Ed Hoornik (1910-1970)
Veel teksten van dichter en romanschrijver Ed Hoornik staan in verband met zijn ervaringen in het concentratiekamp Dachau: de dood en zijn schuldcomplex als overlevende.
Bekend is zijn gedicht over het verschil tussen hebben en zijn. Het laatste vers gaat over het lichte luisterende zijn en de kosmische verruiming.
Uit: Verzamelde gedichten, Meulenhoff, Amsterdam 1979
*
Op school stonden ze
Op school stonden ze op het bord geschreven,
het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
de ene werkelijkheid, de andre schijn.
Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven die dingen uitgeheven,
vervuld worden van goddelijke pijn.
Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.
Zijn is ziel, is luisteren, is wijken,
Is kind worden en naar de sterren kijken,
En daarheen langzaam worden opgelicht.
*
Er is geen tweeheid
als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.
Boeken
Douwe schreef en redigeerde gedurende zijn leven boeken. Via onze uitgeverij zijn deze nog verkrijgbaar.