Het is opvallend hoe vaak in de Nederlandse en buitenlandse literatuur (bellettrie: poëzie en proza) ervaringen zijn verwoord die in de richting gaan van non-dualiteit. Vaak staan deze teksten niet in het kader van een specifieke spirituele traditie en zijn zij uitingen van ervaringen van individuele mensen. Toch vertonen zij een grote gelijkenis op het punt van het wegvallen of relativeren van grenzen, scheidingen, tegenstellingen, beperkingen.
Het is de moeite waard deze teksten hier op te nemen, omdat zij een herkenning en inspiratie kunnen geven. Zelden is er een uiting van een echte mystieke of non-duale zijnservaring - de schrijver/dichter blijft meestal een ik-persoon - maar ook dan zijn de teksten leerzaam.
In deze rubriek worden teksten opgenomen uit de gepubliceerde bellettrie, vooral uit de Nederlandstalige literatuur, waarin een duidelijke verwijzing zit naar non-dualiteit. Deze teksten worden aangevuld met relevante essays, interviews, biografieën, enzovoort.
als je ontspannen bent
in zelf-bewustzijn
is dat duidelijk.
Naar de Openheid
De teksten in dit boek zijn geschreven op basis van gesprekken gehouden te Gouda, aangevuld met enkele gedichten en korte teksten met illustratie.
Als uitgangspunt dienen steeds bekende gegevens en situaties, waarin verwijzingen zitten naar dat wat niet te beschrijven is, maar dat hier Openheid wordt genoemd.
In bedrijven en organisaties is meer aandacht gekomen voor de oriëntatie op samenhang, eenheid, heelheid, ongescheidenheid, kortom: non-dualiteit. Wat betekent deze ‘niet-tweeheid’ en op welke wijze kan zij in het eigen werk en in de organisatie doorwerken? Deze vragen staan in dit boek centraal.
De psychotherapie en oosterse bevrijdingstradities zoals advaita vedânta en boeddhisme hebben in de laatste jaren een steeds grotere belangstelling voor elkaar gekregen. Ze hebben elk specifieke noties en werkwijzen, maar overlappen elkaar voldoende om een vergelijking mogelijk te maken.
In dit boek worden diverse westerse psychotherapeutische stromingen en twee bevrijdingswegen die van oorsprong respectievelijk hindoeïstisch (Advaita Vedânta) en boeddhistisch zijn, met elkaar geconfronteerd.
De Upanishaden vormen de grondslag van een groot gedeelte van de Indiase filosofie. Ze worden ‘Vedânta’ genoemd, dat is het einde en de culminatie van de Veda’s. De wijsheid die in de teksten naar voren komt is nog steeds een onschatbare bron, zowel in India als daarbuiten. Centraal staat daarin de visie en zijnservaring dat de kern van zelf-zijn identiek is aan de grondslag van wereld en universum.
In dit boek is een groot gedeelte van de belangrijkste Upanishaden (8e-6e eeuw v.Chr.) opgenomen.
