Pia de Blok & Patricia van Bosse

Pia en Patricia schreven voor de aardigheid om beurten een stukje van een sprookjesverhaal. De een ging verder waar de ander ophield. Dit resulteerde in het boek Jij bent … mij (Boekscout.nl, Soest 2009). In dit verhaal hebben allerlei advaita-inzichten en –ervaringen een plaats gekregen. Voor oudere kinderen en volwassenen die nog een beetje kind kunnen zijn.

*

...

Tot aan de horizon zien ze het blauwe water van de oceaan, dat als vanzelf overgaat in blauwe lucht. Zo weids, zo ruim, zo onvoorstelbaar groot. Ze slaan hun armen over elkaars schouders en houden elkaar stevig vast. Alsof ze één wezen zijn. Ze voelen niet meer van wie welke arm of welk been is. Sjoerd zegt: 'Dit herinner ik me van toen ik nog heel jong was en bij mijn moeder op schoot zat.'

Dat herkent de ridder ook en hij knikt. Zijn glimlach wordt van hemelse schoonheid, zijn gezicht straalt. Nu is het echt helemaal goed, stelt hij vast. 'Heerlijk hier', zegt hij. 'Wat is er verder nodig?' Voor geen van drieën is dat zo. Ze beleven dit moment van puurheid heel helder en intens, alsof er geen vormen meer aanwezig zijn. Er is geen tijd, geen denken. Het is even helemaal stil. 'Dit is wat jij zelf bent', hoort de ridder dan zacht. Wie zegt dat? De stem komt uit zijn hart. ...

...l

Als ze tenslotte op het hoogste platform zijn, zegt Shakti: 'Blijf helemaal stil. Luister dan naar het geruis van de wind. Dan lieve vrienden, blijf zelf stil, ga er in mee en vanzelf word je de wind. Doe het maar.' ... Het wordt avond en het wordt rustiger in de lucht, hun beweging wordt zachter en teder, ze aaien de bomen en strelen het gras. De wind gaat liggen. Zachtjes aan lossen ze op, het geruis wordt steeds minder, ze worden steeds dunner. Dan zijn ze alleen nog een zuchtje in een grote stilte. Een grote stille ruimte en daarin lost ook dat zuchtje op ...