Diverse ervaringen

1. Ik reed met de auto naar Gouda. Voor de eerste keer met cruise control. Ik kende het systeem nog niet zo goed en kon daardoor nog geen vaart minderen zonder het systeem helemaal uit te zetten. Soms, als ik net een heel klein beetje sneller reed dan de auto voor mij, wilde ik trager gaan rijden, maar ik wilde toch het systeem niet afzetten. Het gevolg was dat ik trager wilde gaan dan de auto waarin ik zat. Dat gaf me het gevoel dat mijn energetisch lichaam een beetje sneller ging dan ikzelf. Ik had het gevoel dat mijn energie voor mij uit ging, mijn lichaam verliet (via het hart). Toen de satsang van Douwe begon deed dit verschijnsel zich opnieuw voor, en wel steeds heviger. Tot op een bepaald moment mijn hart ontplofte: mijn energie vulde in één klap, letterlijk in geen tijd, de hele kosmos. Diezelfde ontploffing deed zich voortdurend voor, steeds opnieuw. Er was geen sprake meer van tijd, noch van afstand. De tijd van het gebeuren was nul, er werd steeds weer een oneindige afstand afgelegd in absoluut geen tijd. Ik zag tezelfdertijd dat er niets anders was dan een soort oppermachtig en oneindig geruis. Een oneindige potentie. Ik verstond niet dat er nog iets anders kon bestaan naast deze ongelooflijk machtige, allesvernietigende kracht. Tezelfdertijd hoorde ik Douwe in de verte spreken. Het klonk nietig en totaal onbelangrijk. Dat bleef zo een tijd doorgaan (een half uur of zo schat ik). Na die ervaring van die ontploffing zei ik aan Douwe dat ik niet verstond dat er iets kon zijn in deze machtige kosmos. Hij zei me dat er nog iets sterkers was dan die kosmische energie: het bewustzijn. Hij vroeg me die enorme kracht te laten oplossen in het bewustzijn. Dat gebeurde. Wat restte was een totale stilte, machtiger dan de energie van die ontploffing.

2. Douwe gaf een satsang over licht. Hij stelde ons voor om een warm lichtend punt te voelen in ons hart. Bij mij ging heel snel heel mijn hartstreek steeds warmer en vloeibaar worden. Ik vertelde dit aan Douwe, die keek en zei dat het zelfs ging brobbelen, en inderdaad direct voelde ik het brobbelen. Ik voelde mezelf brobbelen. Ik hoorde mezelf spreken. Dat spreken gebeurde vanzelf, ergens hoog in mij. Ik zat gecenterd in het hart, het spreken gebeurde door mijn mond. Ik ervoer een hele afstand tussen hart en mond. Ik stelde ook vast dat ik hoorde, ergens boven in mij.

3. Douwe vroeg ons ons voor te stellen dat we in een volledig verduisterde kamer, in een verduisterde kast, in een dichte kartonnen doos zaten met ons ogen toe. Hij vroeg ons ons te realiseren dat er daar nog altijd licht was. Op slag realiseerde ik me met grote zekerheid dat ik licht was.