Nu deze zomerse zomer is afgelopen, we elkaar vrijdag weer hebben ontmoet op Stoutenburg en de activiteiten in Gouda deze week beginnen, is er ook weer een Blue Sky.

Volgende week zaterdag zal de eerste open dag zijn op het Advaitacentrum met creatieve activiteiten. Of men nou daarvoor komt of om ‘zomaar’ op het centrum te zijn of met anderen te spreken, we hopen op een ruime belangstelling voor deze dag!

In deze Blue Sky ook weer enkele andere inzendingen. Mathilde schreef een (heel licht) verhaaltje, waarin ze een beeld beschrijft dat opkwam tijdens een visualisatie van het hartchakra.

Van Harry ontvingen we een gedicht getiteld Achtergrond, waarin hij het schrijven enigszins integreert met zijn beeldende activiteiten.

Tenslotte hebben we een tweede fragment overgenomen uit een (ook heel lichte) ‘vertelling’ die Odile vond in een tijdschrift dat we in bibliotheek hebben. Het eerste stukje

stond in de vorige Blue Sky.

We hopen dat jullie ons teksten van jullie zelf of iets wat je hebt gelezen blijft opsturen. Veel plezier met het lezen van deze aflevering en tot gauw in Gouda, op de open dag of wie weet waar elders.

Odile en Patricia

*

Eerste Open Dag op zaterdag 13 september

Op het Advaitacentrum zullen op die dag twee activiteiten zijn: ’s ochtends dansen met Odile, ’s middags tekenen met Harry. Men kan aan beide activiteiten meedoen, aan één of alleen komen om anderen te ontmoeten, in de bibliotheek te kijken of te mediteren in de kleine zaal.

Programma

10.00 uur Ontvangst met koffie of thee

10.30 - 12.30 uur Vrij dansen met Odile

12.30 – 14.00 uur Lunch, zelf meenemen! Er is koffie en thee

14.00 – 16.00 uur Vrij tekenen met Harry

16.00 – 16.30 uur Afsluiting van de activiteiten, afwassen en schoonmaken van de gebruikte

ruimtes

(koffie en thee zijn gratis, de opbrengsten van de activiteiten zijn voor het centrum)

DE KOSMISCHE DANS – BEWEGEN IN DE ONEINDIGE RUIMTE

Dit is het thema van de ochtend Vrij dansen. Door middel van geleide meditatie, yogaoefeningen, ademoefeningen wordt het energetische lichaam duidelijker voelbaar en tegelijkertijd de gewichtsloosheid van het lichaam in de ruimte. Pas als je werkelijk één bent met de kosmische energie, kun je helemaal mee bewegen en ‘het’ laten gebeuren.

Opgave vooraf, het liefst per email, bij Odile: bbr@kabelfoon.nl

VRIJ TEKENEN, DE KUNST VAN HET WEGLATEN

…. In de open eenvoud van het witte vel is er tijdloosheid, als we iets op papier zetten, treden we het gebied van de tijd binnen, terwijl we echter door onszelf in de activiteit te verliezen weer de tijdloosheid kunnen openen.

Het gaat bij alle oefeningen om spontaniteit uit het hart, niet om een mooi tekenresultaat!

Opgave: liefst vooraf bij Harry, telefonisch: 06-54726577 of per e-mail: h.vanzomeren@wanadoo.nl

Kosten: 7 euro per activiteit

VOLGENDE ACTIVITEITEN EN OPEN DAGEN

De volgende keer dat er een activiteit is zal 4 oktober zijn. Dan zal Pia Intuïtief Schilderen geven.

Op de open dagen op 8 november en 13 december zullen waarschijnlijk Vrij Dansen en Vrij Tekenen weer worden gegeven.

*

De wijsheid van het witte licht

Er liep eens een meisje door een tuin die héél mooi was.

Overal stonden prachtige bloemen.

Het was betoverend zoveel kleuren.

De tuin was groot en terwijl ze verder liep, kwam er steeds meer schittering in de kleuren, alsof de bloemen tegen elkaar opboden met hun pracht en praal en riepen: kijk mij, kijk mij.

Ineens, op een open plek in de tuin stond een groot wit landhuis te schitteren als sneeuw in de zon.

Het meisje liep verder tot ze bij de trap kwam die naar de ingang leidde.

Toen ze de trap opgelopen was, keek ze door de deur in een hal, met rondom allemaal ramen die zo hoog waren dat het leek alsof ze in de hemel keek. Het was er zelfs lichter dan buiten het huis.

In de hal stond een grote witte marmeren tafel.

Op de tafel lag een cadeau, zo groot als een schoenendoos, verpakt in glanzend fel rood papier met er omheen een breed goud glanzend lint gebonden in een grote strik met vele linten die om de doos heen gedrapeerd waren.

Naderbij gekomen zag het meisje dat haar naam op het cadeautje stond, dus maakte ze het open.

Wat een verbazing, uit de doos kwam: …….een witte kat, springlevend.

Het meisje glimlachte toen ze de kat had bevrijd en liep naar de deur om weer naar buiten te gaan.

De kat liep aan haar zijde rustig mee.

Toen ze dat zag moest ze geweldig lachten en ze bleef lachten, want: was het niet absurd om iets levends in een doos te stoppen en het dan ook nog cadeau te geven en dan nog wel een kat.

Het allergekste was dat de kat er zo onverstoorbaar bij was gebleven.

Ze liep de trap af en de kat bleef haar volgen.

Toen ze weer in de tuin stond werd ze wakker.

Weer moest ze lachen. Ze had toch al twee katten, dat was genoeg.

Ze hoefde er geen witte kat bij te hebben.

Waarom kreeg ze hem dan cadeau en waarom bleef de kat haar volgen

Daarover mijmerend werd het steeds meer helder.

De kat had er erg schoon, wit en transparant uitgezien.

De vacht was bijna lichtgevend geweest.

De ogen waren zo open geweest en de houding zo rustig, dat ze had gedacht: die kan wel voor zichzelf zorgen.

Toen begreep ze ineens, dat het volgen van de witte kat altijd al haar hartenwens was geweest en ze wist nu dat wie, wie volgt hetzelfde is.

Mathilde

(ontstaan naar aanleiding van een visualisatie voor het hartchakra)

*

Achtergrond

Dromende kunstschilder

gaat op in zijn droomschilderij.

Al dromende verbeeldt hij zich, dat hij

een werkelijke wereld uit verfstructuur schept.

Wakker geworden gaat hij op in dagdroomprojectie,

reële wereld, waarin hersenen fungeren als droomfabriek.

Kan hij doorzien wat achter de droomfabriek schuilgaat?

Door zelfonderzoek naar een positief referentiepunt

en met radicale diepteontspanning. Zo komt hij

in de sfeer van zijn identiteitsachtergrond.

Het openbaart zich als liefdessamenhang,

voor al het wordingsverlangen.

In een tijdloze Flits !

Hier en ‘’NU’’geopend,

bespeurt hij bij zichzelf, het tijdloos potentieel.

Het vormloze grondeloze zijn, openbaart zichzelf als

echte identiteitsachtergrond, leeg beschikbaar voor alles.

Die leegte, zonder droomgedachteactiviteit, laat potentiële

levenspunten in rust en kiemverlangen in de stilte opgaan.

Hij is zeer bewogen over “het-geheel”, in volledige eenvoud!

Zijn identiteitsachtergrond is Leegte, Openheid. Wat hij in E

zich niet kan herinneren of voorstellen, als iets. E

Een negatief referentiepunt is ontstaan. N

Nu wordt beseft, ik ben niet dit of dat. V

Binnen de tijd droom ik als een persoon O

en krijg dan realiteit van tijdloos potentieel. U

Dieper in de zelfleegte doorgeschouwd. D

De Leegte zijn is ook de Volheid van zijn. L

Niet ruimtelijke leegte of ruimte volheid, E

maar gedachteloos het onvoorstelbare. E

Lege zaadkiem in potentiële volheid. G

Eén & ondeelbaar & tegelijk veelvuldig. T

Openheid zijn in Advaita benadering. E ,

Grondeloos zijn in vormloze achtergrond. H.

*

Een vertelling (2)

…..

En toen … toen droomde het Licht dat de mens wakker werd, en toen werd de mens wakker … hij stond op, en hij liep … voor de allereerste keer liep hij … en toen moest hij heel hard lachen. Want hij was heel verbaasd en heel verrukt dat hij kon lopen. En omdat de mens niets anders was dan Licht … een afgietsel van het Licht … was hij eigenlijk verbaasd over zichzelf, verbaasd dat er zomaar iets was. Want het zou natuurlijk heel gewoon geweest zijn als er helemaal niets zou zijn geweest, behalve het Licht zelf dan. Maar de mens keek om zich heen, en zag overal Licht, Licht, maar in honderden en duizenden en miljoenen vormen: in de vorm van water (en hij voelde het water met zijn voeten, en moest opnieuw heel hard lachen, en hij speelde met het water en op het strand, uren en dagen achter elkaar), en later zag hij het Licht dat hij zelf was ook met allerlei andere vormen, zoals gras en bomen en vogels en nog een heleboel meer.

En omdat de mens overal dit Licht zag, was hij gelukkig – volmaakt gelukkig: hij was doorlopend verbaasd over wat hij zag: zijn leven was één groot stuk verbijstering.

Maar het Licht ging door met dromen en toen droomde het woorden: het droomde woorden, in het hoofd van de mens. En toen kon de mens denken, denken en praten.

En de mens begon toen te denken wat hij al lang wist zonder denken, en zei tegen zichzelf: “Dit fijne lichaam van mij is een dans van het Licht”, en weer moest hij verschrikkelijk hard lachen, en toen begon hij te dansen en te dansen … totdat hij helemaal buiten adem was, en ging liggen uitrusten in de schaduw van een boom.

Terwijl hij daar lag, droomde het Licht verder, en nu droomde het in het hoofd van de mens.

Maar de mens zelf, dacht dat hij zelf droomde. En in die droom zei hij tegen zichzelf: het Licht waar ik uit besta is eindeloos, eindeloos. Zou het niet mogelijk zijn om iets te vinden dat een beetje kleiner is net zoiets dan ikzelf, waar ik het Licht in kan herkennen, en waar ik mee kan dansen en praten en lopen en zwemmen…?

En toen droomde het Licht een tweede mens. Eigenlijk was het niet helemaal een tweede mens, want toen de eerste mens wakker werd, en helemaal verbijsterd een vrouw bij zich zag, en toen hij met haar liep en lachte en speelde en praatte, toen ontdekte hij dat ook zij hetzelfde was als hij: hij zag dat ook zij, net als hij en alle dieren en bomen en dingen bestond uit Licht, en niets anders dan Licht. Als Licht waren ze één, maar als schepsel leken ze twee. En zo konden ze op verschillende manieren naar elkaar kijken: en als ze naar elkaar keken als schepsel, lachten ze en dansten ze en liepen ze en zwommen ze … en als ze dan goed keken, héél diep, dan herkenden ze het Licht in elkaar, en dan waren ze weer één – en daarom wisten ze dat ze eigenlijk altijd één waren. En ze ontdekten dat ze als schepselen een diep, diep gevoel hadden, en dat ze zich als schepsel met elkaar konden verenigen, en zoiets als een nieuw geheel konden worden. En via dat diepe gevoel en die eenwording vergaten ze hun twee-heid weer, die eigenlijk geen echte twee-heid was, en dan losten ze weer op in dat éne Licht waar ze uit bestonden. En Dat feest van Eén-Zijn, met vorm of zonder vorm, noemden ze de Liefde.

Ze ontdekten dat ze in elkaar op konden gaan omdat ze beide Licht waren en dat ze in elkaar over konden vloeien, en ze speelden, eindeloos, het spel van de Liefde.

En dat was het begin van deze wereld.

……

John Hillman

Uit het Engels vertaald – oorspronkelijke titel ‘Love is what you are’

Gevonden in Yoga Advaita ’77, ’78, ‘79

*

In de ‘Blue Sky’ krijgen aankondigingen, uitingen van mensen uit de Advaita Kring, oproepen en mooie stukjes tekst een plaats. Inzendingen sturen naar Odile(bbr@kabelfoon.nl) en Patricia(f.y.zeilstra@planet.nl), verandering van e-mail adres aan Pia(piamariaaria@planet.nl).

Niet iedereen van de Kring leest de ‘Blue Sky’, dus algemene zaken die de kring aangaan dienen aan Douwe te worden gemeld.