8 - januari 2004 Blue Sky

BLUE SKY

Nummer  8  januari 2004

In het nieuwe jaar weer een aflevering van de Blue Sky met een gevarieerde inhoud. Al in het begin van januari ontvingen we van Juliane deze wens voor het nieuwe jaar, die jullie nog net in de eerste maand van het jaar kunnen lezen. Reinoud bezocht het Osho symposium in december en schreef daarover een korte impressie. Behzad geeft met zijn trio een benefietconcert ten behoeve van de verwoeste stad Bam in Iran. Het is in Breda, hopelijk kunnen er mensen naartoe om van zijn betoverende muziek te genieten. Voorts een gedicht van Harry, in zijn intussen al vertrouwde ‘visueel-verbale’ stijl. Odile zag de film City of Angels die haar een reactie ontlokte die we hieronder kunnen lezen. Tenslotte een artikel van Saskia S. Zij bezocht  in Rotterdam wel satsangs, schrijft wel vaker bv in de Koorddanser en wij nemen nu een stuk van haar over de Advaita Cinema op.

*

JULIANES WENS UIT DE ARDENNEN VOOR ONS ALLEN

JE BOOM IN 2004

Wees de boom!
Wanneer ken je alle blaadjes
verspreid over je takken?
Duurt het eeuwen

Of zie je ze een voor een
bij ontluikend voorjaar?

Duurt het langer
Of glinsteren ze in de zomerzon
zodat je alles helder ziet?

Duurt het nog even
Of mogen ze in de herfst losgelaten
wegdwarrelen op het mos?

Duurt het voort
En kan je in de witte winter
wachten op hun nieuwe gedaanten?                                                                             

*

OSHO SYMPOSIUM
De Wetenschap van het Hart
13 december 2003.

Dit symposium werd georganiseerd ter ere van de vijftigste verjaardag van de verlichting van Osho.
De reden dat ik hierheen gegaan ben is omdat Douwe op dit symposium sprak.
Mijn affiniteit met Osho is als volgt: ik heb jaren geleden (zo van 1980-1985) bijeenkomsten bijgewoond van de Baghwan/Osho – beweging. Ik heb toen wat lezingen van Baghwan gevolgd op video. Zijn leer sprak me erg aan maar die hele beweging met de ketting, de oranje/rode kleren en de ophemeling van Osho vond ik maar niks. De laatste jaren heb ik wat boeken van Osho gelezen. Zijn ‘Boek der geheimen’ en het boek ‘Tantra, het allerhoogste inzicht’ spreken me erg aan. Daarnaast zie ik Osho in Utrecht regelmatig op zondagochtend een uur op de kabel. De leer blijft me aanspreken maar de hele beweging daaromheen niet.
Het symposium zelf. Er verschijnt dus een boek over de hele dag, ik zal hier kort wat impressies geven. Het was goed georganiseerd met een leuke dagvoorzitter (Iteke Weeda), Jan Foudraine als inleider met anekdotes uit ‘die tijd’, de bijdragen van Wim Bonarius en Maurits Kwee, waren beiden erg interessant. Hierna een lachmeditatie met Dhyan Sutorius en dat werkte goed na al het luisteren. Vervolgens, na de lunch, kwam Douwe. Voor mij was dit de bevestiging van waarom ik naar Douwe toe ga. Een levende leer van een levende leraar. Prachtig. Het publiek was ook enthousiast, er werd zelfs een aantal keren geapplaudisseerd voor een antwoord. Het waren dan ook zeker niet allemaal sannyasins die in de zaal zaten.
Ik ben destijds naar de presentatie van het boek van Paul Blok geweest in Driebergen en daarna had ik hetzelfde gevoel als nu: waarom naar dit soort bijeenkomsten gaan als je al iedere week naar de satsang gaat. In de satsang wordt dieper op ‘de materie’ ingegaan en daar gaat het toch om. Dus…

Reinoud

*

BENEFIETCONCERT BAM

De historische stad Bam werd 26 december 2003 weggevaagd door een aardbeving. Om een financiële bijdrage te kunnen leveren aan het Iraanse volk zal een benefietconcert gegeven worden. Het ‘DASTAN  TRIO’ waarvan Behzad deel uitmaakt, zal geïmproviseerde traditionele Iraanse muziek ten gehore brengen.
Het Dastan trio bestaat uit: Hamid Motebassem (tar, setar, zang)

Behzad Sanati (satar)
Behnam Samani (tombak)

Concert:dinsdag 10 februari 2004
Aanvang:15.00 en 19.00 uur
Locatie: De gehoorzaal van academie St. Joost
Adres: Beukenlaan 1 Breda
Tel: 076 5250302
Entree E 10, dit bedrag komt geheel ten goede aan de wederopbouw van Bam (www.comitebam) Tevens mogelijkheid vrijwillige gift aan de kassa

*
Kring

De advaita kring van ingewijden

met bestemming, de ‘Openheid’.

Douwe trok hen aan, zij trokken

een authentieke advaita meester

aan in de lijn van  Nisargadatta

Maharaj uit India, Douwe`s guru.

Het steeds groeiend aantal kring

leden vertelde hun persoonlijke

story, stelde zich aan de andere

kringleden voor, die ze hartelijk

in alle openheid verwelkomde.

In de persoonlijke gesprekken

met Douwe krijgen ingewijden

die een speciale mantra kregen,

via die mantra verbinding met

hun innerlijke tijdloze sat guru.                             ‘Tijdloze Sat Guru’

Maandelijks komen ze bij elkaar

in het advaita centrum te Gouda.

Samen in de kring van open zijn,

In een heldere alerte oriëntatie,

gericht op Douwe`s liefdevolle

en geduldige uiteenzettingen.

Hij spoort je aan de verbinding

te leggen met je hoogste notie.

Het wezenlijke achter zijn woord

gebruik is directe verwijzing naar

de stilte, als subtielste zelfrealisatie,

met bestemming het ongedeeld zijn

van jezelf en wereldverschijning,

als; ’alles wat is, zoals het nu is’.

Breekt het absolute inzicht door,

in een tijdloze grondeloze sfeer,

dan bevestigt Douwe dat liefdevol!


Harry

*

DE FILM CITY OF ANGELS LEVERT STOF VOOR INZICHT

Verenigde Staten, 1998
Met: Nicolas Cage, Meg Ryan, Dennis Franz, Andre Braugher.

In City of Angels speelt Nicolas Cage de engel "Seth". Net als andere engelen begeleidt Seth mensen onder andere bij hun sterven. Wanneer hij op een dag iemand komt helpen die op de operatietafel overlijdt, raakt hij onder de indruk van de chirurg (Meg Ryan) die het leven van de man probeert te redden. Maggie, zoals de chirurg heet, heeft het moeilijk met het overlijden van haar patiënt en Seth probeert haar te helpen. Seth voelt zich steeds meer tot Maggie aangetrokken en raakt in tweestrijd: Zal hij zijn onsterfelijkheid opgeven om zo mens te worden en met haar samen te kunnen leven, of kiest hij ervoor om engel te blijven? Hij kiest op een gegeven moment om met die vrouw te leven die een dag later zelf dood gaat. Aan het eind van de film heeft hij toch geen spijt van dat hij het menselijk voelen boven ‘de eeuwigheid’ heeft gekozen.
In deze film raakte mij niet zozeer het verhaal van de relatie tussen de man en vrouw, maar vooral de centrale rol van de zintuigen. Die blijken essentieel te zijn voor het verschil tussen een menselijk of niet menselijk bestaan. Natuurlijk is het in de film gebracht als een dualiteit: blijf je in het Bewust-Zijn (waar het Engel-bestaan voor staat),  dan ben je gevoelloos. Of ben je alleen maar een persoon en beschik je over alle zintuigen en gevoelens?
Die dualiteit is er eigenlijk niet, maar we kunnen dat af en toe wel enigszins zo ervaren. Er zijn momenten waarbij de gevoelens zwaar en overheersend lijken te zijn, als het zwaartepunt bij de persoon ligt. Er zijn ook momenten waarbij het zintuiglijke apparaat veel minder op de voorgrond komt en waarbij het Bewust-Zijn de overhand heeft. Dan is er een grotere afstand tussen die twee. Als het zwaartepunt bij het Bewust-Zijn ligt is er, als het goed is, geen identificatie meer -of veel minder- met het lichaam. Sri Nisargadatta is daar een prachtig voorbeeld van. Hij leed aan kanker maar leek het wel alsof hij gevoelloos was voor die pijn omdat hij geen enkele identificatie meer had met zijn lichaam.
Zo ervaar ik ook dat gevoelens een andere kleuring kunnen krijgen afhankelijk van het zwaartepunt. In een heldere droom heb ik ervaren dat als de volledige aandacht gericht is op het Bewust-Zijn en er tegelijkertijd pijn is, de pijn alleen wordt gezien en zelfs niet meer wordt gevoeld. Zo is het ook in het leven, er gebeuren wel eens nare dingen, maar ze worden veel lichter in het licht van het Bewust-Zijn.
Dus Seth had zijn Engel-bestaan niet hoeven op te geven maar kunnen integreren in het menselijke leven. Het gaat eigenlijk niet om de problematiek van wel of niet voelen, maar om te leren onpersoonlijk te voelen. De zintuiglijke indrukken zijn dan niet meteen gekoppeld aan ons lichaam, maar we zien ze als een energetisch gebeuren in de kosmos waar zoveel energieën zijn in het licht van het Bewust-Zijn.
Zo kan een film, door de prachtige beelden, door het ingetogen acteren van Nicolas Cage, door de stiltes tussendoor, veel meer betekenen dan het eerst lijkt en stof zijn voor inzicht in ons Zijn. Prachtig toch!

Odile

*

‘ADVAITA CINEMA’ dag in Rotterdam

Zeven unieke films

Advaita Cinema: zeven unieke films van verlichte meesters op één dag in Rotterdam! Een fantastisch idee om films die je niet iedere dag krijgt voorgeschoteld, zo eens op een rijtje te mogen aanschouwen. In wederom een prettige omgeving als het Bibliotheektheater. Een volgeladen programma, met films over Ramakrishna, Sri Ramana Maharshi, Krishnamurti, U.G. Krishnamurti, Nisargadatta Maharaj en Ramesh Balsekar.
Een kleine dissonant van deze verder zeer geslaagde dag, was dat er nauwelijks tijd was voor onderlinge uitwisseling. Formeel noch informeel: het zat niet in het programma en was qua tijd gezien ook bijkans onmogelijk. Tussen de bedrijven door haalde ik het net om naar het toilet te gaan en even iets te eten en drinken, voor de bel alweer ging voor de volgende ronde...! De films waren het echter waard!
Het ervaren van de films
Het was aardig te zien hoezeer de films zaken in me opriepen. Zo aanschouwde ik mezelf als ik naar de films keek op een intellectuele manier: de inhoud in me opnemend en kijkend naar op welke verschillende manieren die inhoud werd overgebracht. Op andere momenten ervoer ik hoe ik me liet meevoeren door de sfeer en geraakt werd door de vele ontroerende momenten van herkenning bij de geluiden en beelden van India, de karakteristieke Indiase tongval van de sprekers, de wijdse mystiek van de landschappen. Soms was ik er weer even helemaal terug en in het gegrinnik en gestommel enkele stoelen verderop meende ik op diezelfde momenten herkenning te vinden. Ik observeerde mezelf aan welke beelden of welke tekst ik me leek te hechten en wanneer ik me kon laten verglijden in dat wat Advaita Vedanta ‘Dát’ noemt.
De vorm en de inhoud van de boodschap
De vorm en de inhoud van de boodschap die deze verlichte meesters overbrengen, zijn me het meest opgevallen op deze dag. De verscheidenheid aan vorm, die te verwachten was bij films met de twee Krishnamurti’s erbij, was me bekend maar werd door de opeenvolging van films op één dag, nog eens sterk overbelicht. Het blijft fascinerend voor me deze verscheidenheid van verlichte meesters te zien: waar de ene meester op het podium aan zijn publiek tracht duidelijk te maken dat hij geen goeroe wil zijn, maakt de ander het hele idee van verlichting belachelijk en laat weer een ander zich met een glimlach duizenden mensen welgevallen die in zijn nabijheid willen zijn zelfs als hij op sterven na dood is. Die verschillende vormen geeft enkele van de wegen aan om hun diepste ervaringen over te brengen, waarbij de een lijkt te gruwen van de onvermijdelijke projectie op hem als meester, terwijl de ander deze juist lijkt te bemoedigen. Het geeft zo ontroerend aan hoezeer de persoonlijkheden van deze verlichte meesters door hun boodschap heenschijnen; hoezeer het universele dat zij proberen over te brengen door zo verschillende mensen, zo verschillend kan worden gebracht.

En dan de inhoud.
Ook daarin is de verscheidenheid opvallend, in de benamingen die de meesters geven aan het grootse wonder dat zij (hebben) ervaren. Waar de een het in termen van het absolute verkondigt, gebruikt de ander woorden als helderheid, openheid, gelukzaligheid, liefde of weer een andere term. Karakteristieken van verlichting, als we het zo zouden kunnen noemen, passeerden de revue: behalve het onbenoembare, het directe -niet persoonlijke- ervaren, het non-duale, de moeiteloosheid, het meegaan met de stroom van het leven, de acceptatie van Dat wat is. Ik merkte op dat mijn mind zich afvroeg waarin deze meesters zich eigenlijk onderscheiden van de ‘gewone’ mensen om mij heen die net als ik deze ervaringen kennen. En dat de vraag opkwam of deze meesters misschien meer verlicht zouden zijn dan anderen omdat zij deze kenmerken meer permanent ervaren, en niet als tijdelijke momenten, zoals ik ze ervaar. En welke overige verklaringen er zijn waarom zij als verlicht door het leven gaan terwijl zovelen in het gewone leven die het ook kennen, deze termen niet bezigen? Ik zie hoezeer er een deel in mij is, die mij wil beletten deze vragen te stellen. En een deel dat er met een glimlach naar kan kijken.
Opvallend van de inhoud was overigens ook dat er alleen maar films over mannelijke meesters waren. Er zijn vele voorbeelden van verlichte vróuwelijke meesters, zoals De Moeder, Moeder Meera, Moeder Anna. Jammer dat die er niet tussen zaten. Misschien werd er iets over gezegd in de inleiding, misschien ontbreken de documentaires over hen. Of misschien duidt de programmering toch nog, anno 2004, op een onbewuste mannelijk bias. waaruit zou blijken dat hetgeen de organisatoren (laten) zien van de spirituele wereld, een onbewuste projectie is van de sociale verhoudingen in de wereld erbuiten. Met de mannelijke meesters van meer aanzien dan de vrouwelijke. 
Tot slot
Een laatste slotopmerking. De dag droeg als titel ‘Advaita Cinema’, en niet ‘Advaita Vedanta Cinema’. En terecht. Een man als Krishnamurti zou zich in zijn graf (oeps... ) hebben omgedraaid als hij door de zoveelste spirituele beweging zou worden ingekapseld. Ik was te laat voor de lezing van Douwe Tiemersma, dus weet niet of hij in zijn inleiding inging op het onderscheid tussen Advaita (het ervaren van het non-duale in algemene zin) en Advaita Vedanta (de spirituele stroming). De opmerking in de flyer dat de twee Krishnamurti’s op inhoudelijke gronden tot de traditie van de Advaita Vedanta kunnen worden gerekend omdat zij onvermoeibaar opriepen tot onvoorwaardelijke vrijheid, is tenslotte nogal arbitrair. Dat de films over Advaita, dat is het non-duale in algemene zin, gingen is evenwel onomstotelijk duidelijk. Dat Advaita Vedanta, als spirituele stroming -en ‘sociale constructie’-, een van de (overigens vele) wegen is naar dat non-duale, is -naar ik hoop- ook. Al is het maar vanwege het organiseren van zo’n mooie dag!

Sylvia I. Saakes

*

In de ‘Blue Sky’ krijgen aankondigingen, uitingen van mensen uit de Advaita Kring, oproepen en mooie stukjes tekst een plaats. Inzendingen sturen naar Odile(bbr@kabelfoon.nl)  en Patricia(f.y.zeilstra@planet.nl), verandering van e-mail adres aan Pia (advaitapost@planet.nl).
Niet iedereen van de Kring leest de ‘Blue Sky’, dus algemene zaken die de kring aangaan dienen aan Douwe te worden gemeld.