5-20 Als je je de vrijheid van gevangenschap in je eigen ideeën duidelijk realiseert,.........

Over het Symposium ‘Psychiatrische stoornis of spirituele ervaring?’ (vorige week donderdag) zijn veel positieve geluiden. In vergelijking met een vorig symposium over hetzelfde onderwerp ‘Verlicht of verknipt?’ lagen de bijdragen wat minder ver uit elkaar, zodat er meer samenhang was. Uit het hoge aantal deelnemers en uit de discussie bleek een grote belangstelling voor het onderwerp. Teksten van bijdragen aan het symposium zullen worden gepubliceerd, hoe is nog niet duidelijk, eventueel op de website advaitacentrum.nl. ‘Psychotherapie en non-dualiteit’ blijft een doorgaand project van het Advaita Studiecentrum.

Iemand stuurde het adres van een website van een bureau voor loopbaantraining, waarop men een spel kan spelen om ‘de eigen kwaliteiten’ te leren kennen. Ik geef het hier door (zie bijlage), omdat het leerzaam is te lezen hoe enerzijds de non-dualiteit een plaats heeft in het denken van loopbaanplanners en hoe anderzijds datzelfde denken in beperkingen blijft zitten. Enerzijds wordt gesproken over ‘kwaliteiten uit de kern, ook wel het Zelf genoemd’, waarin alle kwaliteiten aanwezig zijn zonder tegenpolen te vormen. Anderzijds moet ‘je’ in balans komen, meer je eigen kernkwaliteit ontdekken: een gebalanceerde vorm van twee ogenschijnlijk tegengestelde eigenschappen.
Dit alles is beslist niet verkeerd, maar zie het verschil tussen een psychologische aanpak in het kader van een loopbaanplanning en het non-dualistische inzicht geen zelf te zijn met eigenschappen en activiteiten. Het handelen is geen handelen (wei wu wei), er is niemand die handelt, wat er gebeurt, gebeurt vanzelf in het grote geheel.

Er zijn een aantal mededelingen.

De Retraitedag op 8 januari stond niet goed aangegeven op de website. Deze is te Gouda in het Advaitacentrum en begint om 10.00 uur (koffie/thee vanaf 9.30 uur). Opgave bij Niels (niels.willems@careeropeneners.nl) [niet van de bovenvermelde loopbaantraining].

In Rotterdam is er in de eerste helft van 2005 de cursus: ‘Inzicht in de eigen geest’, met meditatie, inleiding en gesprek. Het is nu in een mooie zaal in de City-kerk – zie de bijlage.

Er zijn al regelmatig vragen over het Retraite-weekend 23-24 april 2005. Er zal veel stilte zijn, maar toch ook aanwijzingen en gesprek – ook dat kan in stilte. Zie voor verdere informatie de bijlage bij AP 5-18 en www.advaitacentrum.nl.

In een derde bijlage staat het tweede deel van het interview met Pia (het eerste deel stond in de vorige Advaita Post).

De Bibliotheek-werkgroep vroeg aandacht voor missende boeken.
De volgende boeken missen uit de bibliotheek; er zijn geen uitleenkaartjes in het bakje. Willen degenen die een (of meer) van deze boeken thuis heeft deze terugleggen in de Bibliotheek?
En wil niemand een boek lenen zonder het kaartje ingevuld achter te laten in de bibliotheek!

Rama Polderman, Yoga en stress
Rajeswarananda, Thus spoke Ramana
Tsogyal Yeshe, The lotus-born
Stiekema, Het lied van Vol-ledigheid
Musashi Miamoto, The book of five rings
Sophy Hoare, Yoga
CD Interview met Alexander Smit, Radio Gelderland deel 2

Dit is de laatste Advaita Post in dit kalenderjaar. Iedereen een goede tijd van bezinning (= tot je zinnen komen, wakker worden) gewenst.
Hartelijke groet,
Douwe

Tekst

Gesprek zaterdag 3 april 2004 op de Hoorneboeg (5): de gevangenis

Het is heel prettig dat we het advaita-inzicht met elkaar delen, want anders zou ik denken dat ik me maar wat in mijn hoofd haal.
Maak dat gemeenschappelijke niet te belangrijk. Veel gemeenschappelijke visies zijn massapsychoses. Nee, stel zelf intern vast wanneer er bij jezelf werkelijk meer ruimte komt en dat die grotere ruimte een hogere waarde heeft dan een beperkt persoonlijk wereldje. Dus zelf stel je dat vast, los van anderen, direct in je eigen zijnservaring, heel bewust, met een zo groot mogelijke tegenwoordigheid van geest. Dat is doorslaggevend.

Kun je je ervaring dan zelf verifiëren?
Wat ik nu zeg, is dat je altijd al verifieert wat je ervaart, terwijl het gebeurt, intern, direct, niet via andere dingen en andere mensen. Zo gaat het in het gewone leven. Als je iets nieuws ontdekt als wetenschapper, moet je dat natuurlijk toetsen aan wat anderen zeggen en gevonden hebben, het moet herhaalbaar zijn en anderen moeten daar mee instemmen. Maar dit betreft alleen externe zaken. Hier gaat het niet om iets wat een externe bevestiging nodig heeft. Nee, het is intern meteen duidelijk: dit is het. En deze realisatie is het enige wat telt. Wat heeft waarde in je leven? Dat kun je alleen maar zelf direct vaststellen, niet indirect. Als je het vaststellen aan anderen overlaat, blijf je afhankelijk, blijf je een onkritische navolger. Je blijft dan onzeker. Die onzekerheid gaat alleen over naar zekerheid, wanneer er intern direct die vaststelling komt: dit is voor mij het belangrijkste.
Zie de overgang van droom naar waken. Wanneer je wakker wordt is het meteen duidelijk. Inherent aan het wakker zijn is er het weten: dit is een hogere sfeer van bewustzijn, dit is een hogere vorm van werkelijkheid dan de droomwerkelijkheid. Daar hoef je niet over te praten.
Als iemand die zijn hele leven gevangen heeft gezeten ineens wordt vrij gelaten, zal hij misschien alleen in het begin nog even zeggen: ‘Ik kan het niet geloven, ik moet een bevestiging hebben dat ik nu vrij ben.’ Maar, ook hij zal het zelf direct vaststellen, als hij de gevangenis uitgaat en buiten rond rent.

Wat we dagelijks doen, is steeds maar weer terug in die gevangenis kruipen.
Tot je dat doorkrijgt en er genoeg van krijgt. Dan zeg je: ‘Voor mij is het duidelijk, dit hoeft niet meer.’
Wees zelfstandig in je vaststellen: dit is het. Dan is er geen twijfel meer, geen zoeken meer, dan is er geen bevestiging nodig.

Er is toch geen keuze in eigenlijk? Die uiteindelijke realisatie heb je totaal niet in de hand.
Nee. Als ik daar nog iets over zeg, dan is dat alleen om iets in jullie te triggeren zodat je gevoeliger wordt. Het centrale punt blijft het zelf vaststellen wat je ware aard is, de oorspronkelijke werkelijkheid.

Ik wil even op de gevangenis doorgaan. Ik voel me soms echt in die gevangenis en ik realiseer me dat ik zelf die gevangenis ben. Ik ben ook nog de bewaker. Soms heb ik proefverlof. Ik mag even uit de gevangenis en even later zeg ik: ‘Wat ben ik stom dat ik weer in die gevangenis zit.’ Ik doe het allemaal zelf. Ik hou mezelf gevangen. Het is zo stom dat ik iedere keer toch weer terugkom in die gevangenis.
Er zijn allerlei verhalen van gevangenen die hun straf hebben uitgezeten en die ze de gevangenis uit moeten schoppen. Als ze dan toch op straat stonden, gooiden ze de ruiten van het politiebureau in, zodat ze weer werden opgepakt.

De gevangenis heeft ten minste nog iets bekends en je krijgt op tijd je eten. Ik ben ook soms in een stadium dat ik effe vrij ben. Nu is het zaak om zo goed wakker te worden dat je zegt: ‘Die gevangenis is maar een idee geweest, die moet ik niet meer.’
Je weet het goed. En je kunt er ook uitblijven, als je maar helder bewust blijft. Je ziet je situatie en je kunt erover vertellen. Voor zover je erover vertelt, sta je dus op het standpunt van bewustzijn. Voor zover je de gevangene daar in de gevangenis bent, kun je in je bewustzijn ervaren dat je veel ruimer dan die gevangenis bent, dat de gevangenis slechts een illusie is. Dan ben je er al uit, de gevangenis bestaat niet meer. Het was een hersenschim. Het enige is daar maar bij die nieuwe realisatie te blijven. Dan krijg je de verschuiving van je identiteit van gevangene naar: mijn aard is ruimte-zijn. Het is echt een proces van verandering van identiteit. Als je je oude identiteit loslaat, is er geen probleem. Als je weer aandacht hebt voor het oude, zal dat steeds weer trekken. Als je je realiseert wat werkelijkheid is, verschrompelt dat geheel wat eerst je wereld was tot een heel klein rotgebouwtje in een grote ruimte. Als je je die vrijheid van gevangenschap in je eigen ideeën duidelijk realiseert, is er geen terugkeer meer. Samsara is afgelopen.

Eerste bijlage

http://www.atlasloopbaan.nl/kernkwaliteitenspel.html
[Zie Advaita Post hoofdtekst voor commentaar.]

Over kernkwaliteiten
Een kernkwaliteit is, zoals de naam al doet vermoeden, een kwaliteit uit de kern, ook wel het Zelf genoemd. Uitgangspunt is dat in de kern alle kwaliteiten aanwezig zijn, niet een of twee, maar alle kwaliteiten. In zijn kern is de mens 'heel'. Daar zijn bijvoorbeeld daadkracht en geduld nog samen, en vormen ze geen tegenpolen. Daar zijn flexibele ordening, heldere empathie en behoedzame moed normaal. Een kernkwaliteit is als het ware een poort naar iemands kern.
Ergens in onze ontwikkeling is er een scheiding opgetreden in de kernkwaliteiten. De aardse dualiteit waarin we leven heeft het contact met je kern min of meer verbroken. En omdat ze niet meer geïntegreerd zijn kunnen ze zich los van elkaar ontwikkelen. Daarbij kan een kwaliteit zich ontwikkelen tot 'teveel van het goede', waarbij een kwaliteit zich ontwikkelt tot een zwakte. Zo kan moed ontaarden in roekeloosheid en bedachtzaamheid in lafheid.
Met de kernkwaliteiten kun je op zoek naar je kwaliteiten. Zo kun je er achter komen welke kwaliteit zich verschuilt achter je eigen zwaktes, of valkuilen. Daarnaast kun je leren van de zwaktes en kwaliteiten van anderen. Zo krijg je zicht op welke kwaliteit je kunt ontwikkelen om meer in balans te komen. Een kernkwaliteit is een gebalanceerde vorm van twee ogenschijnlijk tegengestelde eigenschappen.

Tweede bijlage

Inzicht in de eigen geest
Cursus met Douwe Tiemersma
januari – mei 2005

1. Lichaam en geest - 27 januari 2005
De vormen van het materiële lichaam en die van de geest vertonen een voortdurende wisselwerking. Heel duidelijk is dat bij de zintuiglijke waarneming waarbij fysische en fysiologische stimuli en impulsen overgaan naar een mentale representatie en bij de willekeurige beweging met een overgang van impulsen van de geest naar het lichaam. In de inleiding zal aannemelijk worden gemaakt dat de Indiase visie van de diverse lichamen met een grove en fijnere materialiteit logisch en ervaringsmatig de meest bevredigende verklaring van deze wisselwerking geeft.
2. Meditatie-workshop - 17 februari 2005
Verschillende punten die op de andere bijeenkomsten van de serie worden besproken, worden in de workshop in de eigen ervaring onderzocht. Het gaat daarbij dus om inzichtmeditatie, de meditatievorm die inzicht oplevert in de aard en het functioneren van de geest én in de aard van het eigen zelf-zijn.
3. Mentale vormen en processen - 17 maart 2005
De geest heeft de neiging voortdurend actief te zijn. Overdag en ’s nachts in de dromen is er haast voortdurend een denken, willen en verlangen. Meestal zijn die activiteiten reacties op eigen geschapen beelden en gedachten en op van buiten komende stimuli. Dit externe stimuli-patroon wordt trouwens ook in grote mate door de eigen geest geschapen. Zo zijn er de cirkelvormige, gesloten processen van reacties op reacties. Het knooppunt van de activiteit is ‘het ik’, een beperkte vorm van zelf-zijn dat steeds aanwezig is in ‘ik zie’, ‘ik denk’, ‘ik wil’, enzovoort. De bewustwording van deze processen geeft ook de mogelijkheid van bewustwording van jezelf als waarnemer van deze processen. De Indiase noties van ‘manas’, ‘avidyâ’, samsâra’ en ‘mâyâ’ worden in de bespreking duidelijk gemaakt.
4. De diverse niveaus van de geest - 28 april 2005
De dieptestructuur van de geest, die in de voorafgaande bijeenkomsten al aan de orde kwam, wordt nu preciezer onderzocht. De nadruk ligt nu op de hogere geestelijke niveaus die uitgaan boven dat van het denken. Verder komen de bewustzijnssituaties van waken, dromen en droomloze slaap aan de orde. Ook nu worden de beschouwingen gerelateerd aan de Indiase visie met de onderscheiding van ‘buddhi’, ‘mahat’ en ‘purusha’, en van ‘jâgarita-sthâna’, ‘svapna-sthâna’, ‘sushupti’.
5. Zelf en geest - 26 mei 2005
De geest vertoont niet alleen een variatie in grofheid-subtiliteit van substantie, maar ook in de kwaliteit van zelf-zijn. De mentale verschijnselen, bijvoorbeeld, kunnen zich als object-verschijnselen tonen, maar ook kun je je zelf als eerste persoon identificeren met bepaalde verschijnselen. Deze identificatie en disidentificatie is de fundamentele dynamiek van het subject in relatie met het object. Het V-model toont de vele mogelijkheden van afstand en samengaan. Als subject kun je je realiseren dat je zuiver bewust-zijn bent. Als subject en object, ik en het andere, radicaal samenvallen, blijft er non-dualiteit over. In deze bespreking komen de Indiase noties van ‘jîva’, ‘chitta’,  ‘Âtman’ en ‘advaita’ aan de orde.

Tijd: de bijeenkomsten zijn steeds op de donderdagen van 20.00 – 21.45 uur, behalve de tweede, de meditatie-workshop: van 13.30 – 17.00 uur.
Locatie: Citykerk Het Steiger, Hang 18, Rotterdam (nabij Station Blaak).
Routewijzer op http://www.hetsteiger.nl/adressen/kerk.htm
Kosten: 80 euro (beperkt aantal deelnemers).
Aanmelding: door overmaking van het cursusbedrag op giro 9109833 t.n.v. CSF te Rotterdam o.v.v. ‘Cursus’.
Meer informatie: centrum@spiritualiteit-filosofie.nl / www.spiritualiteit-filosofie.nl

Dr. Douwe Tiemersma was docent filosofie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Sinds zijn yogalerarenopleiding in de beginjaren ’70 geeft hij lessen yoga en meditatie. Deze hebben steeds meer het karakter gekregen van inzichtsyoga, gericht op non-dualiteit (advaita). Zijn uiteindelijke leraar was Sri Nisargadatta Maharaj.

Organisatie: Centrum voor Spiritualiteit en Filosofie, Stichting Filosofie Oost-West en Advaita Centrum

Derde bijlage

‘Het’ draait allemaal om ont-spanning

Deel 2 van het interview van Pia de Blok
Door Patricia van Bosse

Via de Advaita Post ben je ook vragen van mensen gaan beantwoorden?
Ja, door het versturen van de Advaita Post kwam ik in contact met mensen die mij via de mail ook vragen gingen stellen. Aan Douwe heb ik toen gevraagd wat daarmee te doen. Hij antwoordde toen om de vragen die direct aan mij gericht waren zelf te beantwoorden en de andere door te sturen. Een paar keer heb ik toen de vragen en antwoorden voorgelegd aan Douwe, dat was altijd goed.
Een man met wie ik vanaf het begin via de mail contact heb gehad ben ik erg dankbaar. Hij stelde heel moeilijke vragen. Het antwoord kwam helemaal vanzelf. Op een gegeven moment mailde ik hem: nu stel je vragen waar zelfs leraren geen antwoord op kunnen geven. En ik ben geen leraar en wil het ook niet zijn. Hij mailde terug: dat kan je dan wel zo zeggen, maar voor mij ben je dan een leraar van Niets. Toen heb ik geantwoord: een leraar van Niets zien is de leraar van Niets zijn. Toen was het even stil. Nu is het stil, de ruis bij hem is over.
Douwe was als een vaderlijke raadgever op de achtergrond aanwezig en af en toe legde ik hem nog even wat voor.

Als voorbeeld hieronder een antwoord via de email op een vraag van iemand over het bestaan van reïncarnatie en het leren van lessen in het leven.
‘Er is geen leven en geen dood in Niets, maar ook weer wel. Zodra er een neiging komt of verleiding om er in mee te gaan zit je weer met de gebakken lucht-peren. Zogenaamd geïncarneerd in gerecycled materiaal. Lessen? Zit ook tussen de oren, die hoeven er helemaal niet te zijn. Je hoeft niet mee te gaan met de verleiding/neiging. Zo ja, ook goed maar beklaag jezelf dan later niet. Je kunt eens oefenen, ga eens een tijdje niet mee met verleidingen (afgezien van de dingen die gewoon in het leven moeten gebeuren, er gebeurt in wezen toch niets) en kijk het eens aan.
Niets: niet-iets. Niets heeft (in dualiteit gezien)zin: niks heeft geen zin.’

Kan je nog iets vertellen over de rol van Douwe en de relatie met hem?
Het Zelf is het Zelf van alles en het Zelf is leeg. Schijnbaar, zoals ik het kan verklaren en onder woorden brengen was er wijsheid in meZelf, maar mijn Pia-egootje kon het niet goed horen. Het verlangen ernaar is waarschijnlijk zo sterk geweest dat er een vorm opkwam in de vorm van Douwe die mij dat leerde kennen. Daar hoef je niet je ogen voor te sluiten. De innerlijke goeroe kon ik eerst niet goed horen, daarom verscheen 'mijn' innerlijke goeroe even in de vorm van Douwe.
'Die ' maakte alles duidelijk
Het ging vanaf het begin allemaal onder het motto: Openheid, eerlijkheid en respect. In vertrouwen
Later heb ik me gerealiseerd dat die emailwisselingen met Douwe eigenlijk dagboeken waren, het was geen vraag en antwoord. Antwoorden bestaan niet, elk antwoord komt eigenlijk uit dezelfde koker als de vraag. Als ik iets vroeg kwam het er al uit, wist ik het eigenlijk al zelf. Directe constateringen.
Op een gegeven moment zei Douwe: ik hoef niet meer op jou in te gaan. Dat was wel eventjes moeilijk, want daar was ik zo aan gewend geraakt. Ook daar kan je aan verslaafd raken, maar de leerling-leraar relatie is er eigenlijk alleen in de dualiteit, daar is het even nodig.
Er kwam toen een droom: er lag een bloem op de weg en dat was een obstakel: dat was Douwe. Toen ik dat zag heb ik hem gewoon laten liggen en ben er langs gelopen.
In een email begin dit jaar schrijf ik hem:
…Natuurlijk bestaat er geen relatie, met iets of iemand, of met een plek of plaats: relaties zijn schijn…
…Belangrijkste: Zo wordt gezien dat alles concepten/concepten waren. Het heft elkaar zo op. Is niets aan te doen. …

Woorden verwijzen naar dingen en begrippen: dat zijn concepten.
Zo is uiteindelijk Advaita ook slechts een begrip

Ze vertelt dat ze sommige dingen totaal vergeet, die zijn dan echt helemaal weg. Later mailt ze me dat ze steeds zei dat ze nooit angst had gekend. Tot de herinnering terug kwam dat ze als kind en ook later in de nacht als ze alleen was wél heel bang is geweest-voor het donker, voor buitenaardse dingen. De herinnering daaraan was volledig verdwenen, tot Pia te maken kreeg met een vrouw bij haar in de praktijk die veel angst had. Toen is de gedachte daaraan weer even langs gekomen. Tot haar 50e angst gehad, na de 'bevestiging’ door Douwe is angst volkomen weg.

Uit een email:
Intussen ongeveer een jaar geleden speelt: er moet toch nog één gesprek komen in de Crabethstraat, net als 'toen' om te zien of er nog iets is.(Er was in het begin ooit één ‘gesprek’ eerder geweest) Het moet echt in alle hoekjes helemaal doorzocht worden. Het begrip moet helemaal 'schoon' zijn, niets mag vergeten of overgeslagen worden.
Dit alles (weten of er nog iets is) ontstond na een ervaring tijdens een satsang waarin ik iedereen zag met licht om zich heen (aan gestoken pitten noemde ik het), behalve Douwe, die was doorzichtig.
Pia: Ik zei tegen Aren (haar echtgenoot)‘dat er een trek was om te gaan kijken of er nog iets was.’ Aren vroeg me ‘Ben jij de zus van Jezus? Is er iemand die alles weet?’, lachend.
Ik kon daar niet op antwoorden. Douwe: ‘Het gaat nog een stapje verder dan Aren zegt, het gaat om de kern van Jezus’.
Pia: ’ Jij en Nisargadatta zijn mij, maar dan dat doorzichtige nog, en ‘Kom alleen maar kijken om te zien of er nog iets is.
Douwe: ‘Je weet hoe het zit’.
Ja, er is geen twijfel mogelijk, het is overduidelijk’.
Douwe: ‘Dat is het’, en ‘het kristalliseert zich vanzelf uit, is bij mij ook geweest’.
Pia: ‘Kan ‘ik’ daar zelf iets aan doen?’
D. ‘Nee. Dat gaat vanzelf.’
P. ’Er is niets meer. Het is goed’
Dit was precies op de dag af 2 jaar later dan de 'bevestiging'

Regelmatig komen de uitspraken van Aren terug in gesprekken met Pia. Arens oneliners kunnen een vergelijking met die van Cruyff moeiteloos doorstaan. Bijvoorbeeld deze: Als je het niet weet, kun je het ook niet snappen.
Het was ook heel mooi hoe mijn gezin meedeed. Wij doen alles heel erg met elkaar. Ik had Aren en mijn twee zoons al eens meegetroond naar een satsang, dus ze hadden Douwe al eens gezien. Toen het over de bevestiging ging, besprak ik dat met ze. Aren zei: dit is wat je heel je leven al gewild hebt, ik was heel verwonderd dat hij dat zei. De oudste Arjen zei: prima vent hoor die Douwe, die staat met beide benen op de grond. Rogier keek me even aan en zei: als je maar belooft dat je niet gaat zweven.
Dat hoor je mensen wel eens zeggen, dat het zweverig is. Ik kan je dit zeggen: het is het tegendeel van zweverig. Zweven is wat er in de gewone wereld, in de maatschappij gebeurt: al die veranderlijke gedachten. Is dat dan geen zweven? Alle verschijnselen horen nog bij de wereld van de condities. Inclusief karma en Liefde. Alles wat je waarneemt, als waarnemer, het waargenomene en ook het loslaten (ont-spannen) van die condities zijn nog steeds de ruimte die jezelf bent.
Later zei Aren over Douwe: ik kan die man wel omhelzen -al mijn lichamelijke klachten waren weg-
Afgelopen zomer zijn Aren en ik naar Schiermonnikoog geweest. Aren is toen meegegaan naar de avonden. Toen hij jong was had hij yoga gedaan -daarom ben ik ook met yoga begonnen- en hij kwam helemaal weer tot zichzelf in die diepe ontspanning. Het is zo goed bevallen dat we nóg een week zijn gebleven. Ik heb nog nooit zo’n ontspannen vakantie gehad, zei hij later.
Dat is zo mooi, er is geen behoefte meer om ergens buiten je iets te zoeken, dus je hoeft ook nergens meer heen. Niet dat we niet nog eens op vakantie zullen gaan, maar vroeger gingen we wel vier keer per jaar ergens naartoe, ik organiseerde altijd alles. Maar die behoefte is helemaal weg. Ook bij Aren.

Een paar maanden geleden ben je begonnen met de praktijk voor ontspanningstechnieken.
Ook dat is vanzelf gegaan. Begin dit jaar vroeg een vriendin die ook bij mij yogales volgde of ik haar man die veel problemen had ontspanningstechnieken kon leren. Die man is vier keer geweest en kwam helemaal bij zichzelf. Dat was zo ontroerend mooi. Hij constateerde dat gedachten woorden en plaatjes zijn die in het lege Zelf te voorschijn schijnen te komen. Als de mensen die komen zo bij zichzelf kunnen blijven, en het niet zoeken bij hogere machten, niet bij mij, niet bij allerlei beelden, dan is dat het mooiste wat er is om te ‘doen’
‘Het’ draait immers allemaal om ont-spanning. Eigen ervaring is dat loslaten niet door middel van denken kan ontstaan maar door pure ontspanning die leidt naar Stilte. Zolang er een persoon is, een ego, kan die energieën ervaren. Een ego is één brok spanning, energie dus. Wanneer er werkelijk diepe ont-spanning komt lossen die energieën vanzelf op. Op het laatst is er dan nog Stilte.
Toen ik nog les gaf -ze was 20 jaar yogadocente- heb ik me al veel verdiept in verschillende ontspanningstechnieken. Ik begin met ademhalingstechnieken om te kijken hoe iemand ademt, waar zit de spanning, in het lichaam, in het denken?
Dan vraag ik ze: stel je voor dat je in een enge bekrompen ruimte zit, voel hoe je ademt, hoe je je voelt. Dan vervolgens: stel je voor dat je aan zee staat en heel ver kunt kijken, de zon schijnt en je kijkt naar de hemel, naar een blauwe lucht, naar de ruimte. Hoe voel je je dan en hoe is je adem dan? Daar praten we dan over. Dan hebben mensen zelf ervaren dat als je iets denkt en je laat het diepgang krijgen het een gevoel wordt. Dan kun je ook zien dat je de waarnemer bent van je eigen gedachten. Een volgende stap kan dan zijn dat je inziet dat als er weer zo’n beperkende gedachte komt, zoals bijvoorbeeld die nauwe ruimte, dat je er niet in hoeft mee te gaan. Dan krijg je ook dat gevoel niet. Zo maak je dan mee dat je ieder moment waarnemer bent van je eigen gedachten. In de verschillende technieken gebruik ik oefeningen om mensen te leren zien wanneer ze weer in zo’n beperkende gedachte schieten. Een gedachte is natuurlijk ok en die mogen er gewoon zijn, maar je hoeft er niet meer in mee te gaan. Mensen komen drie of vier keer in sessies van anderhalf uur, dan kunnen ze zelf de technieken gebruiken.
En dan tenslotte is er de Advaitabenadering, die eigenlijk het opheffen is van technieken en methoden. Het doorbreken van het continu zoeken naar doelen om gelukkig te worden.
Steeds verwijs ik ze naar zichZelf en het niet blijven hangen in sferen en energieën. Je hoort ze dan achteraf zeggen: ‘Er waren helemaal geen gedachten meer.’ Of: ‘Het is te simpel voor woorden.’ En ‘Ik kende wel Ruimte maar niet Niets met helemaal niets.’
Het is prachtig als mensen dezelfde ervaringen hebben die ik ook heb gehad, als mensen dezelfde dingen zeggen die ik ook tegen Douwe heb gezegd.

Bij jou is het zo maar opgelost, maar je hebt ook veel opgeschreven.
Uiteindelijk lost ook de oplossing op. Met alles zo naar buiten te brengen is wel veel opgelost, maar de uiteindelijke oplossing ‘gebeurde’ in die Stilte. Dat is zo subtiel, daar kan je niet de vinger op leggen, dat heeft weer met Niets te maken. Dat is zo mooi in het Engels: Het is voor niets- It is free-
Het volledige loslaten is de Stilte. Dan is er ook geen ‘Stilte’ meer.
Steeds meer ‘anderen’ zien de Stiltedagen in Gouda dan ook als bij-zonder. Hoor wat Faye zegt, 23 jaar en voor het eerst dat ze dit ondergaat, zich eraan overgeeft (Overgave): ‘De tijd was weg!’

Tot slot

Alles is alles. In een mail aan Douwe:…Jij bent mij. Zoals iedereen iedereen is…
Je bent Alles en iedereen maar niet specifiek iets of iemand. De kern van de mens is niet-verschillend en dit is in volledige ont-spanning te constateren: Licht en Liefde.
En daaraan vooraf ‘Niets’(Faye: ‘De tijd was weg’)

Alles waar we over gepraat hebben, ging niet over onze ware aard: het Zelf is Leeg. Dus eigenlijk zou je alles kunnen schrappen.

Ik schreef bij de introductie van het advaita sprookje dat in Amigo nr.8 is gepubliceerd:
Zonder woorden al zijn er woorden - er zijn geen woorden voor.
En Dankbaarheid blijft: 'Douwe', had ook (heel gemakkelijk) zich kunnen concentreren op een loopbaan als professor.
Een mail uit het e-mail bundeltje ‘Uit het zicht’: Lieve Douwe, nog sorry voor alle onwetendheid.
Weet hoeveel geluk er geweest is door een leraar als jou te kennen
En dank voor het geduld.