijn met pranayama.
Meer lezen?
 

Nieuw op de website

Jongeren - Boekbesprekingen
- Pia de Blok, Onbeperkt ontspannen voor jongeren, in Tijdschrift voor Yoga
 
Yoga en Meditatie – Bijscholing - Chakrayoga
Toelichting bij Chakrayoga:
8 – kosha’s en chakrasferen
 
Uitgeverij - Chakrayoga
- Boekbespreking Chakrayoga in Tijdschrift voor Yoga
 
Downloads
Satsangs:
2011-11-23 Illusies doorzien
2011-12-07 Radicaliteit
 

Kalender – kijk op de website of de bijeenkomsten doorgaan!

Tenzij anders aangegeven vinden de bijeenkomsten plaats in het Advaitacentrum, Fluwelensingel 53, 2806 CC in Gouda.

In Gent, Brugge, Leuven en Noordwolde (Groningen) zijn regelmatig bijeenkomsten zonder Douwe van mensen die zich betrokken voelen bij zijn benadering.
Zie voor informatie:
W: Vlaanderen-Brugge, E: advaitagroepbrugge, T: 0486 97 65 69
W: Vlaanderen-Leuven, E: advaitagroepleuven, T: 016-40 03 77
W: Vlaanderen-Gent, E:  advaitagroepgent, T: 0746 89 65 04
W: Groningen, E: advaitagroepgroningen, T: 050-301 50 69