8-7 Als je je laatste standpunt loslaat, ben je overal en nergens

Jaargang 8 nr. 7 (10 april 2007)

Tekst

Uit een gesprek te Brugge, 11 maart 2007 (deel 2)
Aantekeningen door Danny

Kom tot het inzicht dat je jezelf los kan laten, dan is er geen gescheidenheid meer.

Het inzicht, de verlichting, zal zich moeten bewijzen wanneer jezelf en alle dingen wegvallen.

Problemen ontstaan waar dualiteit is. Je maakt je slaaf van dat andere.
De essentie is dat je niet verschillend bent van anderen.

Zie dat het absolute overal is.
Het absolute is de basis van de hele wereld.
Het is de hele wereld van verschijnselen.
Het is ook het meest eenvoudige dat er is.

Je hoeft geen diepere betekenis te zoeken in de verschijnselen, anders ontstaan er projecties.
Het zoeken naar de zin van het leven werkt beperkend.
Zingeving zoeken heeft weinig zin, want je maakt iets begrensd van ‘zin’.
Je hoeft niets te zoeken.
Dat is een hele opluchting.
Alles wat gebeurt heeft zin in zichzelf en dat is universeel.
Bloemen bloeien zomaar vanuit een inherent leven.
Zolang je blijft zoeken is het een eindeloze weg, totdat alles bij elkaar komt en het zoeken wegvalt.

Het verlangen naar inzicht is goed, als het maar met helderheid gepaard gaat.
In een bepaalde fase is het oké, als je maar niet te lang in die fase blijft hangen.
Als er iets van helderheid ontstaat, wordt het duidelijk dat het inzicht er is.

Laat de zon door de nevel schijnen.
Alles wat beperkt is, lost nu op.
Je bent zelf aanwezig als licht van bewust-zijn.
Het onbeperkt licht-zijn van het zelf-zijn manifesteert zich automatisch.
Alle brokken energie waar spanning in zit, zijn nevels die oplossen.
Je eigen zelf-zijn manifesteert zich als openheid, en zo klaart alles op.
Dan is er spontaan een oneindig-zijn zonder grenzen, zonder scheidingen, waarin het leven zich zomaar ontplooit: bomen die groeien, vogels die voorbijvliegen, ...
Er is nergens een grens, nergens een dualiteit.
Je bent zelf in alle vormen aanwezig.

Hou je niet vast aan bepaalde standpunten.
Op een bepaald moment moet je zelfs je laatste standpunt loslaten, dit kan duizeligheid veroorzaken.
Keer terug tot bewust-zijn waarin alles helder en ruim is.
Word dan ook bewust van jezelf.
Kijk of je alle standpunten hebt opgegeven.
Het laatste standpunt is de laatste conditie die openbreekt.
Dan is er geen houvast meer, geen centrum meer.
Zelfs op het niveau van de getuige is er nog een centrum van zelf-zijn en dit glijdt gemakkelijk af naar egocentrisme.
Het gaat om iets heel subtiels.
Maar daar ligt het knooppunt van zelfidentificatie.
Wanneer dit knooppunt open komt is er een verstrooiing van het zelf.
Dan is er geen sprake meer van een centrum.

Totaal loslaten is ook dát laatste standpunt van het getuige-bewustzijn loslaten.
Dat is iets waar je in alle aspecten bij betrokken bent.
Laat de ontspanning toe eindeloos door te gaan, door alle lagen heen, totdat je ook vrij bent van het getuige-standpunt.

Laat zelfs je laatste houvast los.
Wees je bewust van je diepste patronen en condities.
Als die loskomen, verdwijnt de kern die zich in een centrum vasthoudt.
Er is geen oriëntatiemogelijkheid meer.
Het is een chaos, want er is geen specifieke patroonvorming meer.
Dan ben je overal en nergens.
Let ervoor op dat je dit weer niet vast legt, want je hebt de neiging om terug te keren naar je oude patronen.
Laat het loslaten verder doorwerken.
Zo verdwijnt de reactie om iets vast te zetten.
De dualiteit tussen jezelf en de rest is er niet meer.

Blijf je ergens in bepaalde patronen steken, probeer dit dan te herkennen.
Kijk ernaar.
Dan zie je dat het steeds weer de angst is om werkelijk los te laten.
Je denkt: ‘Als het doorgaat, waar blijf ik dan?’
Werkelijk loslaten is het meest eenvoudige en natuurlijke wat er is, net zoals slapen.
Elk niveau blijft open staan.
Er wordt niet vastgehouden aan een bepaalde vorm.
Wees je scherp bewust van dit loslatingsproces.
Dan kan het radicaal doorwerken.

Er is een bewuste scherpte van helderheid nodig om oude patronen te doorzien.
Wanneer duistere krachten nog terugkomen is waakzaamheid geboden.
Doe dit niet op een gespannen manier.
Behoud je helderheid op een ontspannen wijze.
Zo kijk je door alle vermommingen heen.
In de vermomming zie je de beperktheid.
Elke kracht die beperkend werkt, laat je gaan.
Herken de verschillende fasen op een bewuste manier.
Wanneer er helderheid is, wordt de aard van de vormen doorzien.
Het gaat dus om het doorzien van de vermommingen, en dat gebeurt als het bewustzijn maar helder genoeg is.
Dan is het doorzien moeiteloos en direct.
Denk aan het verhaal van de grote boze wolf die zich steeds vermomt en de drie biggetjes.
Alleen het derde biggetje doorziet de verschillende gedaantewisselingen van de wolf.
De herkenning geschiedt onmiddellijk.

Hoe ruimer je bent, hoe beter je andere standpunten begrijpt.
Hoe meer je bent, hoe meer je begrijpt.
Problemen ontstaan als je vasthoudt aan één bepaald standpunt.
Handel vanuit het standpuntloze, voorbij alle standpunten.
Als je je laatste standpunt loslaat, val je samen met de ander.
Heb je een probleem met je kind, laat dan je standpunt los en luister naar het kind op zijn standpunt.
Jij bent het kind en het kind is jou; daar ontstaat dan meer ruimte.
Op die manier val je samen met je kind en is er sprake van onvoorwaardelijke liefde.
En juist die onvoorwaardelijke liefde is het belangrijkste dat een ouder aan zijn kind kan geven.

Met hartelijke groet,
Douwe Tiemersma