09-02-2004 Brugge

9 februari 2004

Jullie hebben gesproken over de relatie met de wereld. Ivan en Danny schrijven erover. Enkele opmerkingen die me nu nuttig lijken, volgen hier. Ze zijn in de vorm van korte stellingen.

1. Voor zover er problemen zijn in de relatie met anderen en met de wereld is er blijkbaar (nog) een ik-persoon voor wie die problemen er zijn. In de staat van advaita-realisatie zijn die problemen er niet.

2. Dat geldt ook voor zover ´kwetsbaarheid´ en een ´overlevingsdrang´ belangrijk is.

3. Dat geldt ook voor zover een tijdspad wordt geprojecteerd naar ´verlichting´. De realisatie is een direct gebeuren, onafhankelijk van de omstandigheden, van tijd en van een persoon. Dus laat het denken in termen van tijd maar weg en blijf in het nu.

4. Het spreken over ´moeilijkheden in het leven´ kan even nuttig en prettig zijn, maar stop dat gesprek snel weer. Het gaat daarin namelijk steeds over ‘jullie’ en ‘ik’, over ‘ervaringen’ en ‘leren’. Het blijft vastzitten aan een persoon, al gaat het om rust en vrede. Het cruciale is namelijk het wegvallen van de persoon met zijn ervaringen.
Er is geen persoon.
Ga eens na wat dat betekent.

Een hartelijke groet aan iedereen,

Douwe