Erik van Ruysbeek (1915-2004)

Er zijn nauwelijks mystieke dichters in het Nederlandse taalgebied. Nog schaarser zijn de dichters die zijnservaringen van non-dualiteit verwoorden. Erik van Ruysbeek, pseudonym van Raymond van Eyck, was zo'n dichter en wel een grote. Hij overleed in 2004. Zijn gedichten spreken voor zich. De gedichten komen uit Zangen van ongrond, Altamira-Becht, Haarlem 2000.

*

Niet ik maar u

Niet wat gij mij geeft heb ik lief
u heb ik lief
niet wat gij met mij doet heb ik lief
uw doen heb ik lief.

Al was het Niet uw gave
uw geven had ik lief
al was het al uw geschenk
uw schenken had ik lief.

Al naamt ge mij mijn wezen
uw nemen is mijn al
al gaaft ge mij uw grond
uw geven is mijn grond.

Niet ik maar gij bestaat
niet ik maar gij zijt waar
door niet te zijn ben ik eerst u
vernietig mij opdat ik zij

niet ik maar u
niet ik maar u ...

*

Is dit nirvâna?

Het verlangen verlang ik niet
het niet-verlangen verlang ik niet
de diepte komt in mij
en gaat haar gang.
Ik ben mijn doen niet meer
de diepte is mijn doen en
door mij wordt haar doen gedaan
en haar niet-doen, ik voer het uit.

Een spiegel ben ik
zonder oordeel, zonder voorkeur, zonder afkeer.
Toch is mij alles dierbaar
want eenheid maakt alles één
en ben ik het niet die liefheeft
ik die niets meer heb
de liefde heeft mij
zij die alles is.
Zij is de bron
en niets ontsnapt haar.

Alles is nu Nirvana
samen de dag doorbrengen
eenzaam een cel bewonen
pijn smaken en vreugd
weten en niet-weten
leven en niet-leven.

Voor altijd open is het al
in al wat is.
Uitblussing is nu
in het uitblussen van het reeds uitgebluste.

*

Autobiografisch grafschrift

Tot het ruimteloze verinnigd
tot het tijdloze ingewijd
tot al vervolkomen,
leef ik de vreugde van het nu
in het onvatbaar ogenblik.

Nu niets meer kan veranderen
terwijl de stromen vloeien
kan ik liefdevol sterven:
vonk uit een leven dat nooit vergaat.

Pinksteren 1999

*