2017/11 Advaita Post november 2017

ap2017-11.jpg

Advaitagesprek met Douwe Tiemersma, retraite Schiermonnikoog, 22 juni 2011
 
Zolang er in zekere zin een weg is moet je die wel gaan
 
De retraiteweek vordert al aardig. Misschien merk je dat er een beweging is waarin de zuivering, het ruimer worden en het open komen zich steeds verder ontwikkelen. Wanneer je ’s morgens vroeg op moet staan voor de meditatie, kun je daar best even een weerstand tegen voelen. Maar wanneer je gewoon doorzet, merk je dat er effecten komen. Dat is het principe van yoga: wanneer je dit doet, krijg je de effecten die daarbij horen. Als je het niet doet, krijg je die effecten niet. In het algemeen geldt dat voor iedere spirituele weg. Zolang er in zekere zin nog een weg is, moet je die wel gaan. De meeste mensen hebben wel een idee van hoe het eigenlijk zou moeten zijn, maar ze komen er niet toe om ook zelf in die richting te gaan, ze beoefenen het niet. Dan blijven de problemen. Als die serieuze beoefening er niet is, blijft het gerommel. Wanneer je een klein beetje een besef hebt in welke richting het gaat, komen er zomaar middelen op je pad die je in die richting brengen. Wat het beste werkt kan voor iedereen verschillend zijn. Wees, bijvoorbeeld, zo verstandig om af en toe de trein van je gedachten en activiteiten gedurende de dag te onderbreken. Wanneer je iedere ochtend begint met een kwartiertje staande roeien, zoals we vanmorgen gedaan hebben, dan kan je situatie al sterk veranderen. Je raakt heerlijk open en leeg. Er ontstaat een goede energie, omdat met de uitademing de energie naar beneden gaat. Wanneer dit vaker doet, kom je echt een stapje verder: er is stabiliteit en helderheid in je eigen energetische sfeer, er zijn geen storende gedachtenpatronen meer. Wanneer je dit ook duidelijk gaat zien, kost het geen moeite meer om in die richting door te blijven gaan. Dat is dan het belangrijkste. Als je dat consequent blijft doen kan die ontwikkeling heel snel gaan. 
Nuttig zijn vooral de oefeningen om vaste mentale en lichamelijke patronen te doorbreken. De meeste lichamelijke patronen zijn diep verankerd: de oriëntatie van je lichaam in de ruimte, boven en onder, links en rechts, de afmetingen van je lichaam, de vorm van je lichaam. De yoga-asana’s kunnen behulpzaam zijn om die patronen te doorbreken, vooral wanneer je ze wat langer aanhoudt. Er gaat iets gebeuren wanneer je bijvoorbeeld een paar minuten in een omgekeerde houding blijft, bijvoorbeeld de halve kaarshouding. Je bent gewend dat je voeten beneden zitten. Als ze langere tijd boven zijn gaat dat schema kantelen, eigenlijk is boven dan ook beneden. Je komt vrij van die vaste schema’s en je kunt ervaren dat dit op een dieper lichamelijk-gevoelsmatig vlak vrij komt. Wat boven en beneden, links en rechts, voor en achter is, is niet meer eenduidig. Het denken stopt. Wat blijft er over? Je ervaart jezelf. Het is een zelfgevoel maar ook een zijnsgevoel, een gevoelsmatig zijn. De hele wereld kan kantelen, zodat je niet meer weet wat boven en onder is, maar dat zijnsgevoel blijft. Allerlei patronen vallen weg en dat zijnsgevoel blijft steeds zuiverder over.
Je eigen zijn komt steeds meer vrij van versluieringen, de kosha’s. Je vindt deze leer van de kosha’s al in de oude Upanishaden. De buitenste sluier is die van de materialiteit; daarbinnen zitten de meer vitaal-energetische sluier, de sluier van gevoelsenergieën, emoties, de mentale sluier, de inzichtssluier. Er is dan al heel veel ruimte maar het is nog steeds een sluier die het zuivere zelfzijn versluiert omdat het niet totaal vrij is, omdat er nog condities zijn. Terugkerend naar het zuivere zelfzijn spelen die sluiers steeds minder een rol. Het zuivere zelfzijn is er natuurlijk altijd al, het is al helemaal aanwezig, ook al ervaar je het in omsluiering, maar het gaat om de bewustwording, de realisatie daarvan. Dat is de realisatie van het zelf, van datgene wat je werkelijk bent. 
Het is als het pellen van een ui. Als je steeds meer laagjes afpelt, blijft er leegte over. In alle fasen is het zelfzijn het belangrijkste, dus ook in die beperkte vormen van een ego. Dat ego is natuurlijk ook het zelfzijn. Dus het ego is niet alleen maar slecht. Het is het zelfzijn dat versluierd is door die sluiers van het mentale en het gevoelsego. Als die sluiers wegvallen blijft het zuivere zelfzijn over. Daarom is het zo belangrijk om terug te keren naar je zelfgevoel en hoe meer je terugkeert naar je eigen bron, des te zuiverder is dan het zelfzijn. Die beweging kan doorgaan met behulp van oefeningen als ‘je laten zakken in de oceaan’ of ‘ je steeds langer laten worden’, of ‘steeds meer de lucht ingaan’. Allerlei versluieringen vallen dan weg, compleet met alle zwaarte die er in zit. Wanneer je in de buurt komt van het echte zelfzijn vallen je problemen en trauma’s weg. Wanneer het puur is dan zijn er geen sluiers meer. In dit model van de kosha’s ben je dan in het centrum. Daar ben je jezelf in zuivere zin en komt het helemaal open. Het is natuurlijk ook maar een model, maar het is wel een zinnig model, omdat je er iets van kunt ervaren. Wanneer je met een intern bewustzijn helemaal terugzakt in de ontspanning, merk je dat steeds meer van die lagen wegvallen totdat elke conditionering is verdwenen en het onuitsprekelijke zich volledig manifesteert.
 

Boeken van Douwe

Douwe Tiemersma heeft een groot aantal boeken geschreven gerelateerd aan thema’s rondom non-dualiteit. Het Advaitacentrum heeft deze boeken uitgegeven. Deze zijn nog steeds hedendaags, relevant en via de link hieronder te bestellen.